Together Forever

Part 7

Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και χαζεύω διάφορα βιντεάκια από το Tiktok. Είμαι πολύ κουρασμένη και τα μάτια μου κλείνουν από μόνα τους.
Το πρωί ξυπνάω με ένα δυνατό πόνο στο κεφάλι. Ακούω την Χριστίνα να τραγουδάει στο μπάνιο. Ωραία ξεκινάει η μέρα μου! Σηκώνομαι από το κρεβάτι αλλά σε δευτερόλεπτα ξαναβρίσκομαι πάνω του. Ζαλίστηκα και έπεσα. Προσπαθώ να σηκωθώ ξανά και τελικά τα καταφέρνω με λίγο δυσκολία.
"Δεν το σηκώνεις το ποτό." δηλώνει η Χριστίνα που μάλλον είδε το προηγούμενο σκηνικό.
"Καλημέρα και σε εσένα." της λέω ενώ προσπαθώ να βρω ρούχα για να αλλάξω. Βάζω ένα σορτσάκι και ένα μπλουζάκι και πάω στο μπάνιο. Ρίχνω νερό στο πρόσωπο μου για ξυπνήσω. Κοιτάω το είδωλο μου στο καθρέφτη και παρατηρώ τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου. Πλένω τα δόντια μου και βάζω μάσκα για τους μαύρους κύκλους μήπως και καταφέρει να φτιάξει την κατάσταση. Βγαίνω από το μπάνιο και κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Βάζω καφέ στην κούπα μου και κάθομαι στον καναπέ. Είναι το πρώτο πρωινό στο Λονδίνο. Άρχισα να σκέφτομαι για τα χθεσινοβραδινά γεγονότα για ακόμη μια φορά. Τα παιδιά είναι πολύ καλά ειδικα η Κέλλυ. Ο Γιάννης επίσης καλό παιδί και νομίζω ... βασικά είμαι σίγουρη πως του αρέσει η Χριστίνα. Ο Διονύσης είναι πολύ εκδηλωτικός τύπος και πραγματικά με έκανε να αισθανθώ καλύτερα μέσα από τις ερωτήσεις του. Ο Γιώργος. Ο Γιώργος με μπερδεύει πολύ. Όταν με πρωτοείδε αντέδρασε απότομα. Εγώ όταν τον πρώτο είδα χάθηκα. Χάθηκα μέσα στα μάτια του. Ενοχλήθηκα που απλά με αγνόησε και δεν με χαιρέτησε. Δεν ξέρω αν θα με ενοχλούσε τόσο πολύ αν το έκανε κάποιος άλλος. Μάλλον δεν θα με ενδιέφερε καθόλου αλλά ο Γιώργος με ενδιαφέρει. Τι είπα μόλις τώρα; Ο Γιώργος με ενδιαφέρει; Από πότε; Πως μου πέρασε από το μυαλό; Μου τράβηξε κατευθείαν την προσοχή. Στην αρχή τον αντιπαθησα αλλά μετά ενδιαφέρθηκε για εμένα. Αλλά τι λέω, ο Γιώργος ενδιαφέρεται για μια φορά. Τουλάχιστον έτσι γνωρίζω. Για αυτό θα ρωτήσω την Χριστίνα μόλις κατέβει. Με τραβάει κάτι πάνω του και φταίει το γεγονός ότι είναι μυστήριος. Επίσης πέρα από το συναίσθημα της αηδιας που με κατέβαλε όταν τον είδα να φιλίεται με άλλη γυναίκα, ζήλεψα. Ναι το παραδέχομαι. Ζήλεψα αλλά δεν το έδειξα. Δεν ξέρω γιατί να αισθανθώ κάτι τέτοιο. Και περισσότερο το ένιωσα όταν την φιλούσε και με κοίταζε, λες και προσπαθούσε να αντικαταστήσει εκείνη με εμένα. Δεν θα έκανε ποτέ κάτι μαζί μου, εννοώ πως δεν θα γινόταν κάτι μόνο για ένα βράδυ αλλά και γενικά γιατί είναι η Χριστίνα στην μέση. Δεν θα την πειράξει αν συμβεί κάτι αλλά σίγουρα θα την πειράξει αν πληγωθώ από τον φίλο της ή αν τον πληγώσω εγώ. Καλύτερα να της μιλήσω και να το ξεκαθαρίσω.
"Χριστίνα θέλω να σου μιλήσω." είπα με σοβαρό τόνο.
"Κι εγώ θα ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη για χθες στην συνάντηση που δεν μίλησα, για να σε υπερασπιστώ." είπε και κατάλαβα πως πραγματικά το είχε μετανιώσει.
"Περασμένα ξεχασμένα! Για άλλο θέλω να σου πω." είπα.
"Σε ακούω." είπε και έκατσε δίπλα μου στον καναπέ.
"Χθες το βράδυ γύρισα στο σπίτι με τον Γιώργο." είπα σχεδόν μέσα από τα δόντια.
"Να φανταστώ σου την έπεσε; Του είχα πει να είναι ευγενικός αλλά από ότι φαίνεται κάνει το αντίθετο."
"Όχι δεν μου την έπεσε. Βγήκα χθες από το μαγαζί αναστατωμένη γιατί τον είδα να φιλίεται με άλλη. Και το παραδέχομαι ότι με πείραξε και μάλιστα με πείραξε πιο πολύ γιατί το έκανε ενώ κοίταζε εμένα. Βγήκα έξω προσπάθησα να καλέσω ταξί αλλά δεν είχα σήμα. Πέφτω πάνω του και παραλίγο να τσακωθούμε. Τέλος πάντων βλέπω ένα διαθέσιμο ταξί και σταματάει. Πάω να μπω μέσα αλλά με τράβηξε. Είπε πως δεν πρέπει να πάω μόνη με ταξί στο σπίτι. Δεν μπορώ να πω είχε δίκιο αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση εκτός από το να περπατήσω. Κάνω νόημα στον ταξιτζή να φύγει και ρωτάω τον Γιώργο με τι να γυρίσω σπίτι αφού ταξι δεν με άφησε να πάρω. Ε μετά από λίγο μου πρότεινε να με πάει με την μηχανή του. Στην αρχή αρνήθηκα, δεν ήθελα με τίποτα να ανέβω σε αυτό το πράγμα αλλά τι να κάνω, ανέβηκα. Με έφερε στο σπίτι και μετά εξαφανίστηκε." είπα και ένιωθα την ανακούφιση να με γεμίζει.
"Δανάη... Είσαι η αδερφή και θελω το καλό σου για αυτό θα σου πω αυτά που γνωρίζω. Ο Γιώργος είχε μια πολύ άσχημη παιδική ηλικία. Και ακόμα περνάει μια χάλια ζωή αλλά όταν είναι μαζί το παίζει σκληρός και άνετος. Και να φανταστείς δεν τον έχουμε να δει να κλαίει μπροστά μας. Καμία φορά εμφανίζεται με χτυπήματα και μελανιές και ποτέ δεν μας λέει πως το έπαθε." είπε και εγώ απλά είχα μείνει στήλη άλατος.
"Δεν θέλω να πληγωθείς." συμπλήρωσε.
"Και αν μου αρέσει;" κατάφερα να ξεστομίσω.
"Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Η απόφαση είναι δική σου. Είσαι μεγάλη και καλό θα είναι να αποφασίζεις εσύ για τον εαυτό σου. Αλλά πρέπει πρώτα να συλλογιστείς αυτά που σου είπα." είπε και με κοίταζε στα μάτια. Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω.
"Ο Γιώργος είναι οικογένεια μου και τον αγαπώ αλλά δεν ξέρω... αν κάνει για εσένα." συμπλήρωσε.
"Ούτε εγώ ξέρω." είπα και αναστεναξα.

Helloooo guys!!! Σας αρέσει; Πείτε στα σχόλια.
Αντίο μέχρι το επόμενο part!!! Kisses 💋😚