Together Forever

Part 53-Bonus Part

Το ανεβάζω για χατίρι μιας φίλης! ( Την αγαπώ πολύ)❤️

Φτάσαμε στο σπίτι.
"Παιδιά αργήσατε! Πεινάω!" είπε η Χριστίνα μόλις μπήκαμε στο σπίτι.
"Πες ένα γεια βρε κοπέλα μου." είπε ο Γιώργος και ς αγκάλιαζε την Χριστίνα.
"Γεια σας! Καλώς ήρθατε!" είπε ειρωνικά η Χριστίνα.
"Καλώς σας βρήκαμε." απάντησε ο Γιώργος.
"Πάω να στρώσω το τραπέζι." είπα καθώς άφηνα τα πράγματα μου στο τραπεζάκι της εισόδου. Μέχρι να φτιάξω το τραπέζι και να βάλω φαγητό στα πιάτα μας ο Γιώργος και η Χριστίνα καθοντουσαν στον καναπέ και συζητούσαν. Όταν πήγα να τους φωνάξω, άκουσα να μιλάνε για το ταξίδι του Γιώργου.
"Δεν θέλω να πάω."
"Το ξέρω ρε Γιώργο αλλά αφού ξέρεις τον πατέρα σου. Θα σε ξεκανει άμα δεν πας. Δεν θυμάσαι που κάθε φορά που του φέρνεις αντίρρηση βάζει άλλους να σε χτυπάνε. Μπορεί να την έχεις γλιτώσει άπειρες φορές αλλά τώρα είναι το ταξίδι. Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο λόγω της μητέρας σου. Ίσως είναι ένας τρόπος να ξεπεράσεις αυτό το γεγονός."
"Θα με στοιχειώνει για πάντα αυτό Χριστίνα. Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Σχεδόν κάθε βράδυ έχω εφιάλτες. Βλέπω εφιάλτες όχι μόνο με την μητέρα μου αλλά και με εσάς. Φοβάμαι ότι θα σας κάνει κακό. Προσπαθώ να του κρύβω τα περισσότερα πράγματα αλλά τα μαθαίνει. Έχει ανθρώπους παντού. Δεν μπορώ να σας προστατεύσω. Ξέρει τα πάντα. Αυτόν τον καιρό πάω με τα νερά του για να μην ασχολείται μαζί μου. Μάλιστα σχεδιάζει να αποδράσει από την φυλακή. Αυτό θα είναι ένας πραγματικός εφιάλτης."
"Η Δανάη τα γνωρίζει όλα αυτά;"
"Περίπου. Βασικά πιστεύω ότι τα έχει καταλάβει. Σήμερα βρήκε κάτι ναρκωτικά που είχα στην τσάντα μου."
"Ωχ. Τι σου είπε;"
"Σοκαρίστηκε στην αρχή αλλά μετά μου είπε πως δεν θα επηρεάσει ό,τι νιώθει για εμένα."
"Τι άλλο της έχεις πει;"
"Ο,τι σου έχω πει και σε εσένα."
"Προσπάθησε να την κρατήσεις έξω από όλα αυτά."
"Προσπαθώ αλλά θέλει να γνωρίζει τα πάντα για εμένα. Και μερικές φορές κατά κάποιον τρόπο μου ξεφεύγουν πράγματα. Δεν ξέρω πως μπορεί να μου αποσπά πληροφορίες χωρίς καν να προσπαθεί. Αυτό με τρελαίνει." Γέλασα αθόρυβα.
"Ο,τι χρειαστείς να με πάρεις τηλέφωνο. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά ήρθε η στιγμή να το αντιμετωπίσεις. Θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρη." Αγκαλιάστηκαν. Είναι πολύ καλοί φίλοι και αυτό φαίνεται.
"Λοιπόν, για ελάτε να φάμε." είπα καθώς εμφανίστηκα μπροστά τους. Σηκώθηκαν και καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι.

[...]

"Γιώργο έχεις φτιάξει τα πράγματα σου;" τον ρώτησα.
"Όχι ακόμα."
"Ξέρεις τι ώρα είναι;"
"Ναι."
"Σε λίγες ώρες πετάς, τι περιμένεις;"
"Θα έρθεις να με βοηθήσεις να τα φτιάξουμε μαζί;"
"Γιατί δεν ξέρεις να σετάρεις τα ρούχα σου;"
"Όχι. Θέλω να μου τα διαλέξεις εσύ."
"Καλά, πάμε." Σηκώθηκα και μαζί μου σηκώθηκε και ο Γιώργος. Κατεβήκαμε κάτω.
"Για που το βάλατε;"
"Πάμε να φτιάξουμε τα πράγματα του Γιώργου."
"Καλό ταξίδι Γιώργο. Be careful!"
"Adiós!" Είπε ο Γιώργος
"Τα λέμε μετά." είπα.

[...]

"Τώρα δεν ξέρω πόσα ρούχα θες μαζί σου. Δεν ξέρουμε και πόσες μέρες θα λείπεις."
"Λοιπόν, εγώ λέω να πάρω 6 μποξερακια, 5 παντελόνια, 3 τζιν, 5 πουκάμισα και τρία σετ φόρμας."
"Ωραία." Άρχισε ο Γιώργος να μου φέρνει τα ρούχα του και εγώ τα έβαζα στην βαλίτσα του.
"Οδοντόβουρτσα και ξυραφάκι."
"Τα φέρνω."
"Πόσα παπούτσια θα πάρεις;"
"Αυτά που θα φοράω και άλλο ένα."
"Βαλ'το σε μια σακούλα για να μην λερωθούν τα ρούχα."
"Ναι." Μετά από κάνα δεκάλεπτο τελειώσαμε με τα πράγματα του Γιώργου.
"Πόση ώρα θα έχουμε διάφορα;"
"Μια ώρα διάφορα. Εσύ θα είσαι πιο μπροστά." Κούνησα το κεφάλι μου και έβαλα την τσάντα που είχα φέρει χθες στην ντουλάπα.
"Ο Διονύσης που είναι;"
"Στο γυμναστήριο αλλά σε λίγο θα έρθει."
"Χαιρέτησες την Κέλλυ και τον Γιάννη;"
"Ναι μιλήσαμε στο τηλέφωνο."  Σκέφτηκα να του μιλήσω για αυτά που άκουσα το μεσημέρι. Η Χριστίνα όλον αυτόν τον καιρό ήξερε τα πάντα για τον Γιώργο. Είχε πει πως δεν γνώριζε πολλά για αυτόν. Γιατί να μην μου πει την αλήθεια; Πρέπει να κάνω μια κουβέντα με την Χριστίνα. Δεν θα πω κάτι στον Γιώργο. Δεν έχει σημασία πια. Ξέρω πως είναι τα πράγματα αλλά όχι με λεπτομέρειες, οι οποίες μάλιστα δεν μου χρειάζονται να τις ξέρω.
"Θα σου λείψω, ε;"
"Ναι θα μου λείψεις αλλά θα σου λείψω περισσότερο." Έσκυψε το κεφάλι του και χαμογέλασε. Άρα αυτό σημαίνει ότι το παραδέχτηκε. Θα του λείψω περισσότερο.
"Τι θα κάνεις μετά;"
"Θα πάω για ποτό."
"Αλήθεια;" με ρώτησε ξαφνιασμένος αλλά και με σοβαρό ύφος.
"Πλάκα κάνω." Γέλασε.
"Σπίτι θα πάω. Σκέφτομαι να φτιάξω κέικ ή κανένα άλλο γλυκό αν έχω τα υλικά."
"Αυτό είναι άδικο. Θέλω και εγώ κέικ αν φτιάξεις."
"Θα σου φτιάξω μόλις επιστρέψεις."
"Ωωω εντάξει."
"Θα σου φτιάξω ο,τι μου ζητήσεις."
"Μμμ... Θα το σκεφτώ και θα σου πω." Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και ξάπλωσα δίπλα του. Πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου και άρχισε να μου χαϊδεύει την πλάτη, ενώ με το άλλο χέρι μου κράταγε το χέρι. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Διονύσης. Πετάχτηκα από την θέση μου και κάθισα κανονικά στο κρεβάτι.
"Γεια!" είπα χαμογελαστα.
"Ω Δανάη! Χαίρομαι που σε βλέπω!" είπε και ήρθε προς το μέρος μου.
"Δεν σε αγκαλιάζω γιατί είμαι κατά ιδρωμενος." είπε και γελάσαμε όλοι.
"Επ Γιώργο, είσαι έτοιμος για το ταξίδι;"
"Νομίζω πως ναι."
"Μια χαρά. Σε λίγο καιρό θα σε έχουμε πάλι κοντά μας." Ο Γιώργος κούνησε το κεφάλι του.
"Πάω να κάνω μπάνιο." είπε ο Διονύσης καθώς έπαιρνε καθαρά ρούχα.
"Λοιπόν και εγώ θα φύγω για να σας αφήσω." είπα καθώς σηκωνομουν από το κρεβάτι.
"Λοιπόν, Δανάη, μην χαθούμε." είπε ο Διονύσης καθώς έμπαινε στο μπάνιο.
"Ναι." είπα.
"Μην φύγεις." είπε ο Γιώργος καθώς έβαλε τα χέρια του γύρω από την μέση μου και με τράβηξε κοντά του.
"Ήρθε και ο Διονύσης και δεν θέλω να είμαι μέσα στα πόδια σας."
"Όχι δεν ενοχλείς καθόλου."
"Δεν γίνεται. Δεν είναι ωραίο και για τον Διονύση."
"Εντάξει τότε."
"Λοιπόν, Γιώργο. Καλό ταξίδι. Να προσέχεις και να μου στείλεις μήνυμα με το που φτάσεις. Μην το ξεχάσεις!"
"Όχι δεν θα το ξεχάσω." Τον φίλησα.
"Αντίο." του είπα και του άφησα το χέρι.

-D💞