Together Forever

Part 74

Τις επόμενες μέρες τις πέρασα στο σπίτι. Μάθαινα από την Χριστίνα για τον Γιώργο. Δεν πήγα στον ξενώνα να πάρω τα πράγματα μου. Δεν ήθελα να τον συναντήσω. Ο,τι είχαμε να πούμε, το είπαμε στο νοσοκομείο. Στον Παναγιώτη εξήγησα την κατάσταση και έδειξε κατανόηση. Αποφασίσαμε να μείνουμε φίλοι και όχι κάτι παραπάνω για το κοινό καλό. Πλησίαζε ο γάμος του πατέρα μου και οι απόκριες, στην Ελλάδα όμως. Σε λιγότερο από μία εβδομάδα θα πηγαίναμε Ιταλία. Τα συναισθήματα μου για αυτήν την χώρα ήταν ανάμεικτα. Σκεφτόμουν πολύ έντονα τον Γιώργο. Μπορεί να τον συναντήσω;
"Δανάη!"
"Έλα μωρέ! Με τρόμαξες!" είπα στην Χριστίνα που μπούκαρε στο δωμάτιο μου.
"Πάλι σκεφτοσουν; Δεν κουράστηκες;"
"Τι θέλεις;"
"Βρήκες σύνοδο;"
"Που ακριβώς θες να τον βρω;"
"Κανέναν φίλο σου;"
"Δεν θα παρακαλέσω κανέναν να έρθει μαζί μου. Μπορώ να πάω και μόνη μου, ξέρεις είμαι μεγάλη. Εξάλλου θα έρθει η Τζούλιαν μαζί μας. Αυτή φτάνει."
"Καλά. Να ξέρεις θα φύγουμε Πέμπτη."
"Πέμπτη; Σε τρεις μέρες;"
"Ναι για αυτό μην τα αφήσουμε όλα τελευταία στιγμή."
"Την Κυριακή δεν είναι ο γάμος; Τι θα πάμε να κάνουμε τόσες μέρες πριν;"
"Θα πάμε στο μπάτσελορ."
"Την Παρασκευή δεν είναι;"
"Ναι αλλά πρέπει να πάμε να βοηθήσουμε την Διονυσία. Δεν έχει τελειώσει με τις προετοιμασίες. Την άκουσες στο τηλέφωνο, είναι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού."
"Καλά καλά. Ενημερωσες το ξενοδοχείο ότι θα πάμε μια μέρα νωρίτερα;"
"Ναι όλα μια χαρά."
"Ωραία. Τελικά τι έχεις κανονίσει με το μπάτσελορ;"
"Σε ένα μικρό μαγαζάκι θα πάμε."
"Ποιοί;"
"Εμείς και κάποιες φίλες της Διονυσίας."
"Μάλιστα. Βαρετό μου ακούγεται."
"Πίστεψε με, δεν θα είναι. Της έχω ετοιμάσει έκπληξη."
"Κάτσε, τι έκπληξη;"
"Ας πούμε ότι θα έρθουν κάποιοι για να χορέψουν..."
"Τι;!"
"Ναι."
"Ο μπαμπάς το ξέρει;"
"Όχι και δεν χρειάζεται να το μάθει."
"Δεν θα δεχτεί η Διονυσία."
"Δεν το ξέρεις αυτό."
"Είσαι με τα καλά σου; Θα έρθουν άσχετοι να χορέψουν και να κάνουν στριπτίζ;"
"Ναι. Για αυτό γίνονται τα μπάτσελορ."
"Δεν είμαστε στην Αμερική Χριστίνα."
"Θα είναι ωραία εμπειρία. Μην είσαι συντηρητικουρα. Και προφανώς μην πεις κάτι γιατί σε σκότωσα."
"Και πως τα κανόνισες όλα αυτά μόνη σου;"
"Δεν τα έκανα μόνη, είχα λίγη βοήθεια."
"Από ποιόν;"
"Δεν χρειάζεται να τα ξέρεις όλα!" είπε φεύγοντας από το δωμάτιο μου τρέχοντας για να αποφύγεις την ερώτηση μου.
"Λέγε από ποιόν είχες βοήθεια!" της φώναξα.
"Από τον Γιώργο." Αυτός ο άνθρωπος ένα μυστήριο πράγμα να ανακατεύεται σε όλα. Συνεχίζει και ανακατεύεται στην ζωή μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει.
"Είσαι σίγουρη; Το λέω γιατί όλα ψέματα λέει τους τελευταίους μήνες."
"Δανάη έλα τώρα!"
"Τι; Την αλήθεια λέω!"
"Δηλαδή ξαφνικά δεν ενδιαφέρεσαι καθόλου για αυτόν;"
"Χριστίνα προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τον ξεπεράσω. Απλά το μόνο που θέλω είναι όσο μπορείς να τον κρατάς έξω από την ζωή. Και ναι είμαι σε πολύ καλό στάδιο. Σκέφτομαι πολύ και κάτι έχω καταφέρει."
"Μμμ...ναι καλά. Σε πιστέψαμε."
"Δεν κατάλαβα. Νομίζεις ότι δεν μπορώ να τον ξεπεράσω;"
"Δανάη είσαι άσχημα κολλημένη μαζί του. Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας."
"Ναι ωραία αλλά σου είπα το δουλεύω και έχω αποτελέσματα. Θα τα καταφέρω αρκεί να μην εμπλέκεται στην ζωή μου!" ανέβασα τον τόνο της φωνής μου στην τελευταία πρόταση. Πάλι το έκανα.
"Συγγνώμη δεν ήθελα να φωνάξω."
"Πρέπει να κάνεις κάτι να εκτονωθείς. Κάνεις τον τελευταίο καιρό όλο εκρήξεις θυμού."
"Το ξέρω." Όντως κάτι πρέπει να κάνω.
"Κάνε κάτι άμεσα."
"Εντάξει, θα ξεκινήσει μαθήματα αυτοάμυνας."
"Πως σου ήρθε τώρα αυτό;"
"Μου το έχει πει πολλές φορές ο Διονύσης να με πάρει μαζί του τότε που είχα χωρίσει προσφατα με τον Γιώργο. Θα του πω να με πάρει μαζί του, και μάλιστα τώρα πριν φύγουμε για να δω πως είναι."
"Ωραία θα με αρχίσεις και στο ξύλο τώρα;"
"Άσε τις βλακείες. Είναι κάτι για να εκτονωθώ."
"Ω κάνε ο,τι θες." είπε βγαίνοντας από το δωμάτιο μου. Αμέσως πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και κάλεσα τον Διονύση.
"Διονύση;"
"Έλα Δανάη, τι κάνεις;"
"Καλά καλά είμαι. Πήρα να σου πω πως θέλω να με πάρεις μαζί σου στα μαθήματα αυτοάμυνας και kick boxing. Μπορείς;"
"Ναι μπορώ. Θα ξεκινήσουμε αφού γυρίσεις από Ιταλία;"
"Γίνεται και πριν; Έχεις σήμερα προπόνηση; Μπορώ να έρθω;"
"Ναι έχω. Εμ...ναι μπορείς να έρθεις. Στις 18:30 είναι καλά, να περάσεις από το πανεπιστήμιο;"
"Ναι μια χαρά! Τα λέμε τότε!"
"Αντίο." Τέλεια!
"Τελικά, τι κανόνισες;"
"Θα πάω σήμερα το απόγευμα. Ξεκίνησες να μαζεύεις;"
"Ναι. Το ίδιο θα σου πρότεινα να κάνεις κι εσύ."
"Ωραία, ωραία. Θα με βοηθήσεις;"
"Καλά..."

~D🌟