Together Forever

Part 33

Μας ξενάγησε στους χώρους όπου θα γίνονται τα μάθηματα και στα εργαστήρια. Τα εργαστήρια ήταν τεράστια. Νομίζω πως έκανα την καλύτερη επιλογή. Μετά πήγαμε όλοι να πάρουμε τα βιβλία. Συνάντησα τον Αντρέα και την Τζούλιαν.
"Πως πήγε;" με ρώτησε η Τζούλιαν.
"Πολύ καλά. Είμαι ενθουσιασμένη!"
"Τέλεια. Αα είπα και την Δανάη να έρθει μαζί μας αφού τελειώσουμε." είπε ο Αντρέας
"Αυτό ετοιμάζουν να κάνω. Θα έρθεις;" με ρώτησε η Τζούλιαν.
"Ναι θα έρθω."
"Ωραία! Στις 12 που τελειώνουμε θα συναντηθούμε στην είσοδο."
"Έγινε!" είπα κατενθουσιασμένη με τις καινούργιες μου γνωριμίες. Άνοιξα το κινητό μου για να δω την ώρα. Πέρασε απίστευτα γρήγορα. Έστειλα μήνυμα στον Γιώργο να μου δώσει τα κλειδιά για να αφήσω τα βιβλία μου στο σπίτι.
"Γιώργο μπορούμε να συναντηθούμε στις 11:45 στο δωμάτιο σου να μου δώσεις τα κλειδιά για να αφήσω τα βιβλία μου στο σπίτι;"
"Ναι. Τα λέμε τότε." Απάντησε ευτυχώς αμέσως. Είχε μείνει μισή ώρα μέχρι να τον δω και να του το πω τα νέα μου.
"Οι δευτεροετείς τελειώνουν στις 11:30;" ρώτησα.
"Ναι." είπε ο Αντρέας. Τώρα περιμέναμε να μας δώσουν οδηγίες για αύριο.
"Μένεις σε ξενώνα;" με ρώτησε ο Αντρέας.
"Όχι αλλά μένω πολύ κοντά στο πανεπιστήμιο. Έχουμε δικό μας σπίτι εδώ."
"Μια χαρά. Εγώ που μένω στους ξενώνες είναι πολύ χάλια. Παντού θόρυβος και βαβούρα."
"Ναι έχω περάσει αλλά ήταν πριν ξεκινήσουν τα μάθηματα οπότε υπήρχε ησυχία. Σε ποιο δωμάτιο μένεις;"
"Στο 56."
"Οι φίλοι μου μένουν στο 45."
"Πολύ κοντά. Πως τους λένε; Ρωτάω μήπως και τους γνωρίζω."
"Είναι ο Διονύσης και ο Γιώργος."
"Αα τον Διονύση τον ξέρω, τον βλέπω συχνά στο γυμναστήριο."
"Ναι, είναι το πάθος του."
"Φαίνεται. Τον Γιώργο δεν τον ξέρω."
"Δεν θα έτυχε. Μπορεί να συναντηθείτε καμιά μέρα αφού είστε στον ίδιο όροφο."
"Ναι σίγουρα θα τύχει."
"Τι άλλα extra μάθηματα έχεις δηλώσει;"
"Κάποιες extra ώρες για να διαβάζω αγγλικά λογοτεχνικά βιβλία και σκεφτόμουν και μια ξένη γλώσσα. Εσύ;"
"Θα ξεκινήσω ιταλικά."
"Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται. Να ξέρεις ότι μοιάζουν αρκετά με τα αγγλικά."
"Θα το λάβω υπόψη μου." Γέλασε και εγώ μαζί του. Αφού τελειώσαμε με τις οδηγίες πήγα στο δωμάτιο του Γιώργου. Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε αμέσως. Με τράβηξε μέσα και με φίλησε. Κλώτσησε την πόρτα και με οδήγησε στο κρεβάτι του. Τον έσπρωξα απαλά για να πάρω ανάσα αλλά και για να του μιλήσω.
"Γιώργο πρέπει να πάω σπίτι να αφήσω τα βιβλία μου."
"Θα τας πας σε λίγο." είπε και κόλλησε τα χείλια στο λαιμό μου.
"Στις 12 έχω κανονίσει να πάω για καφέ με κάτι παιδιά που γνώρισα σήμερα." Σταμάτησε απότομα και με κοίταξε.
"Τι παιδιά;"
"Γνώρισα την αδερφή της παλιάς συγκάτοικος της Χριστίνας και μου είπε να πάμε για καφέ."
"Αα... Εε, υποθέτω ωραία." είπε και σηκώθηκε γρήγορα. Έβγαλε τα κλειδιά από την τσέπη. Σηκώθηκα και πήρα την τσάντα μου και τα κλειδιά μου. 
"Θυμωσες;" τον ρώτησα επειδή τον είδα με κατεβασμένο κεφάλι.
"Όχι." Έβαλε το χέρι μου στο μάγουλο του και τον κοίταξα στα μάτια. Τον πλησίασα πιο πολύ και του άφησα ένα απαλό φιλί στο στόμα και μετά στο μάγουλο και μετά στον λαιμό. Τα χέρια του τα έβαλε στην μέση μου.
"Θέλεις να σε πάω μέχρι το σπίτι σου;"
"Το ρωτάς; Ναι. Φυσικά και θέλω." Άνοιξα την πόρτα και φύγαμε. Πριν βγούμε από το κτήριο του έπιασα το χέρι. Παρατήρησα πως στο πρόσωπο του σχηματίστηκε ένα χαμόγελο. Δεν ξέρω γιατί απογοητεύτηκε πριν. Ίσως είχε κανονίσει κάτι για εμάς αλλά δεν μου το είπε. Οπότε κανόνισα. Αν είχε σκεφτεί κάτι θα μπορούσε να μου το πει.
"Γιώργο το βράδυ έχεις δουλειά;"
"Ναι γιατί;"
"Έλεγα αν ήθελες να έρθεις από το σπίτι μου. Μπορώ να σου μαγειρέψω."
"Ναι θέλω πολύ αλλά δεν ξέρω τι ώρα θα τελειώσω."
"Μέχρι τις 11 πιστεύεις πως θα έχεις τελειώσει;"
"Νομίζω ναι."
"Τότε να έρθεις. Θέλω να μου πεις τι θέλεις να σου φτιάξω."
"Μμ... Δεν θέλω να μου φτιάξεις κάτι. Θέλω κάτι άλλο από εσένα."
"Τι θέλεις από εμένα;"
"Θέλω να βάλεις ότι πιο σέξυ έχεις και να με περιμένεις."
"Δεν έχω κάτι σέξυ. Μπορώ όμως να κάνω κάτι για αυτό μετά τον καφέ." είπα ψιθυριστά
"Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι το βράδυ."
"Αα...πρέπει να κάνεις υπομονή."
"Εντάξει, θα προσπαθήσω."
"Μπορώ να σου ζητήσω κάτι;"
"Ο,τι θέλεις."
"Σκεφτόμουν να έφερνες σήμερα μερικά ρούχα για να έχεις στο σπίτι όταν θα κοιμάσαι εδώ και θα πηγαίνουμε μαζί στην σχολή την επόμενη μέρα."
"Ναι το είχα στο μυαλό. Μόλις γυρίσω στο ξενώνα θα φτιάξω ένα σακ βουαγιάζ με ρούχα και ένα σαμπουάν γιατί με το δικό σου με πιάνει φαγούρα." είπε και εξυσε το κεφάλι του. Γέλασα και τον φίλησα.

[...]

Άφησα την τσάντα μου στο τραπέζι και φύγαμε. Μετά από δύο λεπτά φτάσαμε στο πανεπιστήμιο. Ήταν μαζεμένοι πολλοί μπροστά στην πόρτα. Με χαιρέτησε ο Αντρέας και η Τζούλιαν από απόσταση.
"Αυτός ποιός είναι;" ρώτησε. Ζήλεψε, σκέφτηκα.
"Ο Αντρέας. Θα με βοηθήσει λίγο να φρεσκαρω τα αγγλικά μου."
"Και θα σε βοηθήσει αυτός;"
"Ναι σπουδάζει αγγλική φιλολογία."
"Τέλος πάντων, εγώ φεύγω." είπε και γύρισε να φύγει αλλά γύρισε σε εμένα. Με φίλησε και κόλλησε το σώμα μου στο δικό του. Απομακρύνθηκε, ανέβηκε στην μηχανή του και έφυγε.