Together Forever

Part 94

Ξύπνησα πολύ απότομα. Κάποιος χτύπαγε την πόρτα λες και ήθελε να την γκρεμίσει.
"Δανάη άνοιξε μου!" Η Κέλλυ. Μα τι στο καλό έπαθε. Σηκώθηκα και έτρεξα να της ανοίξω. Με το που της άνοιξα, έπεσε στην αγκαλιά μου και έκλαιγε με λιγμούς.
"Κέλλυ τι έχει συμβεί. Με τρομάζεις!" Δεν μου απάντησε αλλά συνέχισε να κλαίει και να με σφίγγει στην αγκαλιά της.
"Πάρε μια ανάσα και πες μου. Τι έχει γίνει;" Προσπάθησε να πάρει ανάσες.
"Έλα να κάτσεις. Και προσπάθησε να ηρεμήσεις." Την έβαλα να κάτσει στην καρέκλα και της έφερα λίγο νερό. Το ήπιε με δυσκολία.
"Πως είσαι;"
"Καλύτερα." Είπε βηχοντας αφού η φωνή της είχε σχεδόν κλείσει από το κλάμα.
"Πες μου." Της είπα και έκατσα δίπλα της. Εκείνη άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε κάτι από μέσα. Το κοίταξε για μια στιγμή και μετά το άφησε στο τραπέζι. Χριστέ μου. Με το που το άφησε το πήρα στα χέρια μου. Την κοίταξα στιγμιαία και εκείνη κατέβασε το κεφάλι της. Το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος. Η Κέλλυ ήρθε με ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Η Κέλλυ είναι έγκυος.
"Κέλλυ ποιανού είναι το παιδί;"
"Δεν έχει σημασία."
"Είσαι με τα σωστά σου; Φυσικά και έχει! Δεν το έκανες μόνη σου! Πόσο καιρό το ξέρεις;"
"Σήμερα το έμαθα. Και ο πατέρας δεν υπάρχει. Είμαι εγώ και τέλος!"
"Κέλλυ μπορείς να μου μιλήσεις."
"Δεν υπάρχει κανένας πατέρας! Δεν θέλω να το ξανασυζητήσω! Καλύτερα να φύγω." Σηκώθηκε.
"Όχι όχι! Έλα εδώ. Εντάξει δεν θα το συζητήσουμε." Δεν μπορούσα να την αφήσω μόνη της. Ειδικά στην κατάσταση της.
"Τι έχεις σκοπό να κάνεις;"
"Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω." Δεν ξέρει και λέει την αλήθεια. Ούτε κι εγώ ξέρω πως να την συμβουλέψω ούτε πως να την βοηθήσω.
"Ο,τι και να αποφασίσεις, θα σε στηρίξω." Με κοίταξε και χαμογέλασε ενώ μέσα της πονούσε.
"Άμα το θέλεις αυτό το παιδί, να το κρατήσεις και όλοι θα σε βοηθήσουμε. Θα είμαστε δίπλα σου." Όσα έλεγα τα εννοούσα.
"Το ξέρω."
"Έχεις χρόνο να το σκεφτείς και να αποφασίσεις."
"Ξέρεις... Θέλω να το κρατήσω. Και για αυτό ήρθα κλαίγοντας. Νόμιζα ότι θα ήταν λάθος να μεγαλώσω ένα παιδί μου μόνη μου. Αλλά ξέχασα ότι δίπλα μου υπάρχουν άνθρωποι που θα με βοηθήσουν και θα με στηρίξουν. Απλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω."
"Ποτέ μην το ξαναπείς αυτό. Ο φόβος σου είναι λογικός. Αλλά θα τα καταφέρεις. Θα τα καταφέρεις πολύ καλά. Είμαι σίγουρη." Με αγκάλιασε χωρίς να πει λέξη.
"Θα γίνεις πολύ καλή μητέρα. Το πιστεύω."
"Δεν ξέρω. Πάντα πίστευα ότι τα παιδιά δεν ήταν για εμένα. Ποτέ μου δεν έκανα μεγάλες σχέσεις. Δεν ήθελα κιόλας. Δεν μου άρεσαν οι δεσμεύσεις. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη δέσμευση. Ένα παιδί. Δεν περίμενα να δω τον εαυτό μου με ένα παιδί. Για να είμαι ειλικρινής, εσένα περίμενα να κάνεις πρώτη ένα παιδί από την παρέα." Γελάσαμε.
"Αλήθεια;"
"Ναι σου λέω."
"Λοιπόν, πρέπει να πας σε έναν γυναικολόγο γρήγορα."
"Ναι το έχω σκεφτεί."
"Μπορούμε να πάμε στην δικιά μου γιατρό. Είναι πολύ καλή."
"Ναι προτιμώ γυναίκα."
"Έχεις κάποιον δικό σου που θα ήθελες να το πεις;"
"Σκέφτομαι να το πω στην θεία μου. Αλλά πολύ αργότερα."
"Ωραία. Στα παιδιά πότε θα τους το πεις;"
"Θέλω να τους το πω από κοντά. Στους άλλους από μηνύματα αφού δεν είναι εδώ."
"Τι λες να τηλεφωνήσουμε στην Χριστίνα και στην Τζούλιαν αν θέλεις."
"Θέλω." Πήρα το κινητό μου και τηλεφώνησα πρώτα στην Χριστίνα. Δεν της είπα ακριβώς τι έχει συμβεί αλλά είπε πως θα ερχόταν με τον Γιάννη από το σπίτι μου. Η Τζούλιαν είπε πως θα αργήσει λίγο να έρθει αλλά θα ερχόταν πιο αργά.
"Τα παιδιά θα έρθουν."
"Ωραία. Θα πάρω και τον Διονύση."
"Ναι!" Σηκώθηκε για να τον πάρει. Από ο,τι κατάλαβα, θα ερχόταν. Μετά το έκλεισε και ξανά πήρε κάποιον. Εγώ σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα για να φτιάξω κάτι να φάμε. Εγώ πεινάω σίγουρα. Έβαλα να ψήνονται κάτι τυροπιτάκια. Η Κέλλυ μίλαγε ακόμα. Την άκουσα να λέει:«Δεν χρειάζεται να έρθεις. Είμαι μια χαρά. Εξάλλου θα τα πούμε σε λίγο καιρό. Εντάξει. Ναι,ναι τα λέμε.»
"Όλα εντάξει;"
"Ναι. Ψήνεις κάτι;"
"Ναι τυροπιτάκια."
"Ωραία γιατί πεινάω."
"Αα τα καλά της εγκυμοσύνης." Γελάσαμε. Δεν ξέρω αν η κατάσταση είναι για γέλια ή για κλάματα. Η αλήθεια είναι πως από την μία ήθελα να καταρρευσω αλλά από την άλλη έπρεπε να είμαι στο πλευρό της φίλης μου. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο ξημερώνει. Φοβάμαι τι θα ξημερώσει η άλλη μέρα. Συμβαίνουν τόσα πολλά και όλα μαζί. Πήρα μια βαθιά ανάσα. Αν ήμουν στην θέση της Κέλλης δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί αυτή την εποχή και ιδίως τώρα που είναι μόνη της.

-D