Together Forever

Part 20

"Τι έγινε;"
"Τίποτα, λογικά θα έρθει."
"Αα ωραία. Σου είπε κάτι άλλο γιατί φαίνεσαι προβληματισμένη;"
"Δεν μου είπε κάτι. Πήγε να μου πει κάτι αλλά μετά σταμάτησε."
"Τι να ήθελε άραγε να σου πει;"
"Δεν έχω ιδέα!"
"Πωω τώρα θα με φάει η περιέργεια αν δεν μάθω."
"Και εμένα! Αλλά ποιος ξέρει; Μπορεί να μου το πει το βράδυ."
"Ναι μπορεί!"
"Τι ώρα έχει πάει; Πρέπει να ετοιμαστούμε κιόλας."
"Καλά λες! Η ώρα είναι 17:02."
"Έχεις πει στην Κέλλυ να έρθει από εδώ;"
"Ναι της είχα στείλει μήνυμα πριν. Είπε πως θα έρθει κατά τις 17:30."
"Ωραία. Πάω στο μπάνιο να πλυθω και να λουστω για να μου φτιάξει τα μαλλιά."
"Τέλεια! Μπες για να μπω εγώ μετά. Μην αργήσεις!"
"Δεν θα αργήσω." είπα ανεβαίνοντας την σκάλα. Πήγα στο δωμάτιο και πήρα τα εσώρουχα μου. Βγήκα από το μπάνιο και άνοιξα το κινητό του να δω τι ώρα έχει πάει. Τώρα είναι 17:23. Βάζω ένα ρομπακι από πάνω για να κατέβω κάτω.
"Τελείωσα, μπες εσύ. Θα ανοίξω εγώ στην Κέλλυ.''
"Ωραία, πάω. Έχεις σκεφτεί τι θα βάλεις;"
"Όχι μόλις φτιάξω τα μαλλιά μου θα πάω να δω."
"Και εγώ." Αφού ανέβηκε πάνω έκατσα στον καναπέ και άνοιξα το κινητό μου. Μπήκα να τσεκαρω τις ειδοποιήσεις μου στο Instagram. Μετά από τρία λεπτά χτύπησε η πόρτα. Ήρθε η Κέλλυ! Τρέχω για να της ανοίξω.
"Κέλλυ! Ήρθες!" της είπα και έπεσα πάνω της.
"Δανάη, τι έγινε;"
"Έχω να σου πω πολλά!"
"Spill the tea!"
"Λοιπόν χθες το βράδυ κοιμηθήκαμε μαζί."
"Ουαου!"
"Ναι!"
"Και μετά τι έγινε;"
"Εε... Μετά από ο,τι κάναμε, κοιμηθήκαμε αγκαλιά."
"Cute!"
"Ναι ήταν πολύ όμορφα."
"Φαντάζομαι. Έχω ακούσει τα καλύτερα για τον Γιώργο."
"Αναμενόμενο."
"Εε μην σε παίρνει από κάτω. Έτσι είναι."
"Ναι το ξέρω."
"Λοιπόν, πως θα κάνουμε τα μαλλιά σου;"
"Σκεφτόμουν να τα κάνουμε μισά πάνω και μισά κάτω με πλεξουδακι."
"Τέλεια! Το έχουμε!"
"Πάμε στο τραπέζι για να είμαστε πιο άνετα."
"Ναι πάμε."

[...]

Είμαι στο δωμάτιο μου και ψάχνω στην ντουλάπα μου, απεγνωσμένα να βρω ένα outfit για σήμερα το βράδυ.
"Αχ εδώ μέσα είσαι;"
"Ναι, ψάχνω να βρω τι να βάλω."
"Να σε βοηθήσω;"
"Ναι εννοείται!"
"Λοιπόν, αυτή η φούστα, πως σου φαίνεται;"
"Ναι, αλλά με ποια μπλούζα;"
"Θα σου βρω εγώ." είπε η Κέλλυ και άρχισε να κοιτάει τις μπλούζες μου.
"Αυτή ταιριάζει γάντι!"
"Πράγματι! Τέλεια! Σε ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια!"
"Τίποτα καλέ! Βαλ' τα και κατέβα κάτω να σε δούμε."
"Ναι ναι. Η Χριστίνα είναι έτοιμη;"
"Βάφεται στην κουζίνα. Πάω και εγώ να βαφτώ."
"Ωραία ντύνομαι,βαφομαι και κατεβαίνω."
"Ναι με την ησυχία σου. Έχουμε μπροστά μας περίπου 2 ώρες."
"Ωραία!" είπε και έκατσα στο κρεβάτι.
"Φαίνονται οι πιπίλες στον λαιμό μου;" την ρώτησα.
"Πολύ λίγο. Σχεδόν καθόλου." απάντησε. Πήρα κοντά μου το νεσερ με τα καλλυντικά μου και άρχισα να βαφομαι. Δεν έκανα κάτι υπερβολικό. Δεν μου αρέσει το έντονο βάψιμο. Ντύθηκα και κατέβηκα στον κάτω όροφο.
"Τι ομορφιές είναι αυτές!" είπε η Κέλλυ
"Ωω σε ευχαριστώ πολύ!" της απάντησα.
"Και εσείς κορίτσια, πανέμορφες είστε!"
"Τι ώρα είναι;"
"Είναι... 21:58."
"Τι ώρα έχουμε κανονίσει να βγούμε;"
"22:30."
"Αα εντάξει, έχουμε χρόνο."
"Μην αργήσουμε να φύγουμε γιατί μπορεί να κάνουν παράπονα."
"Ναι σε 10 λεπτά να ξεκινήσουμε."
"Ναι σε δέκα να φύγουμε."
"Χριστίνα θα κοιμηθείς το βράδυ σπίτι;" την ρώτησα.
"Δεν ξέρω ακόμα."
"Καλά αλλά αν φύγεις με τον Γιάννη στείλε κανένα μήνυμα."
"Okay."
"Άντε πάμε."
"Ναι, πάμε." Βγήκαμε όλες και κλείδωσα εγώ την πόρτα.
"Κέλλυ να σε ρωτήσω κάτι;"
"Ναι ο,τι θες."
"Εσύ δεν έχεις σχέση;" την ρώτησα.
"Αυτήν την στιγμή όχι. Δεν ψάχνω κιόλας. Δεν θέλω σχέση σε αυτήν την φάση της ζωής μου."
"Αα μάλιστα."
"Εσύ, στην Ελλάδα είχες σχέση;"
"Όχι, βασικά ναι. Δεν ήταν όμως κανονική σχέση."
"Δηλαδή;"
"Δηλαδή ήμασταν φίλοι αντί για ζευγάρι."
"Εννοείς friends with benefits;"
"Κατά κάποιο τρόπο αλλά δεν είχαμε κάνει κάτι."
"Κατάλαβα."
"Ρε παιδιά τι ώρα έχει πάει; Έχετε πιάσει την κουβέντα και ακόμα δεν έχουμε φτάσει."
"Η ώρα είναι 22:28." της είπα αφού κοίταξα την ώρα στο κινητό.
"Αα καλά θα τα ακούσουμε πάλι."
είπε η Κέλλυ και γελάσαμε και οι τρεις. Περνούσε απίστευτα γρήγορα η ώρα.
"Αα να τοι! Μας περιμένουν!" ξανά είπε η Κέλλυ.
"Τι γλυκουλιδες που είναι!" είπα χαμογελώντας.
"Ναι μωρέ!" είπε η Χριστίνα και αυτή χαμογελώντας.
"Κοίτα τες, εδώ ερωτευμένες." είπε η Κέλλυ και χαμογελάσαμε. Αυτό σημαίνει ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του, για τα καλά.
"Ήρθαμε και εμείς!" είπε η Κέλλυ.
"Καλώς τες! Αν και αργήσατε λίγο." είπε ο Διονύσης.
"Ναι αλλά όπως πάντα αξίζει!" είπε ο Γιάννης και κοιτούσε την Χριστίνα με ένα χαζό χαρούμενο χαμόγελο. Φαίνονται και οι δύο πολύ ερωτευμένοι. Γύρισα και κοίταξα τον Γιώργο, οποίος με εξέταζε από πάνω μέχρι κάτω. Όταν το βλέμμα του έφτασε στο μήκος της φούστας μου χαμογέλασε πονηρά. Αμέσως μετα κοίταξε τα μάτια μου. Στο στόμα μου σχηματίστηκε ένα πλατύ χαμόγελο. Το ίδιο συνέβη και σε αυτόν. Ένα σκούντηγμα της Κέλλυς, με έκανε να σταματήσουμε την οπτική επαφή.
"Έχετε μείνει οι δυο σας πίσω." είπε στο αυτί μου και έφυγε. Και όντως τα παιδιά είχαν περπατήσει πολύ μπροστά κι εμείς είχαμε μείνει πίσω. Τον ξανά κοίταξα και χαμογέλασα. Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα. Με ακολούθησε.
"Είναι λίγο μακριά, οπότε θα χρειαστούμε αυτοκίνητο." είπε η Κέλλυ.
"Ωραία θα πάρουμε το δικό μου και εσύ, Γιώργο θα πάρεις την μηχανή." είπε ο Διονύσης.
"Ναι κανένα πρόβλημα." είπε και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του. Βρισκόμασταν στο πάρκινγκ.
"Δανάη πήγαινε με τον Γιώργο." είπε η Κέλλυ και μου έκλεισε το μάτι.
"Τα βρήκατε με τον Γιώργο;" με ρώτησε ο Διονύσης και νομίζω κοίταζε τα σημάδια στο λαιμό μου. Πάγωσα αλλά απάντησα.
"Ναι έτσι και αλλιώς δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε." είπα προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Ο Γιώργος συμφώνησε κουνώντας το κεφάλι του.
"Αα okay." είπε και μου φάνηκε σαν να μην το πίστεψε και πολύ.
"Άντε πάμε!" είπε ο Γιάννης για να σώσει την κατάσταση. Οι άλλοι μπήκαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν. Είχα μείνει μόνη με τον Γιώργο. Ανέβηκε πρώτος στην μηχανή.
"Φαίνεται σαν καινούργια." είπα καθώς την κοίταζα προσεκτικά.
"Ναι." απάντησε κοφτά. Έκανα διστακτικά βήματα προς το μέρος για να ανέβω και εγώ στην μηχανή. Εν τέλει ανέβηκα και βάλε μπρος αφού βάλαμε κράνος.
"Το μεσημέρι στο τηλέφωνο, εμμ... ήθελες κάτι να μου πεις;"
"Όχι δεν ήθελα κάτι." είπε και δεν ξαναμιλησαμε στην διαδρομή. Ακολουθούσαμε το αυτοκίνητο του Διονύση, που του έδινε οδηγίες η Κέλλυ για το πού να στρίψει. Ο Γιώργος δεν έστριψε εκεί που έστριψε ο Διονύσης, συνέχισε ευθεία.
"Γιατί δεν εστριψες;"
"Θα πάμε αλλού."
"Που;"
"Εκεί που είχαμε πάει την πρώτη φορά οι δύο μας." είπε και κατάλαβα πως θα πηγαίναμε σε εκείνο το δάσος - πάρκο. Μετά από μισή ώρα περίπου οδηγήσης, φτάσαμε. Αφού κατεβήκαμε και οι δύο από την μηχανή, σήκωσε το κάθισμα και έβγαλε μια κουβέρτα. Ξεκίνησε να περπατάει και τον ακολούθησα. Έστρωσε την κουβέρτα στο σημείο που καθόμασταν και την άλλη φορά. Θυμάται κάθε λεπτομέρεια, σκέφτηκα. Έκατσε πρώτος και έκανε νόημα με το χέρι του να καθήσω και εγώ. Υπάκουσα.