In This Life, I Will Be The Lord (NOVEL ÇEVİRİ)

76.Bölüm

"Ne zamandır bunları topluyorsun?"

Louryl yaklaştı ve cebimi alarak sordu.

Bilmiyorum. Geri döndüğümden beri mi?

"Harçlığımın büyük kısmı Lombardi'nin bankasında ve bu da onun bir parçası."

"Harçlığımın büyük kısmı Lombardiya bankasında ve bu da onun bir parçası."

"Sanırım öyle. Harçlığını düşünürsen..."

Cep askısını gevşetip içindekilere baktıktan sonra Louryl'in sesi kesildi.

"Kayıp?"

"Ha?"

"Bu kadar parayı yanında mı götüreceksin?"

Louryl yavaşça içini çekti.

Konağın dışındaki koşullardan habersiz olan benim, saçma sapan miktarda para biriktirdiğimi düşünüyor gibiydi.

"Eğer bu cebindeki paranın yarısını alırsan..."

"Hayır, hepsine ihtiyacım var."

"Ama hanımefendi, bu kadar parayla."

"Biliyorum, bu para Lombardiya şehir merkezinde bir bina satın almak için yeterli. Biliyorum."

Louryl'in ifadesi sözlerim karşısında şaşkına dönmüştü.

"Bunu nasıl bildin?"

"Her şeyi bilmenin bir yolu var."

Yıllardır köşkün dışında yalnız yaşadım.

"Her neyse, ihtiyacım olan tüm parayı alıyorum."

"Madem elbise ve mücevher alacaksın, neden Lombardiya malikanesi için bir fatura yazmıyorsun? Bu şekilde nakit almak zorunda değilsin..."

"Elbise ve mücevher alacağımı asla söylemedim."

Tahmin edilemeyen sözlerim karşısında başını eğerek Louryl'e gülümsedim.

* * *

"Sonunda çıkıyorsun."

Gallahan giyim mağazasından aldığım, süslemesiz sade hazır giyim kıyafetlerimi giyerek arabaya bindim.

Bu arada bazen babam ve dedemle birlikte araba ile Saray'a giderdim ama ilk defa bu şekilde tek başıma dışarı çıkıyorum.

Hayır, yalnız değilim.

"Hanımefendiyle dışarı çıkma günü geldi!"

Daha heyecanlı olan Louryl ile.

"Önce Lombardiya Meydanı'na gidelim."

Louryl arabacıya söz verdiğimde araba yavaş yavaş hareket etmeye başladı.

Pencereden tanıdık bir sahne geçti.

Lombardiya malikanesinden bulvarı koşarak geçtikten kısa bir süre sonra meydana ulaştık.

"Hanımefendi, güvenli bir şekilde inin!"

Louryl önce aşağı indi ve elimi tuttu.

"Vay."

Uzun bir aradan sonra meydanda yürümek sandığımdan daha muhteşemdi.

"Serin."

Birçok insanın meşgul olduğu meydan ve ortasında duran ilk Lombardiya heykeli hatırladığımdan çok daha büyük geldi bana.

Dürüst olmak gerekirse, her zaman sessiz ve düzenli olan Lombardiya malikanesiyle karşılaştırıldığında manzara o kadar da güzel değil.

Ama geçen vagonların tozunda ve yüksek seslerinde kesinlikle enerji veren bir şeyler vardı.