In This Life, I Will Be The Lord (NOVEL ÇEVİRİ)

97.Bölüm

Louryl bir süre tuvalete gittikten sonra ahlakilarda Florentia'yı gezmeye başladı, onu bulunca rahatladı.

İçerisinde bazı yabancı insanların bulunması çok şaşırmıştı.

Ancak bir grup genç soyluyla sohbet ediyormuş gibi görünen Florentia'nın arasındaki atmosfer olağanüstüydü.

Yanlışlıkla Florentia'nın yüzünü gören Louryl şaşırdı.

Çünkü Florentia bir şeyden hoşlanmadığında Florentia'nın gülümsemesini görmüştü.

"Sorun nedir?"

Louryl dikkatlice sordu.

"Hayır, buradaki insanlar bana kimler açılıyor."

"Evet ama neden..."

Çok kızgın.

Louryl yutkundu.

Ve Florentia cevap veriyor.

"Ve 'Kimin ayrıldığını bile bilmiyorsun. Adımı bile duymadığın çok açık.' öyle dedi."

"Ah, nasıl bu kadar kaba olabiliyor..."

Louryl kollarını toparlamış ve arsız bir ifadeyle çocuk için üzülmüştü.

Hizmet verdiği dünyanın en tatlı, en zeki, en güzel, ayrıcalıklı onurları veya aile statüleri nedeniyle başkalarını küçümseyen nefret ediyor.

Ve daha fazlasının, eğer varsa kaba olmaları durumunda.

Belki de kuzeninin etkisinden dolayı Louryl sadece ihtiyatlı tahminlerde bulunuyordu.

"Ben Angenas ailesinin bir üyesiyim. Case Angenas mı?"

"Ah?..."

Louryl üzüntüyle inledi.

Eğer Angenaslıysa bu Louryl'in değiştirilebileceği bir durum değildi.

Louryl yarıya kadar geri çekilerek pes etti.

"Günaydın Leydi Dillard."

Biraz önce Florentia'ya kaşlarını çatarak bakan bir çocuk Louryl'i oldukça kibar bir şekilde selamladı.

Louryl onu yolda birkaç kez lekeledi.

"Bu kişi Leydi Dillard'ın konusu mu?"

"Misafir..."

Louryl bir an kaydetti çünkü cevapların nasıl okunduğu biliniyor.

Odadaki odanın katıdır. Buraya bir kez misafir olarak girebilir.

Ancak bu toprakların tamamı Lombardiya'nındı ve merkezi aristokratlar için inşa edilmiş bir mülkiyet vardı.

Ama sonra Florentia hükümdarlarını ele geçirdi.

"Ailem Dillard'a yakın."

Louryl garip bir şekilde Florentia'ya baktı ama sadece sır olarak.

Lombardiya'nın Dillard'a yakın olduğu yalan değildi.

"Kimliği belirsiz bir kişinin burada değişmesini istemiyor."

Çoğunlukla bu ayrıcalıklının kendisine aitmiş gibi küçümseyici tavrı Louryl'in gözünü rahatsız etmemişti.

Sonra sanki cesaretlenmiş gibi Tia'ya anlattı.

"Biraz önceki kaba hatayı tetikleyen için sana şans bir değişiklik yapıyoruz. Yoldayız, o yüzden çayımıza katılmaya izin vermenize izin veriyoruz."

"Sizinle çay içerdik?"

"Ah, bu kadar minnettar olmanıza gerek yok. Hepimiz çok cömert insanlarız..."