In This Life, I Will Be The Lord (NOVEL ÇEVİRİ)

183.Bölüm

Keyifli okumalar☺️🤗

Lombardiya Lordu'nun ofisi.

"Git Tia'yı al."

Lulak'ın sözleri Gillard Brown'ın yüzünü kesişti.

Kızı Shannanet'i değil, torununu aramasını anlamadığı içindi.

Böyle bir sorunun yüzünde göründüğünü gören Lulak sordu.

"Aniden torunumu aramam garip mi?"

"Hayır, öyle değil..."

"Bekle ve gör. Yakında çocuğu neden aradığımı anlayacaksın."

Lulak eğleniyormuş gibi güldü.

Bir süre sonra bir kadın küçük bir vuruşla içeri girdi.

Uzun kıvrımlı kahverengi saçları ve büyük yeşil gözleri olan etkileyici bir kadındı.

Ve gözleriyle karşılaştığı an.

Gillard Brown, Lombardiya Lordu'nun bir süre önce söylediklerinin anlamını görebiliyordu.

Gözleri, farkında olmadan bakışlarından kaçınmasını sağlayacak kadar yoğundu.

Lombardiya Lordu ile uğraşmak zorba bir duyguydu.

Ve bu onun sürprizinin sonu değil.

"Ohohoho, Tia burada mı?"

Bir süre öncesine kadar vahşi bir canavar gibi ivme yayan Lulak, durdurulamaz hale geldi.

Bu gerçekten Lombardiya'nın Efendisi mi?

Lulak'ın sevgiyle damlayan gözlerini görünce Gillard Brown'ın çenesi düştü.

"Hadi, otur."

Torununun bacağı ağrıyor mu?

Lulak hızla kabarık kanepeyi işaret etti ve dedi.

Ve oturmadan önce Gillard Brown'a baktı ve onu gülümseyerek selamladı.

"Merhaba, Lord Brown. Tanıştığımıza memnun oldum."

"Ah, merhaba, Leydi Lombardy."

Kendini tanıtmadan önce bile vardı, bu yüzden Gillard Brown biraz utançla birbirlerini selamladı.

Garip bir şeydi.

Leydinin hala genç olduğundan emin.

Ancak, başa çıkmak çok zordu.

"Tia'nın Brown ailesi hakkında bir şeyler bildiğinden eminim. Ve bugün, Brown Lordu Lombardy'dan yardım istedi."

"Tanrı iyi bir seçim yaptı."

Lulak'ın sözleriyle Tia sakince söyledi.

Sürpriz belirtisi yoktu.

Lulak manzara karşısında sessizce bir gülümseme yuttu.

Ve bunu bir atış gibi söyledi.

"Brown ailesinin meselelerini sana bırakacağım, Tia."

"Yaşlı?"

Brown Lordu şaşırdı ve büyükbabamı aradı.

Ama geriye dönüp bakmadım.

Üzgünüm, ama benim için önemli olan Lord of Brown'un ruh hali değildi.

Büyükbabam bana bakıyordu.

Bir ailenin kaderi.

Hiçbir yerden atılan muazzam göreve nasıl tepki verdiğimi gözlemlemektir.