In This Life, I Will Be The Lord (NOVEL ÇEVİRİ)

109.Bölüm

Keyifli okunmalar☺️

"Vay be..."

Terasa çıkıp temiz havayı soluyan Perez'in ağzından yarı yutkunmuş bir iç çekiş aktı.

Amaçlanmış olmasına rağmen, onunla konuşmaya devam eden soylular ve sürekli dans istekleri isteyen bayanlar için rahatsız ediciydi.

Perez terastaki korkuluğa yaslanarak kollarını kavuşturdu.

Çünkü onu sıkıntı noktasına kadar takip eden ana karakter onu terasa kadar takip etti.

"İyi bir teslimatın olmasına çok sevindim, değil mi?"

Sarhoş ve şişkin olan Astana'ydı.

Perez böyle Astana'ya küçümseme ve zavallı gözlerle baktı.

Ardından boğazına boğulan ağlamaklı Astana bağırdı.

"Sen! Bana böyle bakmaya nasıl cüret edersiniz?"

Sonra Perez'i yakalamaya çalıştı ama bu büyük bir israftı.

Sarhoş ve sarsıcı olan Astana için imkansız mümkün olamazdı.

"Ah!"

Neredeyse dengesini kaybeden ve korkuluk üzerinden düşen Astana şaşkınlıkla yutkundu.

Ama çok geçmeden Perez'e baktığını fark etti ve yüksek sesle parmaklarını işaret ederek söyledi.

"Malabildiğin zaman tadını çıkarın! Daha sonra hayal bile edemezsin, alçakça!"

Perez'in kaşları kıvrandı.

Duyduğu 'düşük şey' kelimesi yüzünden değildi.

Artık bu sözleri umursamıyordu.

"Yatabildiğim zaman tadını çıkarın?"

Perez'in tepkisi Astana'yı daha da sevindirdi.

"Artık Lombardiya genç olduğuna göre, birbirinize yakınmış gibi davranabilirsiniz çünkü bu bir oyun arkadaşı eylemidir. Eğer o biraz daha büyükse, bunu yapamazsın."

Perez cevap vermedi ama Astana bilerek güldü.

"O Gallahan Lombardy'nin kızı. Annesinin soyu biraz kusurlu olsa da."

Bir köpek ırkı yargılanıyormuş gibi geliyordu.

"Gallahan'ın parası fazlasıyla yeterli. Şu anda ortadan kaybolan ve kimse seni aramayacak olan senden farklı olarak."

Perez'in ağzı sanki bir şey tükürecekmiş gibi açıldı ve tekrar kapandı.

Söyleyecek bir şeyi yoktu.

Ne yazık ki, Astana'nın tüm küçümseyen sözleri doğruydu.

Bunlar aynı zamanda Lulak Lombardiya'nın Poirak Sarayı'na gitmesinden bu yana Perez'in kafasında yüzen endişelerdi.

"Florentia Lombardy'nin yanında durmayı hak etmiyorsun."

Uzakta.

Perez sonunda dişlerini gıcırdattı.

"Ben olup olmadığımı bilmiyorum."

Perez'in kırmızı gözleri Astana'ya sanki onu yakarak öldürüyormuş gibi bakıyordu.

Ve bir adım daha yakın, bir adım daha yakın.

"Ne, ne?"

Kalbinin içeriğine kadar alaycı davranan Astana, Perez'in tükürme gücüne sahip olduğunu hatırladı ve bir adım geri attı.