In This Life, I Will Be The Lord (NOVEL ÇEVİRİ)

47.Bölüm

"İyi misin Tia?"

Büyükbabam, Perez'in elinde tuttuğu kıyafetlerimi silkeleyerek sordu.

"İyiyim büyükbaba. Buradaki çocuk benim arkadaşım..."

"Perez Brivachau Durelli."

Perez'in omzu biraz irkildi.

Ancak soğuk kalpli büyükbabanın bakışları sanki bir nesneyi değerlendiriyormuş gibi ona sadece yukarıdan aşağıya bakıyordu.

"Büyükbaba?"

İlk defa böyle bir figür görüyordum, bu yüzden dikkatlice dedemi aradım.

"Evet, bu çocuk İkinci Prens. Sarayın dışında yürürken bile onunla karşılaştığınızda bunu anlayabilirsiniz."

"Neden?"

Büyükbaba kaşlarını Perez'den ayırmadan cevap verdi.

"Dostum, sen Geç İmparator'a çok benziyorsun. Bence sen Jovanes değil, Geç İmparator'un çocuğusun."7

Perez'in gözleri bu sözler karşısında titredi.

"Kimse sana söylemedi mi?"

Büyükbaba sorduğunda hafifçe başını salladı.

"Hey. Annen Geç İmparator'u görürdü ve Jovanes de babasını hatırlamak istemezdi."

"İmparatorun Majestelerinin Son İmparator Majesteleriyle arası iyi değil miydi, büyükbaba?"

"Bilmiyorum."

Büyükbabam kocaman bir gülümsemeyle söyledi.

"Jovanes'in babasını zehirlemediğinden hâlâ emin değilim."

Tamamen çöp bir aile mi? 

Lombardiya'nın darmadağın olduğunu sanıyordum ama İmparatorluk Ailesi de berbattı.

En azından Viese babasının yaşlılıktan ölmesini sessizce bekledi.

Ben hala sessizken büyükbabam bana baktı ve hızla konuştu.

"Tabii ki bu Tia'mızın umursadığı bir şey değil. Büyükbabanın söylediklerini unut."

"Evet, büyükbaba."

İyi dinleyen iyi bir torun gibi hızlıca cevap verdim.

"Evet, evet. Ve sen... ...."

Büyükbabanın bakışları Perez'e döndü.

Öncekine göre daha iyiydi ama hâlâ soğuk bir yerdi.

"Artık bu ayrı sarayda yalnız mı yaşıyorsun?"

Başını salla.

"Hizmetçi ya da dadı yok mu?"

Başını salla.

"Henüz açlıktan ölmediğine göre, yediğin şey bazen birisinin getirdiği bir şey mi?"

Başını salla.

"İmparatorun oğlunun konuşmadan aptal olması mümkün mü? Birisinin doğru kelimelerle nasıl cevap vereceğini bilmesi gerekiyor!"

Büyükbaba çığlık attı. Sonra Perez omuzlarını silkerek arkama saklandı.

"O adam......!"

Büyükbaba da sanki bundan hoşlanmamış gibi Perez'in sırtını tutmak için uzandı.

Ama bir nedenden dolayı büyükbabam durdu.

Boşluğa atladım ve büyükbabamın elini tutarken güldüm.