Fırtına

13.Bölüm

(Multi alıntı.)

Marketten eve yavaş adımlarla yürüyordum . Bembeyaz etrafına huzur katarak yağan kar , yerini sağanak yağmura bırakmıştı . Sırılsıklam olsam da adımlarım yavaştı . Mümkün olan en uzun sürede eve varmak ve Ömer 'le karşılaşmamak istiyordum .

Cidden sırılsıklam bir şekilde eve yürüyordum ve bunun tek sebebi Ömer 'di . ''Çok sevindim Defne .'' de ne demekti ? Mal herif !

Apartmana varınca maalesef amacıma ulaşamadım ve Ömer 'i kapının önünde telefonla konuşurken buldum . Bir an bakışlarımız kesişti . Öyle delici bir öfkeyle baktı ki gözlerime hızla gözlerimi kaçırdım ve koşarak kaçmak istedim .

Telefonda konuşan kişiye bağırdı . ''Lan piç herif ! Sıçarım lan vaktine ! '' Öfkeli sesi kırbaç gibi yankılanırken , yağmur sesleri bile sesinde ki inanılmaz öfkeyi alıp götüremiyordu .

Çantamdan anahtarımı çıkartıp içeri girdim hemen . O öfkeli haliyle bana bulaşmasını hiç istemezdim hele son söylediklerinden sonra .

Evin olduğu kata çıktığımda Ömer 'in evinde kalan kızın kapının önünde yere oturmuş ağladığını gördüm .

Kaşlarımı çatarak yanına eğildim . ''Ne oldu ? Neden ağlıyorsun ?'' Öyle içli ağlıyordu ki , kıza olan uyuzluğumu bir kenara bırakmam gerekmişti .

''Ömer ...'' dedi ve sonra bir hıçkırık daha girdi araya . ''Ömer ... Ömer her şeyi öğrendi . Kaşlarımı çattım . ''Ömer neyi öğrendi ?''

''Ö-Ömer çok kızacak ... '' Hıçkırıkların ardı arkası kesilmezken , ben hala sorunun ne olduğunu öğrenememiştim .

''Ömer neye çok kızacak ?'' Bana cevap vermeden ağlamaya devam etti . Yavaşça ayağa kalktım . Yapabileceğim bir şey yoktu , bana sorunun ne olduğunu söylemezse ona yardım edemezdim .

Tam arkamı dönüp gideceğim sırada kolumu tutup durdurdu beni . ''Lütfen !'' diye bağırdı hıçkırıklarının arasında .

''Ne lütfen ?'' dedim kaşlarımı çatıp .

''Lütfen onu yalnız bırakma ! Sinirlendiğinde ne yaptığını bilmiyor !'' Ah , sinirliyken Ömer 'in yanına mı gidecektim ? Hayır .

''Olmaz .'' dedim net ve soğuk bir sesle ama bu sefer kolumu daha sıkı sıktı . ''Lütfen ! Bir hata yapmasından çok korkuyorum , lütfen !''

Kızın bana böyle yalvarması , soğuk duruşumun biraz olsun bozulmasına sebep olmuştu . Kıza acımıştım . Kim bilir sinirli bir adet Ömer William İplikçi ne kadar durdurulamazdı da kız bu kadar çaresiz kalmıştı .

Vicdanım daha ağır bastı ve kıza bir şey söylemeden merdivenleri geri indim . Apartmandan çıkıp da Ömer 'i motoruna binerken görünce , kararlılığım Güneş altında kalan bir buz gibi erimiş , katılığı ve varlığı gitmişti sanki .

Yine de durmadım ve koşarak yanına gittim . ''Ömer !''

Bana bakmadı bile . Hızlıca kaskını kafasına geçirdi . ''Ömer !'' diye seslendim yine . Beni duymuyordu sanki . Bu yağmurda üzerinde ki kısa kollu tişörtle su gibi olmuştu ve üzerine hırkasını giyiyordu . Mont bile almamıştı yanına .

''Ömer !'' bu sefer sesim istediğimden yüksek çıkmıştı ve bağırmıştım . Kaskını çıkartıp ''Ne ?'' diye kükredi . Bu kadar bağırmasını beklemediğimden sıçramıştım . Gözleri insanı yakıp kavuracak bir öfkeyle bakıyordu .

Az önce ki cesaretim yerini çekingenliğe bırakırken ''Bende seninle geleceğim .'' dedim . Bu söylediğim üzerine öyle bir baktı ki bir an bana karşı bütün hırsını çıkartacağını zannettim .