Wala na si Alice sa tabi ko nang magising ako. Maliwanag ang buong bahay dahil kaliwa't kanan ang glass windows. Nandoon pa rin ang nagkalat na piraso ng vase mula kagabi. Bumangon ako at hinanap sya.
Buong gabi akong gising kakabantay sa kanya. Ilang beses din syang bumangon kasabay ang paghigit ng hininga at abot gamit ang kamay sa kisame na parang nalulunod. Kailangan ko pang sabihin sa kanyang na nasa tabi nya lang ako bago sya bumalik sa pagtulog.
"Alice?.."
"Nasa banyo ako!"
Kumuha na ako ng mga gamit para linisin ang mga bubog saka ibinagsak ko na lang ang katawan sa sofa. Maghahanap ako agad ng mga doktor para matulungan si Alice. Hindi sya pwedeng magtagal sa ganitong lugar in this mental state. She was so good at hiding it na kung kailan malapit na sya sa bingit, saka ko lang napansin na hindi na pala nya kaya.
Why didn't I notice the severity before?
"Nagluto ako, bakit hindi ka pa kumain?" Lumingon ako sa gawin nya pero tumalikod na sya at pumunta sa countertop kung nasaan ang mga pagkain.
"Hinintay kita."
"Gawin nating dining area itong tabi ng sofa?"
"Okay lang. Since malawak naman itong baba pero wala masyadong gamit."
"Anong gagawin mo sa kwarto dyan?" Turo ko sa kanan namin. There's an empty room besides the kitchen, behind the sofa. May closet na sa taas, sa kaliwang parte ng floor. Nasa gitna ang kama na may malaking shelves bilang divider mula sa railings at banyo sa kanan nito.
"Hindi ko pa alam..Titira ka ba dito?"
"If you allow me to."
"Oo naman, walang titira dito kapag kasama ko sila ate Lily." Oh. "Tumawag nga pala sila kuya kanina, pupunta daw sila mamayang lunch."
"Magdadala ba sila ng pagkain?"
"Oo daw."
This is going to bad. If she suppress things like this.. How can she smile like nothing has happened yesterday?
As moments gone by, I'm getting more uncomfortable and kept thinking about what happened last night. The more she act comfortable, the more uneasy I felt so I decided to ask her, "About yesterday--"
Bigla syang lumingon sa kin, halatang nainis sa sinabi ko at pinutol agad ang gusto kong sabihin. "Can we not talk about it?"
"I'm not good with things that don't have endings:"
"Then ngayon na yung oras para masanay ka." then she left with her plate going to the sink. SHe even murmured as she washed her plate. "..Aga aga pinag-english ako, tampalin ko kaya 'to."
Days passed, wala na rin akong magawa kundi tumingin at magpatangay sa mga nangyayari. Habang pinag-uusapan namin ni George ang mga dapat ituro kay Alice, nagsisimula na ang huli sa basic training. She's running around Ortigas every morning now, extending few laps when she's getting used to it. Tinuturuan ko na rin syang umakyat sa mga puno at sinasabihan na huwag mag-alala kung lumalakas sya sa pagkain dahil bawi naman ang lahat sa sobrang active ng lifestyle nya ngayon. Madalas hindi na nakakakain sa gabi si Alice sa sobrang pagod.
But every fucking time George and I talked, he'd mention that child thing and I wanted to punch his mouth until all of his front teeth fall out. He gave an ultimatum: one year. If one year has passed and no child was conceived, we'll have to leave each other to find other mates. Yeah, I was so pissed that I was intensely looking at his jugular vein when he said it to me.
