Ang Yaya Naming Scary! (On-going)

Chapter 12

LEVIS POV

*Ring! Ring! Ring!*

"What?" Malamig na bungad ko sa tumawag sakin.

Naglakad ako papunta sa veranda nang kwarto ko dala ang libro na binabasa ko kanina.

It's still six am in the morning. Mahangin at medyo katamtamang init nang araw ang bumungad sakin pagka-labas ko sa kwarto ko. Ipinikit ko ang mga mata ko at tahimik na pinakinggan ang huni nang mga ibon.

I'm sleepy..

"I heard that Mom is in the States now, Levis. What happened? Why does she need to go there? Is there a problem with the company?"

Napadilat lang ako nang marinig ko ang malaki at nakaka-takot na boses ni Daddy mula sa kabilang linya. Matunog akong napangisi dahil sa sunod sunod na tanong nya. Bakit nga ba umasa pa ako na kaya tumawag sya sakin ay para kamustahin ako? Tss. I'm stupid.

And yeah, you heard it right. My Dad is the one who is calling me now. He's Luthor Monasterio, pangalawa sa apat na anak ni MommyLa.

Apat kasi ang anak ni MommyLa at puro lalaki. Daddy ni Kai-shit ang panganay, si Tito Kharter Monasterio. Pangatlo ang Daddy ni Sanji-manyakis, si Tito Sebastian Monasterio. At pang-apat ang Daddy ni Linclon-isipbata, si Tito Lorenzo Monasterio.

My Dad is very different from other Dads. He's rugged, cold, strict, selfish, rude, competitive and business is the only one he knows. Tss. And that's the reason why he's calling me now. Ano pa bang inaasahan ko? He only think about his damn business.

"Why aren't you answering me, Levis? Naging pipi ka na ba?" Masungit at naiinip na dagdag ni Daddy nang hindi ako sumagot sa tanong nya.

"Sorry, Dad. May iniisip lang ako." Malamyang palusot ko at inayos ang pagkaka-suot nang salamin ko.

"What happened? Why Mom is in the States? I want an explanation."

"She said there was a problem with the company."

"What problem?"

I sighed. "I didn't ask about it."

"What?" Halatang hindi nya nagustuhan ang sinagot ko.

"I will hang up now. I have something to do."

"Levis---"

*Toot! Toot! Toot!*

Hindi ko na pinatapos pang mag-salita si Daddy at basta ko na lang syang pinatay nang tawag. Alam ko kasing papagalitan nya lang ako at ayokong masira ang araw ko dahil doon.

Napalagitik pa ako nang makita kong tumawag ulit sya sakin kaya tinurn-off ko ang cellphone ko.

Tss! Annoying.

"Levis!"

Malamig kong tiningnan si Linclon na basta basta na lang pumasok sa loob nang kwarto ko at hinalughog ang mga cabinet ko.

"What are you doing here?" Masungit na tanong ko sa kanya habang naglalakad ako pabalik sa kama ko.

"Hey, do you have a bag I can borrow?" He asks.

"The only bags I have are the ones under my eyes, and they're specifically designed to carry the burden of my existence." Walang buhay na sambit ko kaya natigilan sya at takang napatingin sakin.