ALACAKARANLIĞIM

52.Bölüm

2 Gün Sonra Nisa'nın Ağzından ||

Elimdeki evlilik cüzdanını gösterirken Barış'a gülümsedim. "Artık bir ömür benimlesiniz Barış bey." "Desene bir ömrü bu hayat dolu kadınla geçireceğim." Barış'ın dudağına bir öpücük bıraktığımda yüzünü sardım. "Seni seviyorum Baroska." "Ben de seni seviyorum." Başımı Barış'ın göğsüne yaslarken tüm bu olanları düşünüyordum. Her şey nedensizce çok saçma geliyordu. Yani bu kadar kısa sürede Barış ölümden dönmüş, bir çocuğumuz olduğunu öğrenmiş ve evlenmiştik.

Barış'ın yaraları hâlâ tam iyileşmese de öncesine göre daha rahat hareket edebiliyordu. Elleri karnımı sararken gülümsedim. Boynuma bıraktığı öpücükler kıkırdamama neden olsa da çalan kapı bizi durdurmuştu. Sıkıntıyla bir nefes verirken kapıyı açmak için kalkmıştım ki Barış evlilik cüzdanımızı uzattığında gülümseyip onu da odamıza çekmeceye koymuştum. Barış'ı mümkün olduğunca yerinden kaldırmamaya çalışıyordum. Kapıya baktığımda Lale'yi görünce derin bir nefes alıp açtım kapıyı. Barış bu konuda da benim ters tepkiler verip Berkan'ın dikkatini çekmemi istemiyordu. Sanırım biraz fazla ciddiye almıştı bu konuları.

Kapıyı açtığımda bir şey demeden Lale'nin içeri girmesini bekledim. Barış'ın yanına ilerlerken ben ondan önce davranıp yanına gitmiştim bile sevgilimin. "Geçmiş olsun Barış." "Teşekkür ederim Lale." Barış yavaşça doğrulurken ona yardımcı oldum. Beni kendine çekip başımı göğsüne yasladığında gülümsedim. "Berkan da gelecekti aslında ama işleri çıkınca gelmedi." "İyi olmuş." Barış sözlerim üzerine güldüğünde kendini toparladı. "Bugün hastaneye uğrayacağız da..." "Aa neden? Sorun yok değil mi?" "Yok, kontrol için. Ama sen Beko'ya söyle, Barış çok yakında toparlıyor o ilgilenecek seninle de ona."

Lale her şeyden habersiz onu onaylarken gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Berkan'ın işinin çıktığını da zannetmiyorum. Bence Barış'tan kaçıyordu. Ama elbet bir gün karşı karşıya geleceklerdi. "Lale bir şey içmek ister misin?" Barış'ın sorusu üzerine ona gözlerimi büyütüp baksam da yanağıma bir öpücük kondurduğunda eski ciddiyetimi almıştım. "Yok Nisa'yı yormayalım." Bence de yormayın artık bizi. Ben Lale'ye ters ters bakarken o da gerilmişti tabii. "Barış... Ben daha doğrusu biz Nisa ile biraz tartıştık. Sana bahsetti mi bilmiyorum ama."

"Haberim var." "Özür dilerim. Ben Berkan'ı seviyorum ve onu korumaya çalışırken sana haksızlık ettim. En iyi ben biliyorum sizin bu aşkı görmezden gelme çabanızı." Hadi ya özür diledin bitti gitti öyle mi? Ya yine Berkan'ı savunmak için bize zarar verecek olursan? Nasıl güvenelim sana? Dedim mi? Diyemedim elbette. Bakışlarımı ondan çektim. "Sorun değil Lale aramızda bunların lafı olmaz." Barış'a bakıp ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyordum. Ki yüzünde gördüğüm sahte gülümsemeyle yine kafasında bir planlar döndüğünü biliyordum.

"Sana güvenebilir miyiz?" "Tabii ki, hata bir kere yapılır Barış." Barış'a bakıp ne yaptığını çözmeye çalışıyordum. Ama bu mümkün değildi. Sır kutusu gibiydi bu aralar. "Tamam. O zaman sana bir bilgi vereceğim ama Berkan'la paylaşmanı istemiyorum." Lale anlamadığını belli edecek şekilde kaşlarını çatarken ben de benzer durumdaydım. "Berkan'la aran iyiydi diye biliyorum." "Benim aram gayet iyi kardeşimle ama Nisa ile araları bozuk ve ben gerilim istemiyorum." Lale başıyla onaylarken ben gelecek hamleyi epey merak ediyordum tabii.

"Biz Nisa ile evlenmeye karar verdik." Ne? Ben öksürük krizine girerken Barış da sırtımı sıvazlayıp bana yardım etmeye çalışıyordu. Ben sakinleştiğimde dudağıma uzun bir öpücük bırakmıştı. "Nasıl evlenmeye karar verdiniz ya? Ne zaman?" "Haftasonu düğünümüzü yapacağız işte. Hatta dur olacağı yeri sana da atıyorum  mutlaka geliyorsun." Barış telefonunu çıkarırken merakla ekrana bakıyordum ben de. Gerçekten düğünümüze çağırıyor olamazdı değil mi? Lale'ye bambaşka bir konum gönderdiğinde gerçekten ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.