ALACAKARANLIĞIM

106.Bölüm

"Ben geldim miniğim." Nisa bana bakarken gülümsedim ve yanına ilerledim. Umut uyumuştu ve onunla ilgileniyordu. "İyi misin?" "Değilim. Onlar iyi olmadan olamam. Bir şey biliyorsan lütfen söyle... Bana umut verme boşuna..." "Bana bak..." Gözlerini Umut'tan ayırıp bana bakarken elini tutup uzun bir öpücük kondurdum. "İyi ya da kötü tek bir şey bilmiyorum. Benim de canım yanıyor Nisa... Elbette senin hissettiğin duyguların yanında benimkiler belki de hiç ama yemin ederim ki seni üzecek bir şeye izin vermem."

Umut'u gösterirken gülümsedim. "O çok masum ve ben annesi olarak yanında olamazsam diye korkuyorum." "Nereden çıktı o şimdi? Elbette yanında olacaksın onun." Yanına oturup ona bakarken derin bir nefes aldım. "Kalbimi vermem gerekse veririm Nisa ama seni çocuklarımızdan ayırmam. Hiçbirinizden vazgeçmek yok. Yine de benim hep en önceliğim sensin." "Hayır... Onlar olsun. Ben onlarsız yaşayamam." "Nisa... Seçim yok. Hepiniz iyi olacaksınız. Yalvarırım buna odaklan." "Ağlama..." Nisa yüzümü okşarken hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Ellerimle yüzümü kapattığımda derin bir nefes aldım. "Ben sizi çok ihmal ettim! Hep ihmal ettim! Kötü bir eşim, kötü bir babayım... Belki dikkat etsem her şey başka olurdu..." Başımı Nisa'nın karnına getirip minik öpücükler bıraktım. "Lütfen sıkı sıkı tutunun annenize... Lütfen. Baba sizi çok seviyor. Belki hissettiremedi ama... Sizi çok seviyor. Canından çok hem de..." Onlara masal okumadın ya kıskandılar belki de..." Nisa'mın elini tutup derin nefesler aldım. "İyi misin?" Uzun bir öpücük kondurduğumda elimden geldiğince gülümsedim.

"İyiyim." Umut da uykusunda huzurla gülümseyip Nisa'ya sarıldığında Nisa hafifçe inleyip bana bakmıştı. "Bak... Duydular seni." Nisa'ya bakarken gergince acıyla yüzünü ekşitmişti. "Doktor... Ben..." "Geçti." "Olmaz. Risk yok." Koridora çıktığımda bir hemşirenin çağrısı ile bir doktor gelmişti. Nisa bana bakarken Umut'u alıp başını omzuma yasladım. "Ben daha iyiyim dedim ama..." "Ağrıyan ya da acıyan bir noktan olursa söyle bana." Doktoru başıyla onaylamıştı.

Doktor eliyle karnının çevresine minik baskılar yaparken bir noktada yüzünü acıyla ekşitmişti. "Orası çok acıyor..." Endişeyle ona baktığımda Umut da uyanmış sessizce annesine bakıyordu. "Minik bir test isteyeceğim Nisa. Korkup telaş yapmaya gerek yok tamam mı? Duruma göre yeniden destek vermemiz gerekebilir." "O ne demek?" "Önümüzde iki senaryo var ve test sonucunu almadan kesin konuşmak istemiyorum. Bebekler için savaşmaya devam."

...

Minik gözleriyle odaya dönen Nisa'ma baktım ve burukça gülümsedim. Umut da onu görünce epey heyecanlanmıştı. Hemşirelerin desteği ile Nisa yeniden yatağa yatarken yanına gittim. "Ben artık bıktım Barış." "Şşş... Yapma lütfen." "Geçmiş olsun." "Teşekkürler." Hemşireler giderken Nisa da karnını okşamıştı. "Beni sevmediler galiba. Babasını çok üzdüm diye..." Karnına upuzun bir öpücük kondurdum. "Babanızı sadece anneniz, abiniz ve siz mutlu ediyorsunuz. Bize lütfen güzel haberlerinizi gönderin."

Umut da annesinin karnını okşayıp gülümsediğinde yanağına minik bir öpücük kondurdum. "Nisa şuna bak..." Nisa burukça ona bakarken gülümsemişti. Umut poposunu bana dönüp annesine bakarken gülümsedim. "Seni özlemiş şimdiden." Nisa onu yanına alınca annesinin gözyaşlarını silmişti. Ona dil çıkarıp komik yüz ifadeleri yaparken Nisa da gülmüştü. "Yaa..." Yanağına uzun bir öpücük alan Umut kocaman bir kahkaha atarken ben de kocaman gülümsedim. Lütfen ailem zarar görmesin diye dualar ettim içimden.

...

"Bebekler tutunma konusunda sorun yaşıyorlar ve son kez hormon takviyesi yapıp bekleyeceğiz." Uyuyan Nisa'ya baktığımda derin bir nefes aldım. "Son kez? Ya işe yaramazsa..?" Doktor sessizleşince derin bir nefes aldım. "Başka hiçbir yolu yok mu?" "Daha az tercih edilen epey maaliyetli yöntemler de var elbette." "Para sorun değil." "Bu öyle tek başına altından kalkabileceğiniz bir miktar değil ve kesin sonuç verir mi bilemiyoruz." Derin bir nefes aldım ve burukça gülümsedim.