ALACAKARANLIĞIM

67.Bölüm

Arabaya bindiğimizde Barış'ın yanağına bir öpücük kondurdum. Bana bakıp gülümserken ben de ona kocaman gülümsedim. "Sen hep böyle gülsen ya." "Sen hep yanımda olursan hep böyle kocaman gülerim." Elimi tutup öptüğünde kocaman gülümsedim. "Kemerini tak o zaman sevgilim." Kemerimi takıp tekrar kontrol ettikten sonra gülümsedim. "Gayet güvenli." Yaklaşıp yanağıma uzun bir öpücük kondurmuştu. "Ve gayet güzel." "Çok seviyorum seni." "Ne tesadüf ben de seni çok seviyorum." "Ve evimizi de çok özledim Baroska, bir an önce yola çıksak?"

Barış beni izlerken kemerini henüz takmamıştı bile. Bana yaklaşıp dudağıma uzun bir öpücük kondurduğunda gülümsedim. "Bakma öyle ya heyecanlanıyorum." "Çok güzelsin ama." Dudağıma bir öpücük daha kondurduğunda bakışlarımı çektim ondan. "Yola çıkalım artık." "Peki. Öpmeyelim bakalım yine." Kemerini bağlarken gözlerimi devirdim. "Çok alıngansın." "Öyleyim." "Tamam gel öpeyim." "İstemiyorum." Barış'a bakıp gülümsesem de o beni umursamadan arabayı çalıştırmıştı. "Barış küsme ya." Bir elini karnıma koyarken yola dikkatle bakıyordu.

"Bebeğim sen de bir ses duyuyor musun acaba?" Ben sinirim bozulduğu için gülerken derin bir nefes alıp sakinleştim. "Hayır hormonlar zaten dengemi alt üst etmiş bir de Barış beyimizin tribini çekiyorum üzerine." Barış elini karnımdan çekerken ben de camı açtım hava almak için... Bu ilaçlar Barış'ın dengesini bozmuştu. İlaç içmese içki içip kendi dengesini bozuyordu. Hormonlar zaten beni epeyce yıprattığından ben de onu alttan alamıyordum. Radyoyu açıp şarkı dinlemeye karar verdim en azından daha sakin olurdu ortam.

Rastgele bir şarkıda dururken sözlerine ve melodisine odaklanmadığım için ne dinlediğimiz hakkında bir fikrim yoktu. Barış da ışıkta durmamızı fırsat bilip bana bakmıştı. Ben de ona baktım hemen. Bir şey demedik öyle birbirimizi izledik. Çalan korna sesleriyle beraber Barış kendini toparlayıp arabayı sürmeye devam etti. Radyoda çalan şarkıyı duyuncs değiştirmek istesem de Barış engel olmuştu. "Sorma neden niçin? Her şey yalnızlıktan... Bak, bak, bak, bak... Güzel bir gün ölmek için." "Beni ilk bu şarkı çalarken öpmüştün." "Ölmek istiyordun."

Elimi tutup öptüğünde gülümsedim. "Aslında hiç yaşamamıştım ki ben." "Öyle mi?" "Öyle tabii can suyum." Arabayı kenara çekince bana baktı ben de ona döndüm. Emniyet kemerini çözerken ben de aynısını yaptım. Birbirimize döndük tamamen. "Özür dilerim. Seni alttan almam el üstünde tutmam gereken bir dönemde böyle dengesiz davrandığım için." "Boşversene Barış, bizim hangi bir şeyimiz normal ki zaten. Ben seni seviyorum. Hem de bu dengesiz hallerinle." O gün ki gibi ikimiz de sessizleşmiştik. Ona baktığımda o da bana baktı.

Yüzümü avuçları arasına alırken o gün sildiği gözyaşlarımın yerine şimdi tenimi okşuyordu. Gözlerim kapanırken sanki o güne dönmüş gibiydik. Gözlerimi yeniden aralarken Barış'a baktım ve dudaklarımızı birleştirdim. Barış da karşılık verirken uzun uzun öptük birbirimizi... Ondan uzaklaştığımda gülümsüyordu. Ben de öyle elbette. "Her şey en başa dönsün istemiştin değil mi?" Ona bakıp gülümsedim. "Her şey en baştaki haline benziyor ama her şey çok daha güzel." "Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?" "Aksini düşünmek mümkün mü sence?"

Barış'ın yoğun bakışları beni epey heyecanlandırmıştı. Uzun uzun baktım gözlerindeki ışıltıya. "Keşke daha o günden seni alıp içimde saklayabilseydim." Elim kalbine giderken derin bir iç çekmişti. "Zaten burada değil miyim?" "Hem orada hem aklımda, ruhumda her zerremdesin... Sanki Barış yok olmuş onun yerine her yerini Nisa bürümüş gibi..." "Barış da Nisa'nın her zerresini ele geçirmiş çünkü." Dudaklarımız yeniden birleşirken elim tenine dokunmak istiyordu. Hâlâ kalbinin üzerinde olan elim oradan aşağıya kayıp tişörtün eteklerine inmişti. Oradan içeriye kaydığında Barış'ın gerildiğini hissetmek beni durdurmadı.