The Indian Wolf Girl

Gevangen - Luna

Er zijn een paar weken voorbij en ik stort steeds meer in. Ik kan gewoon niet zonder Yuka. Het feit wat mijn vader van plan is als ik terug kom houd me hier, maar ik verlang naar Yuka. Yuka is een schat, hij heeft Silver geaccepteerd, maar zodra mijn vader hem ziet stuurt hij Silver terug met de boot. Of hij dood hem zelfs. Mijn vader is soms zo koppig en hij denkt dat Silver gevaarlijk is! Hoe kan zo'n lieve kleine jongen gevaarlijk zijn?

Hunter komt binnen met Fate. 'We zijn er weer! Zo, het wordt iedere keer moeilijker Luna. Op Fate na houd iedereen me scherp in de gaten. Ze vertrouwen me niet meer denk ik. Daarom komen we dus maar s ‘avonds.'

'Bedankt Hunter. Jij, Fate en Silver houden me overeind, anders had ik het hier nooit uit gehouden.'

Ik begin nu te huilen. 'Ik mis Yuka zo erg!'

'Luna, hij mist jou ook. Zal ik hem gaan halen?' Ik begint nog harder te huilen en schud mijn hoofd.

'Dat is te gevaarlijk, ik wil niet dat Silver iets overkomt. Ook al heeft Yuka hem geaccepteerd, vader niet. Je weet wat hij schreef. Hij zal hem doden als hij kans krijgt.' Hunter knikt en loopt de grot uit, terwijl Silver en Fate me proberen me te troosten.

Even later komt Hunter terug met YUKA! Als ik hem zie vergeet ik alles om me heen, het kan me niet meer schelen dat het gevaarlijk is en zoen hem. Daarna kijk hem even aan en druk hem tegen me aan. Hunter pakt de kinderen bij hun arm en brengt ze naar de uitgang. 'Yuka het spijt me! Ik weet dat het verkeert is om weg te gaan, maar ik moet Silver beschermen.'

'Ik heb hem al lang geaccepteerd Luna. Waarom kwam je niet terug? Wil je me straffen, moet ik ergens voor boeten?' vraagt hij met een gebroken stem.

'Jij wel, maar mijn vader niet. Hij wil Silver doden of op zijn minst terug sturen. Ik kan dus niet terug en jou hier heen brengen was te gevaarlijk. Niemand weet namelijk van deze grot, maar Hunter heeft het al moeilijk genoeg om Fate ongezien weg te smokkelen en zij is nog klein. Hoewel ik het wel wilde, wilde ik het Hunter niet aan doen of Silver. Het spijt me, maar je moet weten dat ik kapot ging van binnen. Omdat ik jou zo mis.' Hij knikt.

'Het is goed.' Daarna zoent hij me.

'Ik heb jou ook gemist.'

Op dat moment komt Hunter binnen stormen. 'Ze hebben Silver!'

'Wat?!'

'We gingen heel even naar buiten en toen pakte vader Silver. Hij stopte hem in een houten kooi. Ik zag ze niet eens aan komen!' Tranen springen in mijn ogen.

'Ik wist het wel! Het was te gevaarlijk, ze houden Yuka in de gaten en jullie hadden nooit naar buiten moeten gaan!' roep ik met een brok in mijn keel. Daarna verander ik en ren op top snelheid naar het dorp. Ik moet op tijd zijn! Ik moet mijn kleine jongen redden! Al kost het mijn leven! Niemand doet mijn kleine jongen pijn, zelfs mijn vader niet!