The Indian Wolf Girl

Voorgevoel - Fate

Zodra Dylan op me afspringt en me vastpakt word ik weer rustig. Ik word weer mezelf en sla mijn armen om hem heen. Mijn perfecte jongen. Ik ben zo blij dat hij veilig is, als hem iets was gebeurd had ik Merian echt wat aangedaan. Ik voel dat ik mijn krachten kwijt moet en laat het los. Ik laat mijn krachten gaan. Dan sta ik weer in het bos, net als toen ik Dylan achterna ging. Alles wat daarna gebeurden lijkt nu een vage droom en ik ren op Dylan af. Ik begin te snikken en hou hem dicht tegen me aan. 'Dylan ren alsjeblieft niet meer voor me weg. Kai is mijn beste vriend, maar jij bent degene van wie ik hou. Ik wil Kai niet kwijt, maar jou al helemaal niet. Ik wilde hem gewoon af en toe opzoeken als we terug zijn. Als we weer veilig thuis zijn en alles weer goed wil ik af en toe naar de toekomst en mijn vrienden opzoeken. Ik hou van je Dylan, vergeet dat nooit.' zeg ik huilend en ga dichter tegen hem aan liggen.

'Het is goed, ik trok te snel een conclusie.' zegt Dylan zachtjes en kijkt me spijt in zijn ogen aan. Ik druk een kus op zijn voorhoofd en help hem overeind. Casey kijkt ons glimlachend aan.

'Zullen we dan maar naar huis gaan?' vraagt hij lachend en slaat een arm om Allison heen. Ik glimlach.

'Gaan jullie alvast maar, ik en Dylan komen zo.'

De Millers knikken en rennen op vampiersnelheid weg. Ik kijk Dylan glimlachend aan.

'Zullen we nog even naar het reservaat gaan? Dan weet de rest dat het weer goed is.' Dylan knikt en samen lopen we naar Jacksons huis. Als Jonah naar buiten komt kijkt hij me verbaast aan.

'Fate, je haar.' verward kijk ik hem aan.

'Wat is daar mee?' vraag ik verbaast. Het zit misschien door de war, maar dat zit het zo vaak en dat heeft hem nooit wat uitgemaakt.

'Het glinstert.' zegt hij met open mond. Ik kijk hem verward aan en knip in mijn vingers. Er verschijnt een spiegel voor me en ik kijk verward naar mijn haar. Het glinster ongeveer hetzelfde als een diamant. Was het dan toch geen droom? Ben ik echt sterker dan ik dacht?

Heel even pak ik Dylans hand vast en voel een tinteling door mijn lichaam trekken. Mijn huid begint te glisteren en ik kijk vrolijk naar mijn spiegelbeeld. Ik ben dus echt sterker dan ik dacht. Ik hoefde alleen mijn inprent maar te vinden.

'Dylan je bent echt heel speciaal.' zeg ik glimlachend en geef hem een kus. Jonah kijkt me verbaast aan.

'Hoe bedoel je Fate?' vraagt hij verbaast.

'Door Dylan komt mijn ware kracht vrij.' zeg ik glimlachend en sla mijn arm om zijn middel. Kai glimlacht.

'Fate je bent zelf anders ook heel speciaal.'

'Ja, maar Dylan is pas echt bijzonder. Maar goed wij gaan nu naar huis.' Ik pak Dylans hand vast.

We vliegen de lucht in en ik maak ons onzichtbaar. Rustig vliegen we over het bos en landen bij het huis van de Millers. Het raam staat open en we landen in onze tijdelijke kamer. Ik kijk Dylan glimlacht aan. Voor elkaar zijn we niet onzichtbaar, maar voor de Millers wel.

'Stil zijn de Millers kunnen ons niet zien en ik wil ze verassen.' zeg ik zacht. Ook ons volume heb ik gedempt, zodat niemand ons hoort. Dylan glimlacht en trekt me op schoot. Ik glimlach ook en geef hem een kus. Dylan gaat liggen en trek me dichter tegen zich aan. Ik glimlach even en open mijn mond. Dylans tong glijd mijn mond in en begint met de mijne te spelen.

'Hey Fate, wil je soms nog een tweeling?' vraagt Owen lachend. Ik duw Dylan zachtjes van me af en blaas Owen naar achter. Hij vliegt tegen de muur die hem stevig vast houd. Verbaast kijkt hij me aan. Ook Dylan kijkt verbaast en word rood.

'Wat bedoelt hij Fate?' vraagt Dylan piepend.

'Niets Dyl, hij probeert me te pesten.' zeg ik rustig en maak Owen los van de muur. Ik laat hem het raam uit zweven en laat hem dan los. Hij valt gillend naar beneden en al snel staat Rachel naast me. Ze kijkt me vragend aan.

'Hij was me aan het pesten.' zeg ik onschuldig en loop met Dylan naar beneden.

Owen is ondertussen ook binnen en kijkt me vragend aan. 'Fate ik lag opeens buiten.' zegt hij verward.

'Moet je me maar niet pesten. Ik heb een stuk van je geheugen gewist en je naar buiten gegooid.' zeg ik grijnzend. Lauren schud haar hoofd.

'Wanneer leer je het nou eens Owen. Je moet Fate niet uitdagen.' zegt ze lachend en geeft hem een kus. Ik zie Rachel en Nico ook zoenen net als Casey en Allison. Dylan kijkt me ongemakkelijk aan en staart naar mijn lippen. Ik schud mijn hoofd en druk mijn lippen op die van hem. Het word tijd dat hij deze angst kwijt raakt.

Als ik mijn lippen van de zijne haal kijkt hij me verbaast aan. 'We zijn verliefd Dylan, je kan me kussen wanneer je maar wil.' zeg ik glimlachend. Ik heb die woorden nog niet uit gesproken of Dylan leg zijn handen op mijn middel en trekt me dicht tegen zich aan. Hij drukt zijn zachte lippen op de mijne en ik voel zijn liefde door mijn lichaam stromen. Als Dylan me los laat kijkt Casey hem glimlachend aan.

'Daar heb je lang over gedaan.' zegt hij grijnzend. Dylan kijkt hem verbaast aan.

'Zijn jullie niet boos? Ik bedoel Alex was toch jullie vriend en ik heb Fate toch een soort van van hem afgepakt?' Owen schiet in de lach.

'Alex, onze vriend?! Dat is een goeie! Als ik de kans krijg zou ik hem het liefst vermoorden!' zegt hij lachend en ik werp hem een vernietigende blik.

'Blijf van hem af Owen.' zeg ik snauwend. Dylan kijkt me verbaast aan.

'Dat ik van jou hou wil niet zeggen dat ik niet om Alex geef. Ik laat Owen hem niet zomaar pijn. Alex is een goede jongen, al hebben anderen hem anders ervaren.' zeg ik rustig.

Owen wil er wat tegenin brengen, maar ik kijk hem vernietigend aan. Dylan hoeft niet te weten over Alex's verleden. Hij zou alleen maar bang voor de jongen worden, terwijl dat totaal niet nodig is. Alex zou nooit iemand vermoorden, niet als dat niet nodig. Dylan glimlacht.

'Dus ik hoef niet bang te zijn dat iemand boos word als ik Fate kus?' vraagt hij opgelucht.

'Alleen Alex misschien, maar die is ver weg en in een andere tijd. Bovendien ben jij haar inprent.' zegt iemand lachend. Ik hoor niet meer wie want opeens krijg ik weer een voorgevoel. Ik haal mij blokkade weg en laat Casey het ook zien. Er komen flitsen voorbij. Dylan, Jax, Calie, Kai, Sofie, William en Merian flitsen voorbij. Merian! Dat kan niet goed zijn en William is nog veel erger! Maar wat zou dit beteken? Meestal is het duidelijk, maar dit waren alleen korte flitsen van mensen en allemaal waren ze op een andere plaats in de flitsen, wat het dus nog lastiger maakt. Wat zou dit betekenen en wat hebben die beelden met elkaar te maken?