The Indian Wolf Girl

Besef - Fate

De hele nacht heb ik op deur gebonsd en geschreeuwd tot ik van ellende in slaap viel. Ik wilde naar Dylan en was als de dood ze hem bij me weghaalde. Dat ze hem weer zouden slaan en zouden kwetsen. Ook wil ik weten hoe het met zijn zusje zit en waar ze nu is. Wie zou ze nu zijn en belangrijker nog hoe? Zou ze op Dylan lijken of juist niet?

Opeens word de deur open gegooid en ik word naar Kit gebracht. 'Waar is Dylan?! Wat heb je met hem gedaan?!' schreeuw ik meteen. Kit grijnst.

'Fate, Fate, Fate, je moet eens beter leren luisteren voor je praat. Ik heb nog helemaal niks gezegd of je schreeuwt al.' zegt hij met een charmante grijns, tenminste die probeert hij te krijgen.

'Vind je het gek?! Je hebt ons ontvoerd! Je bent hartstikke gek!' Kit loopt langs me en gaat zachtjes met zijn hand over mijn wang. Ik ril.

'Fate, moet ik je vriendje er soms bij halen?' Ik slik.

'Nee.' zeg ik zacht.

Als Jax en Kai me zo eens zouden zien. Ze zouden woest zijn. Ik heb nog nooit zo onderdanig gedragen, naar niemand niet en Eden, mijn maatje, had me hier al lang uit gehaald. Met zijn snelheid zou hij Dylan kunnen wegbrengen of zorgen dat Kit opgesloten zit, maar mijn vrienden zijn er nu niet. Ik ben alleen en ik moet dit alleen doen. Een ding is zeker, ik zou nooit breken. Niet zo lang er nog iets is om voor te vechten en ik heb genoeg om voor te vechten. Dylan, zijn zusje, de tweeling, Silvie, Alex, Eden en mijn familie.

'Om te laten zien dat ik een heer ben zal ik je vragen beantwoorden. Je vriend je zit beneden opgesloten en zo lang je je gedraagt zal ik hem niks doen. Verder wil ik je en voorstel doen: Sluit je bij ons aan.'

'Nooit!' Woedend kijk ik hem aan.

'Ook niet voor die jongen? Denk er over na. Als je het niet doet verkoop ik hem door en zal jij voor de rest van je leven gevangen zitten. En ik verzeker je, hij zal niet op een leuke plek terecht komen.' Ik bijt op mijn lip. Kom op Fate, hier kan je toch niet mee akkoord gaan? Sluit een betere deal.

'Als je me hem elke dag laat zien en me helpt zoeken naar zijn zusje hebben we een deal. Ik wil haar terug.'

'Maar Fate, je hebt haar nooit gehad.' Mijn ogen vatten bijna vlam, maar ik probeer rustig te blijven.

'Terug bij hem bedoel ik. Ik wil dat je hem zijn zusje terug geeft.' zeg ik nijdig.

'Was dat het?' Hij heeft duidelijk ontdekt dat je me niet moet uitdagen.

'Ja, dat zijn mijn voorlopige voorwaarde en verder maak nog altijd mijn eigen keuzes. Je kan me geen dingen laten doen die ik niet wil. Zo ben ik van mening dat slavernij fout is en ga ik je dus niet helpen om mensen te vangen.' zeg ik nors.

Kit grijnst opnieuw. 'Het is een begin, maar voorlopige?'

'Voor het geval je onredelijk bent en ik je nog eens beter in schat dan je bent.'

'Ach, Fate ik ben heus niet zo erg als je denkt. Als een tijdje met om gaat zal je dat vanzelf beseffen. Dan zal mijn normen en waarden begrijpen en inzien dat liefde alleen maar een zwakte is.' Ik wilde me inhouden, maar nu kan ik er echt niet meer tegen.

'Fout Kit. Liefde is de meest krachtige magie die er bestaat. Het geeft ons de kracht om door te vechten voor degene van wie houden en de magie van ware liefde is sterker dan die van wat dan ook. Zelfs sterker dan die van mijn moeder. Liefde zal altijd overwinnen, want het is sterker dan haat en woede. Maar zeg eens Kit, wat is er met je gebeurt dat je nu zo doet? En dan bedoel ik niet toen we weg gingen maar lang geleden, want ik geloof niet dat je gewoon zo bent.' Hoewel ik rustig bleef heb ik duidelijk een gevoelige snaar geraakt, want Kit is heel even stil om daarna in woede uit te barsten.