The Indian Wolf Girl

Yuka en Olivia - Luna

Na een tijdje varen komen we aan bij een kamp. 'Mannen luister, ik ga jullie voorstellen aan een nieuw lid van onze groep.' roept Kit en trekt me naar voren.
'Dit is Luna en jullie blijven van haar af of het loopt slecht met jullie af.' De andere mannen knikken en hij gaat verder met zijn verhaal.
'Mannen en Luna we gaan vandaag naar een gevangenenkamp.' De mannen beginnen te juichen en ik kijk iedereen ongelovig aan.
'Mag ik wat vragen Kit?' Hij knikt.
'Wat hebben die mensen verkeerd gedaan?' Iedereen begint te lachen.
'Niks ze waren gewoon zo stom om zich te laten pakken.' Ik kijk hem ongelovig aan. Dat kon hij toch niet menen? Je neemt toch niet iemand gevangen die niks heeft gedaan? Maar ja, ze hebben mij ook gevangen. Ik zucht. Dit gaat nog een lange dag worden. Iedereen loopt naar de loopplank en ik wil er achteraanlopen, maar Kit pakt mijn arm vast.
'Hou je koest.' zegt hij en ik knik.

We lopen het schip af en ik kijk rond.
'Wat doen ze met die mensen?' vraag ik ongelovig.
'Ze gebruiken ze voor de arbeid en verkopen ze dan door.' vertelt Kit alsof het niks is. Een man komt naar ons toe gerend. 'Heb je nog nieuwe gevangen Kit?' vraag de man.
'Nee, alleen deze.' zegt hij en wijst naar mij.
'Uitstekend.' zegt hij en begint aan me te trekken. Ik grom woest en hij laat me geschrokken los. Kit begint te lachen.
'Pittig he? Ze hoort bij ons dus laat haar maar met rust.' De man knikt.
'Wil jij op dat joch daar letten?' vraagt hij aan Kit en loopt dan weg.
'Hou jij hem maar in de gaten.' zegt hij tegen mij en wijst naar een jongen niet ouder dan 17. Ik grom. Het is al erg genoeg wat ze met die mensen doen. Ik wil er niet ook nog naar gaan kijken!
'We hebben een deal, weet je nog?!' Bijt hij me toe. Ik knik en met tegenzin loop ik naar de jongen toe.

Kit loopt achter me aan en geeft me een zweep. 'Gebruik dit zodat hij door blijft werken.' Dat kan hij vergeten, ik ga echt geen mensen slaan! Denk ik, maar ik knik toch. Kit loopt weg en ik loop naar de jongen toe.
'Geen zorgen, ik ga je niet slaan.' zeg ik zachtjes. Daarna loop ik naar een steen en ga er op zitten. De jongen kijk me even wantrouwend aan, maar gaat dan toch verder met zijn werk.

Even later komt er een man samen met Kit aangelopen en hij sleurt de jongen mee. Ik wil er achter aan lopen, maar Kit pakt me vast. 'Wat ga je doen?' vraagt hij meteen.
'Ik moest er toch op letten?' zeg ik bot.
'Nee, je blijft hier, dit is niet iets wat je wil zien.' Eigenwijs ruk ik me los en ren er achteraan. Als ik de man met de jongen inhaal zie ik dat hij de jongen aftuigt met een zweep. Geschrokken kijk ik er naar, dan herstel ik me en ren er op af. Ik pak de zweep van de man af en ga voor de jongen staan die nu op de grond ligt. De man wil mij een klap verkopen, maar als ik woest begin te grommen rent hij bang weg. Daarna help ik de jongen overeind die half bewusteloos is.

Even komt de man terug met Kit. 'Wat is er gebeurt?!' vraagt hij boos.
'Die man was deze jongen aan het aftuigen zonder reden, dus toen heb ik zijn zweep afgepakt en ben ik ervoor gaan staan. Daarna wilde hij mij slaan en toen begon ik dus te grommen. Vervolgens is hij gewoon weg gerend.' vertel ik rustig.
'Is dit waar?' De man knikt beschaamd.
'Geef de jongen aan mij dan breng ik hem terug naar zijn kooi en voortaan niet meer mee bemoeien.' Ik knik half en geef de jongen aan Kit. Hij loopt naar een vrij kleine kooi met een klein meisje erin en legt de jongen er naast. Daarna sluit hij de deur weer.
'Luna hier blijven, ik moeten onder vier ogen met deze man spreken.' zegt Kit nors. Ik knik en ga naast de kooi zitten. Het meisje kijk me met bange ogen aan.
'Rustig maar, ik zal jullie geen pijn doen.' zeg ik vriendelijk. Ik kijk naar de jongen die nu helemaal bewusteloos is.
'Luister, ik maak de kooi open dan kan ik even naar hem kijken.' zeg ik en wijs naar de jongen. Ze kijkt me met grote bange ogen aan, maar knikt wel. Ik maak de kooi open en haal de jongen eruit. Zachtjes leg ik hem in het gras en bekijk zijn lichaam. Overal zitten striemen en op sommige plaatsen bloed hij zelfs. Ik schud mijn hoofd. Als die man zo door was gegaan had hij dood kunnen gaan. Zachtjes pak ik de jongen weer op en leg hem terug naast het meisje.
'Hij redt het wel, maar als die man nog langer door was gegaan met slaan had hij het niet overleeft.' Ze knikt.
‘Waarom keek die man zo boos naar je?' vraagt ze zachtjes.
'Omdat ik zijn zweep afpakte en voor die jongen ging staan. Daarna wilde hij me slaan en toen begon ik woest te grommen waardoor hij bang werd en weg rende.' Haar ogen worden groot.
'Je hebt mijn broer beschermd? Waarom?' vraagt ze nu vol bewondering en ongeloof.
'Omdat hij het recht niet had hem te slaan. Je mag alleen geweld gebruiken in geval van nood.' leg ik uit. Het meisje knik en zucht.
'Wat is er?' vraag ik nieuwsgierig.
'Ze slaan hem bijna elke dag.' zegt ze met tranen in haar ogen. Ik schrik. Dat kon ze toch niet menen? Ik kijk nog eens naar de jongen en besef dat het waar is. In wat voor wereld ben ik beland?

Dan komt Kit terug. 'Kom op Luna we moeten gaan.' Ik knik en loop naar hem toe.
'Kit, kan ik je even spreken?' vraag ik meteen.
'Kan dat niet op het schip?' vraagt hij nors. Ik schud mijn hoofd.
'Nee, beslist niet.' Hij zucht.
'Wat is er?'
'Ik wil die jongen en dat meisje meenemen. Ik doe wel extra klusjes, alsjeblieft mag het?' vraag ik smekend. Ik zet mijn mooiste puppy ogen op met een klein beetje magie. Die kan niemand weerstaan. Hij zucht.
'De meesten hier zijn toch van mij. Ga ze maar halen. Dan regel ik het wel.' Ik knik en ren snel terug naar de kooi.

Ik haal de jongen er uit en zeg tegen het meisje dat ze er ook uit moet komen. Ze knikt en kruipt uit de kooi. 'Loop maar achter me aan, dan draag ik je broer.' Alle gevangenen kijken me bang aan behalve het meisje. Ze knikt alleen en loopt achter me aan.

Dan komt er opeens een man op ons af rennen die het meisje vast probeert te pakken. Snel spring ik er voor.
'Blijf van haar af! Ze gaat met mij mee!' snauw ik hem toe.
'Dat kan jij niet beslissen, jullie gaan alle drie terug je kooi in!' snauwt hij terug. Ik leg de jongen zachtjes neer en ga voor beide staan.
'Probeer maar, je zal er spijt van krijgen!' Bijt ik hem toe. De man stormt op me af en ik tackel hem snel tegen de grond. Er komen nog meer mensen aan rennen die mij, de jongen en het meisje mee willen nemen. Ik pak de jongen weer op en zeg het meisje op mijn rug te klimmen. Dat doet ze en ik ga in aanvalspositie staan. Mijn vader en broer hebben me alles geleerd wat ze weten en desnoods gebruik ik mijn magie.

De mensen komen op me af en ik sta klaar om uit te halen. Dan komt Kit terug gerend met een onbekende man. 'Stop!' Roepen ze allebei. Ik luister meteen naar Kit en sta stil. De meeste andereb staan ook stil op commando van de andere man, maar een paar rennen door en die worden als snel neergehaald door Kit.
'Luister dit meisje hoort bij mij en deze andere twee neem ik ook mee. Dat heb ik al met jullie baas geregeld.' zegt Kit rustig.
'Van wie zijn deze twee?' vraagt de man naast hem.
'Van mij en ik laat ze echt niet zomaar meenemen.' zegt de man die ons net aanviel. Kit zucht.
'Natuurlijk niet, je mag er voor in de plaats twee van mij uitzoeken en als je dat niet goed vind betaal ik je er voor.' De man kijkt Kit ongelovig aan.
'Maar jij hebt de beste slaven en je kan daar veel meer winst op maken dan met deze twee.' Kit begin te lachen.
'Een gouden kans toch? Hebben we een deal of niet?' De man knikt hevig. We lopen met zijn alle naar een grote open plek met heel veel kooien. De kooien zien er een stuk beter uit dan de anderen kooien en er zit in iedere kooi maar een persoon.
'Ik blijf hier Kit, ik hoef al die mensen niet te zien.' zeg ik afkeurend. Hij knikt. Ik leg de jongen ik weer zachtjes in het gras en ga er daarna zelf naast zitten. Het meisje springt van mijn rug af en komt op mijn schoot zitten. Ik kijk haar glimlachend aan. Ze zijn vanaf nu van alle ellende verlost, hoop ik tenminste.

Even later komen de man en Kit terug met een jonge man en vrouw, allebei rond de achttien, met een dode blik in hun ogen en een touw om hun nek. Het meisje springt snel van mijn schoot af en gaat naast me zitten. Ik pak de jongen weer op en Kit komt op ons afgelopen met nog twee touwen. Snel loop hij op het meisje af en pakt haar vast. Ze kijkt bang om zich heen. De andere man komt ook op haar afgelopen en bind snel een touw om haar polsen. Kit zet haar weer neer en pakt het touw van hem over.

Daarna komen ze op mij en de jongen af. Ik snap meteen wat ze willen doen. 'Nee, hij is bewusteloos, ik draag hem wel.' zeg ik rustig, maar snel. Kit kijkt me even aan en kijkt dan naar de jongen. Hij knikt uiteindelijk.
'Pas wel op met hem, het is een heethoofdje, ook al probeer ik hem dat al jaren de kop in te drukken.' zegt de andere man. Kit knikt instemmend, maar ik kijk hem boos aan. Logisch toch als je hem en zijn zusje slaat? Ik heb bij het meisje ook al wat striemen opgemerkt.

Samen lopen we terug naar het schip, Kit heeft het meisje naast zich lopen en ik draag de bewusteloze jongen in mijn armen. Onderweg begin hij zachtjes te kreunen en ik zucht opgelucht. Hij wordt eindelijk wakker. Kit komt meteen naar me toe gerend, met het meisje onder zijn arm. Hij pakt het touw en wil de jongens armen vast binden, maar ik schud mijn hoofd.
'Ik kan hem heus wel aan mocht hij flippen.' zeg ik meteen.
'En toch wil ik hem vast binden.' zegt Kit eigenwijs en ik zie aan zijn ogen dat er geen tegenspraak mogelijk is. Ik zucht.
'Oké dan.' Het meisje kijkt me ongelovig aan. Kit zet haar op de grond en geeft me het touw.
'Leg dat joch neer en hou haar bij.' Ik knik en doe wat hij zegt. Ik geef het meisje een geruststellende blik terwijl Kit de jongen op zijn buik legt en zijn polsen strak op zijn rug bind. Het meisje en ik hadden allebei onze handen voor ons uit gebonden, waarom hij dan zo? Hij pakt de jongen ruw op en duwt hem in mijn armen.
'Ik heb geen zin om hem te dragen.' zegt hij en neemt het touw weer van me over. Daarna lopen we weer verder.

Als we eindelijk op het schip zijn loopt Kit meteen naar de kamer naast de mijne en doet de deur open. Als hij ziet dat de kamer vol staat begint hij vloeken. 'Tor!' Roept hij hard. Een man komt aan gesneld.
'Ja, Kit?'
'Maak die kamer leeg en rap!' Hij wil protesteren, maar ziet dan dat ik mijn handen vol heb, dus doet hij wat Kit zegt. Al snel is de kamer leeg en staat het dek vol vaten.
'Ruim die vaten op en dan kun je gaan.' De man knikt en begint de vaten op te ruimen.

Ondertussen loopt Kit naar binnen en een cel met een gangpad er voor is nu zichtbaar. Kit haalt een sleutel uit zijn zak en maakt de celdeur open. Hij zet het meisje er in en gebaart me de jongen neer te leggen. Ik doe wat hij vraagt en loop daarna de cel uit. Kit trekt me een deur door en we staan nu in mijn kamer. 'Ik wil het over die twee hebben. Die krijg je natuurlijk niet voor niks. Je mag ze hebben als je een week lang iedere dag een paar extra klusjes doet die ik uit kies en ik een maand lang jouw deel van de wist krijg. Deal?' vraagt hij zakelijk.
'Je mag voor altijd mijn winst hebben en ik doe die klusjes als je zorgt dat ze een beetje normaal kunnen leven.'
'Wat had je in gedachten?' 'Twee bedden, een bureau, een kast, een tiolet en een stoel. Goed te eten en eens in de zoveel tijd een bad.' Kit begint te grijzen.
'Maar Luna dat kan je na een tijdje prima zelf betalen.'
'Dat kan me niks schelen, ik geef niks om geld.' Kit krijgt een nog grotere grijns op zijn gezicht.
'Deal! Ik zorg dat dat vandaag nog gebeurt en je krijgt drie dragen vrij om voor ze te zorgen.' Ik knik dankbaar en loop dan naar de jongen en het meisje toe. Kit loopt achter me aan en geeft me de sleutel.
'Hij past op alle drie de deuren en ik wil dat je me roept als dat joch wakker is.' Ik knik en Kit loopt weg.

Daarna loop ik de cel in en maak de polsen van het meisje los. 'Geen zorgen, ik zorg er voor dat niemand jullie meer pijn zal doen.' Ze kijkt me dankbaar aan en vliegt me om mijn nek. Daarna begint ze me uitgebreid te knuffelen en ik knuffel haar liefdevol terug. Daarna laat ze me weer los en ik zet haar op de grond.

Ik ga zitten en ze kruipt op mijn schoot. Ik sla mijn armen om haar heen zodat ze niet valt als het schip begint te bewegen. 'Hoe heten jullie eigenlijk?' vraag ik zachtjes. Weer kijkt ze me verbaast aan.
'Ik heet Olivia en dat is Yuka.' Ze wijst naar haar broer. Ik knik.
'Dan ga ik jullie vanaf nu ook zo noemen.' zeg ik glimlachend.

Plots horen we woest gegrom vanuit de hoek. 'Yuka is wakker. Ik maak hem wel los.' zeg ik rustig. Olivia knikt en springt van mijn schoot. Ik loop naar Yuka toe en leg hem op zijn buik zodat ik bij het touw kan. Als het los is draait hij zich meteen om en vliegt me naar de keel. Ik beland met harde klap op de grond met zijn handen rond mijn keel. Hij kijkt me woest aan, maar toch blijf ik rustig.
'Yuka laat me los, ik wil je geen pijn doen.' Als hij me niet loslaat komt Kit straks nog op het lawaai af of ik ben genoodzaakt hem zelf van me af te halen en dat is beslist geen pretje. Yuka kijkt me nu nog bozer aan.
'Je blijft van mijn zusje af!' roept hij woest en zet zijn handen nog strakker rond mijn keel.
'Yuka! Laat haar los, ze doet ons niks, ze is juist heel lief!' rept Olivia en begint aan haar broer te trekken. Yuka raakt hier even door verward en zijn handen verslappen. Ik zie mijn kans om los te komen, maar op dat moment komt Kit binnen stormen. Hij trekt Yuka hardhandig van me af en gooit hem naar de andere kant van de cel. Daarna rent hij op hem af om hem te slaan, maar ik sprint naar voren en hou zijn vuist tegen. verbaast kijkt Kit me aan.
'Nee, je doet hem geen pijn. Dat is al genoeg gedaan.' zeg ik vastberaden en werp hem een blik toe waar niet tegen in te gaan valt. Hij zucht en laat zijn vuist zakken.

Daarna pakt hij Yuka vast en tilt hem vrij van de grond. 'Luister goed, als je nog eens zo'n streek uit haalt dan kom je er de volgende keer niet zo goed vanaf!' zegt hij woest en laat Yuka op de grond vallen. Kit loopt nors de kamer uit en draait zich om naar mij.
'Zorg dat ze om 6 uur in bad gaan dan zetten wij de spullen weg.' Ik knik en ga dan snel naar Yuka.
'Gaat het?' vraag ik bezorgd. Hij kijkt me verbaast aan en Olivia komt naar ons toe.
'Bedankt dat je hem hebt beschermd.' zegt ze nu.
'Waarom deed je dat?!' bijt Yuka me toe.
'Omdat het niet nodig is om je te slaan.'
'Ik vloog je naar de keel!' werpt hij me toe.
'Dat vind ik een logische reactie. Je wilt je zusje beschermen en in dat kamp deden ze jullie alleen maar pijn.' Yuka kijkt me wantrouwend aan en loopt dan naar de andere kant van de cel.

'Wat voor spullen?' vraagt Olivia nieuwsgierig. Ik glimlach. Daar weg zijn doet haar goed.
'Ik heb met die man een deal gemaakt. Als ik een week lang extra klusjes doe en mijn deel van het geld voor hem is mogen jullie hier blijven, krijgen jullie allebei een bed, een bureau en nog veel meer spullen. Goed te eten en dan mogen jullie om de zoveel tijd in bad.' vertel ik.
'Met andere woorden we zijn nu van jou en jij beslist over ons. Bovendien ben je ook nog dom, want dat geld had je veel beter kunnen besteden en je had die spullen zelf kunnen kopen.' roept Yuka vanuit de hoek.
'Ik geeft niet om geld Yuka en in principe heb je gelijk jullie zijn van mij. Maar jullie mogen zelf kiezen wat jullie doen. Je kan nee tegen me zeggen, jullie hoeven niet te werken en ik zal jullie geen pijn doen.' Olivia knikt blij en geeft me nog een knuffel. Ze laat me weer los en ik loop naar het raam. Ik kijk naar de stand van de zon en zie dat het bijna 6 uur is.

'Luister het is bijna 6 uur dus jullie moeten even in bad zodat ze hier alles neer kunnen zetten.' Olivia glimlacht en loopt naar me toe.
'Yuka loop je zo mee of moet ik je vast binden?' vraag ik aan hem. Hij gromt.
'Luister, ik bind je liever niet vast, maar als je niet gewoon mee loopt doet Kit je straks pijn en dat wil ik ook niet.' zeg ik tegen hem. Olivia kijkt hem met smekende ogen aan en hij staat mokkend op.
'Luister nog een ding. Wat de andere straks ook tegen jullie zeggen, negeer het oké?' Olivia knikt en van Yuka krijg ik geen reactie.

Met zijn drieën lopen we naar buiten en Tor komt meteen naar ons toe. 'En kleintje weer bij bewustzijn?' vraagt hij grijnzend.
'Tor hou je kop!' snauw ik hem toe, maar hij luistert niet.
'Je kan zeker niet tegen een klein zweepje hè mager scharminkel? Je bent ook gewoon geen echte man.' Yuka had zich de hele tijd in gehouden, maar bij die laatste zin word hij woest. Hij wil op Tor af vliegen, maar ik grijp hem bij zijn middel en hou hem goed vast.
'Kit!' roep ik en hij komt meteen aan rennen. Als hij Yuka ziet wil hij op ons af vliegen, maar ik schud mijn hoofd.
'Haal Tor hier weg.' zeg ik tegen hem.
'Fred!' roept Kit en er komt meteen iemand aan rennen.
'Ja, Kit?'
'Haal Tor hier weg.' Fred knikt en neemt Tor mee. Langzaam wordt Yuka weer rustig.
'Wat was er nou?' vraagt Kit.
'Tor begon op hem te schelden.' zeg ik en knik naar Yuka. Kit knikt en loopt weet weg. Ik laat Yuka weer los.
'Dat ging maar net goed.' zeg ik opgelucht en we lopen verder.

Uiteindelijk komen aan we bij de wasruimte.
'Olivia, jij gaat als eerste in bad. Yuka wacht jij even in de kamer hier naast?' Hij knikt en loopt de ruimte binnen. Daarna doe ik de deur op slot, zodat hij niet in een keer binnen kan lopen. Olivia kleed zich uit en legt haar kleren op de grond. Daarna stapt ze het bad in.
'Geniet maar even van het warme water dan kan ik je kleren wassen.' Ze knikt en ontspant zich. Na flink schrobben krijg ik haar kleren nog niet schoon. Het zijn eigenlijk ook meer vodden dan kleren.
'Wacht even.' zeg ik tegen Olivia en loop de kamer uit.
'Fred!' roep ik. Hij komt meteen aan gerend.
'Wat is er Luna?'
'Kan jij misschien zorgen voor nieuwe kleren voor het meisje en de jongen?' vraag ik. Fred knik.
'Ik ben zo terug.' zegt hij en rent meteen weg.

Twee minuten later komt hij terug met een stapel jurkjes, bloezen en broeken. 'Een paar van deze moeten passen.' zegt hij en ik knik.
'De rest krijg je nog van me terug.' Hij knikt ook en loopt weg. Snel loop ik met de kleren terug naar Olivia en leg ze op een plank. Daarna help ik haar met haar haren wassen en dan ze stapt uit bad. We passen de jurkjes en drie passen er. Die zijn dus voor haar. Daarna lopen we naar de deur waar Yuka achter zit en doen hem open.
'Yuka jij kan zo in bad.' zeg ik en loop daarna naar de deur om hem op slot te doen.
'Zo, niemand kan nu nog binnen.' zeg ik. We lopen naar de andere ruimte.
'Yuka, voor ik het vergeet je mag kijken van wat er op de plank ligt aan kleren jou past en dat is dan voor jou.' Hij knik en ik sluit de deur.
'Hoelang is het geleden dat jullie voor het laatst in bad mochten?' Vraag ik aan Olivia.
'Dat hebben we nog nooit gemogen. We moesten in die kooi blijven en soms namen ze Yuka mee om te werken of hem te slaan.' Ik knik.
'Hoe ben jij hier gekomen?' vraagt ze nieuwsgierig. Ik zucht.
'Ik ben zo dom geweest om alleen het bos in te gaan en toen hebben ze me gevangen.'
'Maar waarom ben je dan niet ontsnapt? Je kon ze makkelijk aan.' vraagt ze ongelovig.
'Dan waren ze me gaan zoeken en dan kwam mijn dorp in gevaar. Dat wil ik niet. Ze wilde me eerste verkopen, maar toen Kit zag hoe sterk ik was heeft hij zich bedacht.' Olivia knikt.
'Ik ben klaar!' roept Yuka.

Olivia en ik lopen naar hem toe. 'Wat past je nog meer?' vraag.
'Deze twee bloezen en broeken.' Ik knik en pak de kleding van hem aan. Ik leg ze over mijn ene arm heen bij de twee jurkjes. Op mijn anderen arm leg ik de andere kleren.
'Even wachten, ik ben zo terug.' Ik zie dat hij het er niet mee eens is, maar hij doet wel wat ik zeg. Als ik buiten ben roep ik Fred weer die meteen aan komt lopen.
'En?'
'Wat ze nu aan hebben en dit past.' Zeg ik en hou mijn goede arm omhoog. Hij knikt.
'Hou, maar.' Zegt hij en pakt de andere kleren van mij over.
'Bedankt.' zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. Hij word rood en loopt daarna weg.

Ik loop terug naar Olivia en Yuka en samen lopen we terug naar hun cel, die er nu uit ziet als een echte kamer. Er staan twee bedden, een bureau met daar op een kandelaar en een kaars, een stoel, een kleine kast en een houten plank met daar achter een emmer die dient als toilet. Olivia kijkt haar ogen uit en zelfs Yuka kijkt bewonderend. Ik maak de deur open laat ze erin. De kleren leg ik in hun kast en loop daarna de cel weer uit. Ik doe de deuren op slot zodat niemand er in kan. 'Ga maar slapen.' zeg ik tegen ze en loop dan naar mijn eigen kamer.