The Indian Wolf Girl

Vampiers - Yuka

Met Fate op mijn rug en Silver bij de hand loop ik in stilte achter de rest aan. Zouden Olivia en ik het verleden ooit kunnen laten rusten? Zullen we ooit vrij kunnen zijn zonder zorgen? Opeens voel een dreun op mijn rug. Verbaast kijk ik op. Fate kijkt me woedend aan. 'Ik zeg al een paar keer dat Silver terug gerent is en je doet maar niks. Silver is toch mijn broertje? Waarom ga je dan niet achter hem aan?' Mijn ogen worden groot en snel geeft ik Fate aan Olivia.

'Ik moet Silver zoeken.' Is het enige wat ik zeg. Dan draai ik me met een ruk om en ren terug naar het plein. Wat ik daar aantref is ronduit verschrikkelijk. Silver staat huilend op het podium en Luna staat woest voor hem.

'Ik zeg het nog één keer! Blijf van mijn zoon af!' De mensen stormen op Silver af. Ik zou wat moeten doen, maar ik sta aan de grond genageld van schrik.

'Hier dat slavenjong!' brult de bevolking. Luna's ogen worden fel blauw en het begint te stormen. De bevolking stapt geschrokken achteruit.

'Een heks!' roepen ze bang. In een flits pakt Luna Silver vast en weg is ze. Verbaast staar ik haar na. Dan besef ik dat ik maar beter terug kan gaan en verander in een wolf. Als ik bij het huis aan kom staat de rest al te wachten. Iedereen is lijkbleek. Luna houdt de kinderen vast en haar blik staat bezorgd.

Als ze mij ziet kijkt ze op. 'Yuka verander terug en hou me goed vast. We moeten hier weg en snel. Volgens Maria zullen ze ons komen doden als ze weten waar we wonen.'

'Waar gaan we heen mama?' vraagt Fate.

'Het liefst ergens waar andere weerwolven wonen, maar er is geen tijd om dat uit te zoeken. De mensen kunnen ieder moment hier zijn.' Fate knikt en Silver huilt.

'Het is mijn schuld.' Snikt hij. Ik verander terug en pak hem voorzichtig op.

Hij laat Luna's hand meteen los en kijkt me aan. 'Dat is niet waar kleine man. Vroeg of laat waren ze er toch wel achter gekomen en het kwam door mama's emoties. Als die te heftig worden kan ze haar krachten niet meer in bedwang houden. Daarom lichtte haar ogen op en begon het te stormen.'

'Geen tijd meer om te praten papa, de mensen komen!' roept Fate opeens.

'Pak me allemaal goed vast en wat je ook doet laat niet los!' Meteen doet iedereen wat ze zegt. Ik voel Luna's magie om me heen als weg wegschieten en dan wordt alles zwart.

Als we stil staan kijk ik verbaast om me heen. 'Luna we zijn toch niet terug in ons eigen bos of wel?' vraagt Hunter geschrokken. Luna schud haar hoofd.

'Nee, daar heb ik voor gezorgd, maar deze plek lijkt er inderdaad op.' In een flits staat er 20 man voor ons.

'Weerwolven wat doen jullie op vampier terrein!?' vraagt de leider. Het eerste woord spuugt hij letterlijk uit. Luna stapt dapper naar voren.

'We hebben onze stam verlaten, omdat mijn vader mijn zoon wilde doden. Nu zoek ik met magie een nieuw thuis voor ons, maar als we hier niet welkom zijn dan zijn we hier zo weer weg.' zegt ze rustig.

'Magie zeg je? Je mag blijven, maar dan wil ik wel wat meer weten over je krachten.' Luna knikt.

'Natuurlijk mag u dat. Ik verzoek uw clan alleen wel van mijn familie af te blijven en hen met rust te laten.'

'Dat spreekt voor zich, al moet u niet schrikken, want we eten wel mensen. Als u wil mag u in ons kasteel overnachten.' Luna knikt opnieuw.

'Dat zou fijn zijn eerwaardige leider.' zegt ze en maakt een buiging. De vampier glimlacht.

'Volgt u mij maar.'

'Hoe wist je dat allemaal?' vragen Hunter en ik onder het lopen.

'Door mijn magie weet ik een hoop over vampiers. Bovendien lees ik zijn gedachten.' zegt ze met een glimlach.

'Ik hou van je Luna.' Ik druk een kus op haar wang en richt me dan weer op Fate. Ze licht te slapen op mijn rug en ik moet oppassen dat ze niet valt. Dat zal ik mezelf nooit vergeven. Je eigen kind laten vallen. Wat voor een vader ben je dan?

'Yuka is er iets?' hoor ik Luna vragen. Geschrokken kijk ik op.

'Nee hoor, hoezo?'

'Sinds we hier zijn ben je er niet helemaal bij.' 

'Ik voel me niet helemaal op m'n gemak hier.'

'Dat snap ik, maar ik vermoed dat als we nu vluchten we een groot probleem hebben. Ze zullen ons zoeken tot ze ons vinden. We kunnen dus beter mee werken en misschien weten ze wel een andere plek waar er weerwolven wonen.' Ik knik.

'Zolang ze ons niks doen zal ik vriendelijk proberen te blijven.'

'Ik ook Yuka, maar geloof me een vinger naar jullie en ik ruk hun hoofd er af.' Ik glimlach.

'Je bent niet de enige Luna, je bent niet de enige.'

'Wow!' Horen we Fate opeens roepen. Ik kijk op en volg haar blik. Een gigantisch kasteel komt in zicht en iedereen kijkt er verwonderd naar.

'Ja, dat is wel wat anders dan een hutje in het bos.' zegt een vampier lachend. Luna en Hunter werpen hem een dodelijke blikt toe.