The Indian Wolf Girl

Trouwen? - Luna

Weken gaan voorbij. Yuka knapt steeds meer op en leert snel. Ik heb besloten niks te vertellen over wat er is gebeurt in het bos tot we in het dorp zijn. Ook Fred is opgeknapt en hij loopt weer vrolijk rond. Met zijn vieren hebben we al vele mensen bevrijd. Maar er blijven nog steeds veel vragen en problemen over. Wat te doen met Kit? Wat doen we met Fred en wat bedoelde Elliet? Deze vragen hou voor mezelf, maar vanaf vandaag kan dat niet meer. We hebben het laatste kamp bevrijd en moeten nu beslissen wat we doen met Kit en Fred.

Hunter komt het kantoor in waar ik even zit om alles op een rijtje te krijgen. Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik het niet eens merk. 'Luna?' Ik schrik op.

'Ja, Hunter?'

'Wat wil je met Kit en Fred gaan doen?'

'Ik weet het niet. Ik denk er over om Fred mee te nemen naar het dorp. Hij is in mijn tijd hier altijd heel aardig geweest en voelt een beetje als een vriend. Ik ben alleen bang dat vader dat niet leuk vind.'

'Dan steun ik je wel. Ik mag Fred namelijk ook.' Ik glimlach.

'Kit wil ik graag mee nemen zodat vader een goede straf bedenkt. Wat hij heeft gedaan is onvergefelijk, al die mensen en jullie.'

'Ik weet het Hunter en ik ben het met je eens, maar er is niks meer aan te doen.'

'En toch moet hij gestraft worden.'

'Dat ben ik met je eens, maar we moeten ook niet te ver gaan. Ik wil niet net zo'n monster worden als hij.'

'Dat zal je nooit worden Luna.' Hunter en ik kijken op. In de deuropening staat Yuka.

'Hé broertje goed dat je er bent. Ik wil je wat vragen. Luna stelde voor om Fred mee te nemen naar het dorp. Wat vind jij daarvan?' Even zie ik een steekje jaloezie in Yuka's ogen.

'Dat is goed.' zegt hij met een scheve glimlach.

'Dat staat dan vast. Fred gaat mee terug en Kit word bij ons gestraft.' zegt Hunter zo serieus dat Yuka en ik in de lach schieten.

'Heb ik daar ook nog wat over te zeggen?' Fred staat in de deuropening terwijl hij probeert niet te lachen.

'Nee, want ik zie aan je ogen dat je het niet erg vind Fred.' zeg ik lachend. Fred kijkt me beteuterd aan.

'Jij hebt ook iedereen door hè?'

'Wat zal ik zeggen het is een gave.' Nu schieten we allemaal in de lach.

'Laat ik het schip dan maar eens naar jouw land sturen.'

'Is goed, dan gaan wij naar bed.' Ik kijk glimlachend naar Yuka. Samen lopen we naar boven.

'Slaap lekker, ik kijk de papieren hier nog eens door.' roept Hunter ons na. Als we op onze kamer zijn geef ik Yuka plagend een kusje op zijn wang. Hij neemt hier echter geen genoegen mee en zoent me vol op de mond. Na een paar minuten verbreek ik de kus. Samen gaan we op bed liggen. Lekker knus tegen elkaar aan en ik val al snel in slaap.

De volgende morgen worden we wakker van de zon in ons gezicht. Op dat moment komt Hunter binnen rennen. 'We zijn er! We zijn weer thuis!' roept hij blij.

'Goed, zullen we het dan zo doen? Ik en Yuka lopen voorop. Fred achter ons en jij met Kit achteraan. Dan kan Kit als hij iets wil doen moeilijker bij ons en weet minder snel waar het dorp is, Fred is veiliger en dan ziet het dorp dat alles goed is met ons.' Hunter knik.

'Goed plan zusje.' Als snel is alles klaar gemaakt en we lopen als een kleine parade naar het dorp. Kit stribbelt eerst nog flink tegen, maar merk al snel dat dat geen zin heeft. Als we bij het dorp aan komen is het eerste wat we zien een blije Olivia. Ze rent op Yuka af en hij rent ook blij naar haar toe. Dan komt mijn vader met de rest van het dorp. Kit zou hij het liefst ter plekke vermoorden, maar met Fred is hij ook niet echt blij. Dit had ik al verwacht en ik ben blij dat ik voor hem sta.

'Vader dit is Fred. Hij is anders dan de rest, hij hielp ons en heeft een goed hart.' Hunter legt een hand op Freds schouder.

'Luna, heeft gelijk vader. Hij heeft echt een goed hart.' Mijn vader schud zijn hoofd.

'Nou ja, als jullie het zeggen geloof ik het. Hij slaapt tijdelijk even bij jou Hunter en wat we met dat monster doen beslissen we morgen wel. Breng hem naar de gevangenentent. Mijn kinderen, ik wil alles horen, kom mee.'

We zitten bij onze vader in de tent en doen een voor een ons verhaal. 'Dat zijn mooie verhalen. Mijn dochter ik wil dat jij het jouwe vertelt tijdens het kampvuur vanavond. Hunter je kunt gaan, ik wil even alleen met Luna praten.' Hunter loopt de tent uit en ik kijk mijn vader verwachtingsvol aan.

'Mijn dochter ik heb gezien dat je tot grote daden in staat bent en ik ben trots op je, maar ik zie ook dat je ergens mee zit. Vertel wat er op je hart ligt.' Ik zucht.

'Ik wil met Yuka trouwen vader. Ik weet dat ik nog jong ben en dat de man om hand van de vrouw hoort te vragen aan de vader van het meisje, maar ik voel gewoon dat hij de ware is. Hij is mijn inprent. Ik wil hem zelf vragen.' Mijn vader kijkt me bedenkelijk aan.

'Je bent wijs Luna en ik wil dat je gelukkig wordt. Welke plek heb je in gedachten?'

'Ik zou hem graag vanavond vragen tijdens het kampvuur en ik wil trouwen in het hart van het bos.' Mijn vader kijkt me glimlachend aan.

'Als hij ja zegt zal ik dat voor jullie regelen.'

Als het eindelijk zo ver is dat we naar het kampvuur gaan. Vertel ik alles wat er is gebeurt, ook wat er toen allemaal door me heen ging. Als ik klaar ben met mijn verhaal kijkt iedereen me verwonderd aan. Ik wacht tot het perfecte moment en went me dan tot Yuka.