The Indian Wolf Girl

Een nieuwe bestemming - Luna

In paniek druk ik op Silver’s buikje. Het water moet er uit. Er komt een hele vlaag water uit zijn mond en hij begint te hoesten. Ik wil Yuka dankbaar aan kijken, maar schrik me dan kapot. Ik druk Silver in Hunter's armen. 'Bescherm hem alsjeblieft.' zeg ik en kniel bij Yuka neer. Ik draag levenskracht aan hem over, maar het help niet. Hij word bleker en zwakker. Tranen springen in mijn ogen en vallen op zijn gezicht.

'Kom op Yuka! Je mag nog niet gaan!' Ik draag nog meer krachten over, maar nog steeds helpt het niet.

'Wat kan ik nu nog doen?' vraag ik wanhopig. Ik weet niks meer en druk mijn lippen tegen ze zijne.

Als onze lippen elkaar raken komt er een gouden gloed van onze lippen naar de rest van ons lichaam. Yuka komt weer op kleur en opent zijn ogen. Zwak kijkt hij me aan. Ik druk hem tegen me aan. 'Gelukkig je leeft nog!'

'Hunter allemaal leuk en aardig, maar geef die jongen aan mij.' Hoor ik mijn vader zeggen. Met een ruk draai ik me om. Mijn vader staat bij Hunter en probeert Silver te pakken te krijgen. Voorzichtig leg ik mijn lieve Yuka neer en spring boven op mijn vader. We komen met een klap tegen de grond en ik kijk hem met vuurspuwende ogen aan.

Het begint te bliksemen en te stormen. De bliksem slaat vlak naast ons in, maar het interesseert me niet. 'Mijn man en zoontje waren bijna dood!' schreeuw ik woest.

 'Luna hij is niet je zoontje, het is een straatrat.' piept mijn vader. Ik geef hem een klap in zijn gezicht.

'Waag dat nog eens te zeggen en ik maak je dood!' roep ik woest. Mijn vader kijkt me geschokt aan.

'Hij is wel mijn zoon en durf hem nog eens straatrat te noemen en je zal wat beleven. Wat heb je toch tegen mensen die anders zijn? Sinds ik terug ben, ben je niet meer jezelf!'

'Luna! Je noemt je ouders u of vader/moeder!' roept vader verontwaardigt.

'Dat zal ik ook zeker doen bij mijn moeder, maar jij bent mijn vader niet meer! Ik wil geen familie zijn van iemand die een onschuldig kind wil vermoorden!'

'Luna je blijft toch mijn dochter en je woont bij ons.'

'Dan ga ik toch weg?!'

'Waar wil je heen? We hebben je nu toch ook gevonden?'

'Ik kan verder weg dan je denk! Ik heb magie! Eerder ging niet ver weg, omdat ik nog de hoop had dat we gewoon terug konden komen en jij Silver zou accepteren!'

'Je weet zelf ook dat je niet lang kan zonder Yuka en Fate. Daarom hielden we hem ook in de gaten.'

'Denk je nou echt dat ik die hier achter laat!?'

'Als jij weg bent zal de jongen sterven. Je broer kan hem niet altijd beschermen.' woedend kijk ik mijn vader aan en wil hem weer een klap geven. Ik bedenk me. Hij is het niet waard.

Ik spring van mijn vader af. Ik pak Silver uit Hunter’s armen en Fate bij haar hand. Samen lopen we naar Yuka. Ik pak hem en Silver stevig vast. 'Fate hou mama goed vast.' Ze knikt en klampt zich aan me vast. Ik maakt ons klaar om weg te flitsen als mijn vader op ons af rent. Dan gebeurt er iets wat ik nooit had verwacht. Mijn moeder haalt hem neer en kijkt me bemoedigend aan. Vlak voor weg flitsen pakken Hunter, Olivia en Sem ons vast.

'Wij gaan mee!' roept mijn broer en dan flitsen we weg met de snelheid van het licht. Op weg naar het onbekende...