The Indian Wolf Girl

Wanneer stopt deze ellende? - Luna

Olivia komt huilend het dorp in rennen. Hunter en ik rennen meteen naar haar toe. 'Olivia, wat is er en waar is Yuka?' vraag ik bezorgd.
'Kit... Hij is terug... Op de kust... Hij heeft Yuka.' snikt ze. Ik schrik me kapot. Zo snel als ik kan ren ik naar de kust. Kit en Yuka zijn nergens te bekennen. O, nee! Waar zijn ze?! Dan valt mijn blik op een briefje op de boom.

Luna

We hebben je vriendje. Als je hem ooit nog levend terug wil zien kom dan naar het schip en geef je over. Kom alleen, zo niet zal hij sterven.

Kit

Verslagen laat ik me op de grond vallen. Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren?

Als snel staat Hunter naast me met de rest van het dorp. Ze kijken me geschokt aan. 'Je gaat daar niet alleen heen.' zegt mijn vader streng.
'Ik kan het risico niet nemen vader. Het gaat om Yuka.' Mijn vader kijkt me strak aan en ik kijk vastberaden terug. Hij zucht.
'Kom snel terug Luna en doe voorzichtig.' Ik knik en pak een van onze boten.

Als ik er in wil stappen komt Hunter op me afgerend. 'Luna wacht, ik ga met je mee.' Ik zucht.
'Hunter je hebt het gezien, ik moet alleen.'
'Ik ben mijn zusje al eens kwijt geweest, dat wil ik niet nog eens.'
'Ik wil het risico niet nemen Hunter. Het gaat om Yuka, straks doden ze hem en moet nu ik echt weg.' Ik spring de boot en wil weg varen, als Hunter me bij mijn arm pakt.

‘Alsjeblieft Luna, maak me dan onzichtbaar of zo.'
'Nee, Hunter dit moet ik alleen doen. Als ik straks terug ben mag je mee om wraak te nemen en te zorgen dat dit nooit meer gebeurt.' Hunter kijkt me verdrietig aan. Ik stap uit de boot en geef hem snel een knuffel.
'Ik hou van je grote broer.'
'Ik ook van jou kleine zus. Kom snel terug.' Ik knik en vaar richting het schip.

Daar aangekomen staat Kit met een grote grijns op me te wachten. 'Wat ben jij laf Kit, Yuka ontvoeren om mij hier te krijgen!' bijt ik hem toe.
'Wees blij dat we hem laten leven.' Zegt hij me een grote grijns.
'Waar is Yuka Kit?' Kit’s grijns wordt nog breder en hij fluit op zijn vingers. Meteen komt Tor aan lopen met een bewusteloze Yuka achter zich aangesleept.

Vast geketend en onder het bloed. Ik schrik me rot, het doet me zoveel veel pijn om mijn lieve Yuka zo te zien. 'Kit je bent een monster! Wat heb je met hem gedaan?!'
'Hey, we zouden hem laten leven en dat doet hij nog.' Ik wordt boos.
'Je hebt mij nu dus laat hem gaan.'
'Niet zo snel schatje, ik heb helemaal niet gezegd dat ik hem zou laten gaan. Ik zou hem laten leven, maar ik laat hem niet vrij. Hij kan nog wel handig zijn, aangezien jij zo veel om hem geeft.'
'Wat ben je met hem van plan?!' grom ik boos.
'Niks zolang jij doet wat ik zeg en anders slaapt hij bij de haaien.'

Ik knik. 'Bind haar vast en breng ze naar de cel.' Er worden boeien om mijn enkels en polsen gedaan en daarna brengen ze Yuka en mij naar een cel. Als iedereen weg is kruip ik naar Yuka toe en ga dicht tegen hem aan liggen.
'Mijn lieve Yuka.' Wat hebben ze met hem gedaan? Hij ligt er zo hulpeloos bij, terwijl hij dat totaal niet is. Plots gaat de deur zachtjes open. Woedend kijk ik op.
'Rustig Luna, ik ben het maar.' Fred komt binnen.
'Fred help ons alsjeblieft.' Smeek ik. Ik haat het om te smeken, maar ik wil hier zo snel mogelijk weg.
'Ik kan niet veel doen Luna.'
'Maak ons dan tenminste los.' Fred knikt en maakt onze boeien los. Daarna knikt hij me bemoedigend toe en loopt weer weg. Ik trek Yuka mijn armen en val huilend in slaap. Wanneer stop deze ellende?