The Indian Wolf Girl

Het is nog niet voorbij - Yuka

Twee maanden later was de vrede in het dorp geheel teruggekeerd. Het volk, en zelfs de vader van Luna begon Yuka en Olivia langzaam te accepteren en bewandelde hun nu met open armen tegemoet. Er was een groot feest ter eren van Luna's moed en de inhuldiging van Yuka en Olivia bij het volk.

Ze hoorden er nu officieel bij en niemand kon daar meer iets tegen doen. Yuka en Olivia leerden de taal en de natuur goed kennen. Het voelde alsof ze eindelijk hun plaats hebben gevonden. Toch, ondanks alle vreugde, bleef Luna zich zorgen maken over wat Kit had gezegd: 'Dit is nog niet voorbij, Luna, dit is nog niet voorbij.' Het was voor hem niet onmogelijk het volk te vinden, hij had Luna ook gevonden...

En die zorgen blijken niet tevergeefs...

Yuka pov.

Ik ren door het bos met mijn kleine zusje Olivia. Eindelijk vrijheid! Het voelt geweldig zo te rennen! Olivia kijkt vrolijk om zich heen en geniet van de wind die door haar haren waait. We zijn bijna bij de kust aangekomen als...

'Yuka stop!' schreeuwt Olivia ineens in paniek. Ik stop onmiddellijk en kijk over mijn schouder naar Olivia.

'Wat is er aan de hand?' Ze wijst met een geschrokken blik tussen de bomen door richting de kust. Ik volg haar vinger en kijk nu recht op een groot schip.

'Kit!' schreeuw ik woest. Ik ren van de kust af terug naar het dorp. Olivia zit met tranen in haar ogen op mijn rug.

'Ik, ik wil niet meer gevangen genomen worden Yuka.' bang klemt ze haar armen stevig om mijn nek. Ik ren nog harder, ik moet Olivia en het volk in veiligheid brengen, het moet! Ik ben bijna bij het volk aangekomen en vertraag nu hijgend mijn pas. Ik til Olivia van mij rug die me stevig vastpakt. En dan... Met een ruk wordt ik bij mijn kraag vastgepakt. Olivia laat geschrokken los.

'Ren Olivia ren!' schreeuw ik.

Dan wordt er een hand voor mijn mond gelegd. Ik probeer in alle macht los te komen maar er komen nu ook mannen voor me staan. Kit kijkt me nu recht in de ogen. 'Zo, zo jongeman, jij dacht toch niet dat je veilig was hier? Je snapt toch wel dat we je nu extra hardhandig mee moeten nemen?' zegt hij uitdagend. Hij krijgt een zweep van een van de mannen en richt hem op mij. Dan slaat hij me vol op mijn slaap. Met een klap val ik bewusteloos op de grond, beseffend dat ons "gevecht" nog niet voorbij is...