The Indian Wolf Girl

Het huwelijk - Yuka

Ik zit op een boomstronk en Olivia doet lachend mijn haar. We hadden besloten de week aan de rand van het bos door te brengen en zoveel mogelijk van het volk weg te blijven. Het leverde een nog betere band op, eentje die wat leek op die van mij en Luna; ondoordringbaar en voor altijd. Olivia smeert een soort vet in mijn haren zodat het blijft zitten. Ze kijkt er tevreden naar. 'Geweldig!' Glimlacht ze. Ik sta langzaam op zodat ik mijn pak niet beschadig en loop naar de rivier die ik als een soort spiegel gebruik. Olivia haast zich erachteraan.

'En vind je het wat?' Ze glimlacht en ik druk haar dicht tegen me aan.

'Ik vind het geweldig, dankjewel.' Ze sluit haar armen om me heen en ik houd haar stevig vast.

'Olivia?' fluister ik in haar oor. Ze grinnikt nieuwsgierig.

'Ja.' fluistert ze terug. Ik pak haar nog iets steviger vast en kijk naar het kettinkje dat om haar nek hangt.

'Wil je mijn getuigen zijn?' Met een geschokte beweging laat ze me los. Ze hersteld zich en drukt enthousiast een kus op mijn wang.

'Natuurlijk wil ik dat!' schreeuwt ze uit. Ik grinnik om haar reactie.

Samen lopen we vrolijk naar het hart van het bos waar het huwelijk zou plaatst vinden. Ik blijf even staan om het van een afstandje te kunnen bekijken. Olivia blijft ook staan en kijkt verwonderd rond. De zon gaat langzaam onder en vele kaarsen verlichten de weg naar een soort altaar van schors en takken. De bomen in het bos zijn versierd met gekleurde slierten. Ik herinnerde de slierten in het bos waar Luna me mee naartoe had genomen.

'En jij bent mijn geliefde...' herhaal ik uit mijn herinnering.

Olivia glimlacht. 'Vind je het mooi? Ik, Hunter en het volk hebben er hard aan gewerkt.' Ik knik nog altijd overdonderd en kijk dan naar Olivia.

'Alweer bedankt.' Glimlach ik flauwtjes. Ze pakt me bij de hand en trekt me mee het gras op voor het altaar.

'Je moet dit nog zien.' glimlacht ze. Ze wijst naar 2 kettingen met mijn en Luna’s naam erin gekerfd. Ik kijk er vol bewondering naar.

Dan hoor ik vele geluiden en voetstappen in het gras. Olivia draait me haastig om en laat me op mijn plek staan. Het volk stroomt enthousiast binnen en neemt op zijn gemak plaats. Olivia houd mijn hand vast. Ik knijp er zachtjes in. 'Ik ben zo zenuwachtig.' fluister ik naar Olivia. Ze kijkt me vertrouwd aan.

'Het komt goed, je mag zo hard in mijn handen knijpen als je wilt.' Ik laat me dat geen twee keer zeggen en knijp haar hand zowat fijn van de zenuwen.

Het wordt langzaam stil en de moeder van Luna neemt het woord. 'Welkom op dit huwelijk van Prinses Luna en Yuka, onze geliefde broeder, het huwelijk zal nu van start gaan, behalve als iemand er bezwaar tegen wil maken.' Daarop knijp ik nog steviger in Olivia haar hand als een soort voorgevoel, maar niemand staat op. De moeder van Luna glimlacht tevreden en gaat op een van de gereserveerde stoelen vooraan zitten. Er begint muziek te spelen en ik zie de vader van Luna al aan komen lopen, met Luna's hand in de zijnen gevouwen zie ik nu ook Luna het pad op lopen.

Ze ziet er ook erg zenuwachtig uit, maar als we elkaar zien is er geen sprake mee van zenuwen of van twijfel, alles lijkt verdwenen. Ik laat Olivia's hand los en stap langzaam naar voren. Ik pak Luna haar hand over en samen lopen we het laatste stukje richting het altaar. We blijven elkaar continu in de ogen kijken en er lijkt geen persoon om ons heen. Ik besef niet wat de "priester" zegt en focus me volledig op Luna. Zij lijkt hetzelfde te doen.

'En dan nu, neemt gij Luna, Yuka tot uw wettige echtgenoot? Ze verbrak het staren en knikte naar de man.

'Ja, met heel mijn hart.' De man knikte instemmend terug.

'En nu gij, Yuka neemt u Luna dochter van het stamhoofd tot uw wettige echtgenoot?' Ik keek kort naar Olivia die aanmoedigend knikte.

'J..'

'STOP! STOP DIT HUWELIJK!' onderbreekt een man me. Ik herkende de stem maar kan hem niet plaatsen. Hij komt met hoge snelheid onze kant op rennen...