The Indian Wolf Girl

We gaan haar samen verslaan - Fate

Weken gaan voorbij en er is de afgelopen tijd veel gebeurt. De slaven zijn bevrijd, Kit en Eva hebben een klein boerderijtje verderop, Fred heeft ingezien dat George zijn zoon is en is al snel dol geworden op de kleine jongen. Dylan heeft een goede band op gebouwd met Silvie en kan goed omgaan met Kai en Merian. Melonie is nog niet gebeten door Alex en gedraagt zich tot nu toe redelijk. Je zou dus zeggen dat alles goed gaat maar ik maak me nog steeds zorgen. Wat als Melonie doorslaat en de controle verliest? Dan gaat Dylan eraan. Charlotte moet uit Melonie en Elliet uit Dylan, maar hoe?

'Fate! Het gaat mis!' roept Eden opeens. Geschrokken leg ik Kai terug in de wieg en ren op Edens stem af. Nu hij groeit, valt me op dat hij niet alleen trekjes van Alex's heeft, hij lijkt ook in veel opzichten op mijn maatje Kai naar wie hij is vernoemd. Misschien komt dat wel door mijn liefde en sterke band met hem. Kai is niet alleen mijn beste vriend, ik hou van hem als familie. Dylan is mijn inprent maar Kai zal altijd speciaal voor me zijn en belangrijk. Hij is mijn beste maatje en dat zal nooit veranderen.

Als ik bij Eden kom zie ik wat er aan de hand is. Alex heeft zijn tanden in Melonie ‘s nek gezet. Ik verander en trek Alex bij haar vandaan, maar het is al te laat. Zijn gif zit al in haar aderen, als hij haar niet heeft leeggezogen zal ze hoe dan ook veranderen. Ik verander terug en sla hem hard in zijn gezicht.

'Weet je wel niet wat je gedaan hebt?!' roep ik kwaad en kijk naar Eden.

'Breng hem weg en laat Kai Dylan brengen.' Beveel ik en kniel bij het meisje neer.

Opeens begint ze te gillen en dan ligt ze roerloos op de grond. Ze kan nu elk moment veranderen. Het gif heeft haar hart al bereikt.

'Melonie!' roept Dylan en wil naar ons toe rennen. Kai houd hem tegen.

'Het is te gevaarlijk, ze veranderd nu in een vampier, als ze wakker wordt valt ze je zeker aan. Fate is een weerwolf met magie en kan tegen haar op, maar jij moet uit haar buurt blijven.' zegt hij streng en houd Dylan stevig vast.

Opeens begint Dylan te gillen en ik ren op hem af. Kai laat hem los en rent naar Melonie. Ik pak Dylan vast die nu aan het hijgen is van de pijn. 'Rustig maar het komt goed.' zeg ik meer voor mezelf dan voor hem.

'Echt waar meisje, een mensenjongen en een vampiervriendje? Je bent nog zwakker dan je moeder en Elliet bij elkaar. Maar ik moet je bedanken want zonder jouw ex-vriendje had het nog wel even geduurd tot ik vrij was. En als bonus krijg ik mijn Elliet terug, dankzij jou mensenvriendje, wel jammer dat hij er voor moet sterven.' zegt een meisje lachend die uit het niets lijkt te verschijnen.

'Charlotte!' zeg ik kwaad en kijk bezorgd naar Dylan die in mijn armen ligt te hijgen. De zweetdruppels lopen over zijn gezicht van de pijn en inspanning. Hij probeert duidelijk voor zijn leven te vechten.

'Fate, ik geloof dat Melonie echt dood is en niet gaat veranderen!' zegt Kai bezorgd en houd het meisje vast dat roerloos in zijn armen blijft liggen. Bij die woorden lijkt Dylan het een beetje op te geven en verlies zijn bewustzijn.

Mijn familie rent op ons af, maar Charlotte vorm een koepel om ons vijven heen. 'Nee, nee, jullie mogen je er niet mee bemoeien. Dit is iets tussen Fate, Elliet, die twee mensen en mij.' zegt ze streng. Ik kijk bezorgd naar Kai. Ze heeft blijkbaar niet door dat hij er ook is. Misschien kan dat nog wel in ons voordeel werken en kunnen we Dylan alsnog redden.

'O en dit leuke schatje niet te vergeten.' zegt ze en laat Kai naar haar toe zweven.

‘Waarom kies je voor een vampier en een mens als je zulke schatjes om je heen hebt Fate?' vraagt ze zoet.

'Alex was een vergissing, maar Dylan is mijn inprent. Dat jij liefde niet snapt is jouw probleem, maar moet je het echt voor anderen verpesten?!' vraag ik fel.

'Oe, wat ben jij lekker fel, daar hou wel van. Maar goed als jij hem niet wil neem ik hem wel, misschien kan hij Elliets plaats wel innemen als mijn liefje.' zegt ze vrolijk. Oké, dat mens is echt gestoord, ik moet zorgen dat ze Kai niet te pakken krijgt.

'Hou vol Dylan, ik vind een manier om haar te verslaan en jou te redden.' zeg ik zacht en leg hem voorzichtig op de grond.

'Dat dacht ik niet! Geef hem terug!' roep ik kwaad en begin Kai naar me toe te trekken.

'Zie dat je hem wel leuk vind?' vraagt ze grijnzend.

'Ja, als mijn maatje en jij bent gestoord, dus je krijgt hem niet.' zeg ik kwaad.

'Fate tijger.' zegt Kai opeens.

‘Waarom?' vraag ik verbaast.

'Doe nou maar.' zegt hij alleen. Ik doe wat hij zegt en verander in een tijger. Ik grom en Charlotte laat hem geschrokken los. Kai rent naar me toe en ik verander terug.

'Luister Fate, je kan haar aan. Ik geloof in je, verzamel al je krachten, red Dylan en schakel haar uit!' zegt Kai zelfverzekerd.

‘Waarom moet je altijd andermans leven verpesten Charlotte?! Is nu niet genoeg geweest?!' vraagt Elliet fel. Geschrokken kijk ik naar de andere jongen naast me.

'Ik wist wel dat ik je terug zou krijgen als die jongen het op zou geven.' zegt Charlotte grijnzend.

'Dylan.' zeg ik verdrietig en laat mijn schouders treurig zakken. Ik heb hem niet kunnen redden, ik heb mijn woord niet gehouden en ben hem verloren. Ik was niet sterk genoeg om hem te redden en te beschermen. Ik heb hem  iet gelukkig zien worden.

'Fate, hij leeft nog, maar als je Charlotte niet snel uitschakelt is hij verloren. We kunnen maar heel even beide bestaan en daarna gaat de ander dood.' zegt Elliet rustig. Ik voel de woede nu door me heen razen. Hoe kan hij zo rustig blijven?!

‘Hey Ellie wat heb je haar eigenlijk wijs gemaakt? Denkt ze dat hij ooit ook een weerwolf wordt en wil ze hem daarom niet opgeven of wat?' vraagt ze vals. Woedend kijk ik haar aan.

'Dylan hoeft niet te veranderen, hij is perfect zoals hij is en ik hou van hem. Ook al is hij een mens, dat maakt mij niet uit, ik vind hem leuk om wie hij is niet om wat hij is.'

'O, nee, vind je niet dat je verhaal wel een beetje op dat van je moeder lijkt? Een menselijke slaven jongen, met zijn zusje gevangen door Kit, jullie worden verliefd en nu sterft hij dankzij mij. Je wil op je moeder lijken en een jongen hebben die op je vader lijkt.' zegt ze spottend. Ik bal mijn vuisten.

'Dylan is mijn vader niet! Mijn vader en Dylan verschillen als dag en nacht van elkaar! Ze hebben een heel ander karakter en een ander verhaal! Ik hou van Dylan om wie hij is en zal dat altijd doen! Dylan is mijn inprent en niets ter wereld kan zijn plek in nemen! En trouwens ik hoef niet op mijn moeder te lijken! Ik wil gewoon gelukkig worden met Dylan, ik hoef geen held te zijn of een leider!' roep ik kwaad.

'Fate ze probeert je af te leiden. Ze weet hoe je bent, trap er niet en red Dylan, ik zal je helpen. Kom, geef me je hand.' zegt Kai en kijkt me doordringend aan. Ik knik en doe wat hij zegt.

'Goed, denk nu aan Dylan en aan het moment dat Merian hem had. De energie de je toen had heb je nu nodig om Dylan te redden.' zegt hij nu. Ik kijk hem vragend aan.

'Alles was eerst een soort vage droom, die niemand zich leek te herinneren, maar nu weet ik zeker dat het echt was en dat jij het ook nog weet.' vertelt hij zacht.

Ik knik en concentreer me. Het feit dat Dylans leven in gevaar is, is genoeg om te veranderen. Mijn huid glinstert opnieuw, mijn ogen zijn weer goud, maar nu beheers ik het wel en heb er ook nog witte vleugels bij. Ik kijk naar Kai die ook is veranderd. Hij is in zijn wolvenvorm, maar dan drie keer zo groot. In mijn hand rust een zwaard en ik kijk Kai recht in de ogen aan.

Ik weet niet hoe dit kan, maar we moeten haar samen stoppen en Dylan redden. zeg ik via gedachten.

Je hield mijn hand vast en we zijn maatjes, als we dit doen, doen we het samen. Waarschijnlijk is dit ons lot en zijn we daarom samen veranderd. zegt Kai rustig. Ik knik.

Laten we die heks afmaken en deze strijd voor eens en voor altijd beëindigen. antwoord ik. Kai knikt en we kijken nu beide naar Charlotte en Elliet.