The Indian Wolf Girl

Kit - Luna

'Bedankt Sara dat je dit voor ons hebt gedaan.' Sara kijkt me verdrietig aan.

'Ik deed het voor Yuka.' Ze maakt zich los en loopt achter haar volk aan. Ik pak Yuka's hand en Hunter doet hetzelfde bij Olivia. Mijn vader komt naar ons toe lopen.

'Dat Yuka en jij samen zijn wist ik, maar sinds wanneer hebben Hunter en Olivia iets met elkaar?' vraagt hij verbaast. Alle vier schieten we in de lach.

'Al een tijdje vader.' zeg ik lachend.

'En wanneer waren jullie van plan dit aan mij te vertellen?'

'Nou we wilde wachten tot u er zelf achter kwam of als we later willen trouwen.' lacht Hunter. Mijn vader schud zijn hoofd.

'Juist, maar even wat anders wat gaan we doen met Kit? Door dit alles zit hij nog steeds in de gevangenentent.'

'We veroordelen hem ter dood.' zegt Hunter vastberaden.

Ik schud mijn hoofd. 'We gaan hem niet doden.' zeg ik zacht.

'Wat stel jij dan voor Luna?' vraagt mijn vader. Ik denk even na.

'Laten we hem een tweede kans geven. Hem laten zien hoe het ook kan. Als dat niet werkt kunnen we hem altijd nog doden. Ik denk dat hij nog kan veranderen.'

'Waarom denk je dat Luna?' Mijn vader kijkt me verward aan.

'Ik weet niet het is een gevoel en ik geloof dat er in ieder mens wel wat goeds zit.'

Mijn moeder komt aan lopen. 'Mooi gesproken Luna. Ik ben het met je eens, we moeten geen bloed vergieten als dat niet nodig is.'

'Ik wil hem niet in mijn dorp.' zegt mijn vader vastberaden.

'Dat hoeft ook niet we kunnen hem met zijn schip laten gaan als hij echt veranderd is.'

'Jij wil het liefst iedereen redden he?' vraagt Yuka lachend.

'Jep.' Antwoord ik met een glimlach. Hunter schudt zijn hoofd.

 'Halen jullie hem dan maar uit die tent. Ik zoek de bewakers uit.' zegt hij geïrriteerd.

Hij is het duidelijk niet mee eens. Yuka is ook niet blij mee, maar hij snapt me wel. Ik wil liever niemand doden of pijn doen. Niet als het anders kan. Hand in hand lopen we naar de gevangenentent. 'Ik weet dat je dit niet leuk vind, maar ik wil niet iemand laten doden als dat niet nodig is.' Yuka schenkt me een scheve glimlach en samen lopen we naar binnen. Wat we aan treffen is iets heel anders dan we hadden verwacht. Hij zit er somber en depri bij. Van zijn trots is niets meer over. Als hij ons hoort kijkt hij op.

'Ik ga dood he?' In zijn ogen staat spijt en verdriet. Nu weet ik zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

'Nee en daar mag je Luna voor bedanken. Ze wil je niet laten doden.' zegt Yuka bot. Kit kijkt me ongelovig aan.

'Waarom?'

'Ik geloof dat je kan veranderen. We laten je een paar weken hier om te kijken of ik gelijk heb. Als je echt bent veranderd laten ze je gaan met je schip. Zo niet zullen ze je alsnog doden.' vertel ik. Ik kniel bij hem neer en maak de touwen los.

'Volg ons mee naar buiten en hou je opmerkingen voor je.' zeg ik kort.

Zwijgend volgt Kit ons naar buiten. Waar Hunter en de rest al staan te wachten. Mijn vader neemt het woord. 'Kit, je hebt geluk dat Luna er is anders hadden we je nu gedood. In plaats daarvan loop je met mijn vrouw mee om te leren hoe je in vrede kan leven. Je wordt bewaakt door onze drie sterkste krijgers en mijn zoon Hunter, dus mocht je iets proberen ben je meteen dood. Je krijgt maar een tweede kans. Verpest die niet.' Kit knikt en loopt zwijgend met mijn moeder mee.

Een paar weken later...

Vandaag is een grote dag. Ik had gelijk, Kit is helemaal om geslagen en wordt vanavond vrijgelaten. Daarna is het tijd voor het kampvuur. Ik heb geweldig nieuws voor mijn volk en mijn lieve Yuka. Ik raak mijn trouwketting met Yuka's naam nog even aan en loop dan naar het strand.