The Indian Wolf Girl

De Vampierheersers - Fate

De volgende morgen ligt Alex weer vast, ditmaal met een touw. Ik hoop angstvallig dat hij dit keer geen paniekaanval krijgt. Ik lig dan ook al de hele avond bij hem en ben niet van plan om hem alleen te laten. Als de zon op komt verander ik terug en zucht. Ik moet vandaag naar school, hoe ga ik dat nu doen? Ik wil Alex niet alleen laten, maar ik kan school ook niet missen.

'Fate is er iets?' vraagt Alex bezorgd.

'Ja, ik moet vandaag eigenlijk naar school, maar ik wil jou niet alleen laten.' Alex kijkt me medelevend aan.

'Ga maar, ik red me wel.' zeg hij zachtjes.

'Ik kom na school meteen weer terug.' Na die woorden loop ik het schuurtje uit.

Als ik de les zit vang ik opeens iets op. De Vampierheersers komen er aan. Ze komen voor Silvie, maar als ze van Alex horen... Snel maak ik mezelf lijkbleek met magie en steek mijn hand. 'Mevrouw, ik voel me niet zo lekker, mag ik alstublieft naar huis?' De vrouw knikt en ik loop de school uit. Als ik buiten ben verander ik meteen ren naar een open veld. Daar staan al mijn soortgenoten al klaar, Jackson heeft Alex's touw vast en duwt hem naar voren. Alex valt op de grond en William kijkt hem minachtend aan. Snel verander ik terug en meng me tussen de menigte.

'Zijn leven voor dat van het meisje.' zegt Jackson rustig en William knikt met tegenzin. Hij kijkt diep in Alex ogen en kijkt hem daarna vol verachting aan. Langzaam brengt William zijn handen naar Alex's hoofd en ik ren naar voren. Ik trek Alex weg net voor William zijn hoofd er af kan trekken. Samen belanden we op de grond en ik kijk Alex met betraande ogen.

'Ik laat ze je niet doden.' zeg zachtjes en sla krampachtig mijn armen om hem heen.

Opeens voel ik een verschrikkelijke pijn, zoals ik die nog nooit gevoelt heb en laat Alex los. Krampachtig lig ik bovenop hem en William trekt Alex weg.

'Alex, je weet dat ik geen tweede kansen geef.' zegt hij en brengt zijn handen naar Alex's keel.

'Nee!' piep ik. Net als ik denk dat er geen hoop meer is en dat dit Alex's einde is schiet er een witte flits op William af. Het trekt William naar de grond en ik zie tot mijn opluchting dat het mijn moeder is.

De pijn verdwijnt en ik vlieg de lucht in. Meteen begint het hevig te stormen. Ik ben nog nooit zo boos geweest. 'Verdwijn en laat Alex en Silvie met rust of onder ga de gevolgen!' roep ik en merk dat mijn stem vervormt is.

'Als ik jullie was zou ik naar haar luisteren.' hoor Rachel opeens zeggen. Met een ruk draai ik me om. De Millers staan aan de rand van het veld.

William word duidelijk bang, maar Merian rent op haar broer af. Ik laat haar de lucht in vliegen en schiet haar terug naar Bran.

'Merian is in jullie kasteel ik stel voor dat jullie ook terug gaan.' zeg ik rustig en de Vampierheersers renen meteen weg. Uitgeput val ik uit de lucht en Alex vangt me behoedzaam op.

'Dank je, Fate.' zegt hij en dan vallen mijn ogen dicht.

Als ik even later wakker word lig ik in mijn eigen bed en Alex ligt naast me. Als hij ziet dat ik wakker ben glimlacht hij en draagt me naar beneden. Daar zit iedereen al te wachten, inclusief Jackson. Alex legt me voorzichtig op de bank en iedereen kijkt me meteen aan. 'Luister Fate, even over Alex.' begint Jackson.

'Jullie maken hem niet weer vast.' zeg ik meteen. Het is even stil en Kai komt naar me toe met Silvie.

'Mama, papa zei dat het niet goed ging.' zegt ze en wijst naar Kai. Ik schud mijn hoofd en wijs naar Alex.