The Indian Wolf Girl

Paniekaanval - Fate

Als ik de volgende morgen wakker word hoor ik iemand hartverscheurend schreeuwen. Meteen schiet ik uit bed en spring via het raam naar buiten. Ik ren naar het schuurtje, waar Alex in vast zit en zie hem op de grond liggen. Het lijkt wel of hij de werkelijkheid kwijt is en denkt dat hij ergens anders is of zoiets dergelijks. Snel kijk ik in zijn hoofd.

‘De kettingen! 'Mam!' roep ik hard en kijk Alex aan. Snel kniel ik bij hem neer en pak zijn schouders vast.

'Alex, luister naar me, geen zorgen je bent veilig, ik ben bij je.' Ik blijf die woorden herhalen en hij lijkt er iets rustiger van te worden.

Als mijn moeder binnen komt kijk ik haar aan. 'Mam, maak hem alsjeblieft los die kettingen maken hem gek!' zeg ik smekend. Meteen verdwijnen de kettingen en Alex zakt uitgeput in elkaar. Ik leg zijn hoofd op mijn schoot en kijk mijn moeder aan.

'Geen kettingen meer, alsjeblieft mam, ze doen hem denken aan het verleden. Aan toen ze dachten dat hij een heks was. Voor ze hem wilde verbranden heeft hij nog vast gezeten en dit laat hem alles weer opnieuw beleven.' zeg ik smekend en ga zachtjes door zijn haar.

Mijn moeder knikt. 'Geen kettingen meer, we bedenken wel wat anders.' Ik knik en kijk naar Alex.

'Door dit alles moet hij wat drinken.' zeg ik zacht.

'Hoe wil je aan bloed komen Fate? Het is niet dat ze dat overal verkopen.'

'Het hoeft geen mensenbloed te zijn, we kunnen ook een dier voor hem vangen. Dat heb ik al eens eerder gedaan en toen was het een poema. Ik wil nu iets anders proberen een hert of zo, het enige probleem is dat ik hem zo niet alleen wil laten. Dus hoe komen we aan een hert?'

‘Waarom wil je hem niet alleen laten dan?' Ik zucht.

'Ik weet wat hij heeft meegemaakt mam. Ik voel zijn angst en zijn pijn. Ik ga hem hier niet achterlaten, hij heeft me nodig. Bovendien wil hem ik beschermen mocht Jackson komen. Hij komt niet aan Alex, ik zal hem beschermen. Net zoals ik bij Silvie deed.' Mijn moeder knikt.

'Ik vraag Eden wel om een hert te vangen. Blijf jij maar bij hem en roep als hij bij komt.' Ik knik.

'Mam, zou jij willen regelen dat Samuel, Casey en Rachel hier heen mogen komen? Ik heb ze nodig. Samuel en Casey om naar Alex te kijken en Rachel om te kijken wat de Vampierheersers nu gaan doen.' Mijn moeder knikt.

'Kan je Nico dan niet meteen mee vragen hij krijgt Alex misschien wel rustig.' Ik schud mijn hoofd.

'Nee ik kan Alex zelf wel rustig krijgen.' Mijn moeder knikt.

Even later komt Eden aangerend met een levend hert. Ik schud Alex zachtjes door elkaar. Voorzichtig, alsof hij een porseleinen pop is. 'Alex wakker worden, je moet drinken.' Alex doet zijn ogen half open, de jongen is duidelijk uitgeput. Eden begrijpt dat ik wat hulp nodig heb en houd het hert goed vast. Langzaam begint Alex te drinken en als het hert leeg is kijkt hij me verslapt aan.

'Bedankt.' zegt hij zachtjes. Ik kijk hem bezorgd aan. Die herinneringen hebben hem metaal uitgeput.

 'Geen punt Alex.’ Ik kijk Eden aan.

'Bedankt maatje.' Eden knikt glimlachend en verdwijnt weer naar binnen.

Even later komen Rachel, Casey en Samuel het schuurtje binnen. Op hoge uitzondering mochten ze vandaag op ons terrein komen. 'Wat is er gebeurt?' vraagt Samuel geschrokken zodra hij Alex ziet. Ik vertel ze kort wat er allemaal is gebeurt en vraag Samuel en Casey naar hem te kijken. Samuel lichamelijk en Casey geestelijk. Als ze daarmee bezig zijn kijk ik Rachel smekend aan.