The Indian Wolf Girl

Grote problemen - Luna

Yuka's verhaal is vreselijk. Ik kan gewoon niet geloven dat mensen zoiets kunnen doen. Maar ik ben blij dat hij daar weg is en een ding is zeker. Hij gaat nooit meer terug. Wat Kit ook doet, ik zal ze beschermen met mijn leven. Ik schud mijn hoofd en sluit Yuka weer in mijn armen. Dit zo'n geweldig gevoel, hem zo dicht tegen me aan.
'En nu?' vraagt Olivia bang. Ik laat Yuka weer los en kijk haar aan.
'Ik weet het niet Olivia, we zullen een plan moeten bedenken. Tot die tijd zal ik jullie beschermen.' zeg ik zacht.
'Echt niet je bent gewond!' roept Yuka geschrokken.
'Ik ben een weerwolf Yuka, die genezen veel sneller.' Ik wijs op de plek waar de kogel zat.
'Er zit nu alleen nog een litteken.' Yuka kijkt me ongelovig aan, maar knikt dan. Ik verander in een wolf en ga voor de ingang liggen.

Niet veel later hoor ik stemmen. Ik ga in verdedigingspositie staan, maar als ik zie dat het Fred is word ik weer rustig. Fred is anders dan de rest, hij zou Yuka en Olivia nooit pijn doen, dat weet ik zeker. 'Fred?! Heb je ze al gevonden?!' Hoor ik Kit van een afstand schreeuwen. Fred geeft geen antwoord, omdat hij mij ziet. Bang kijkt hij me aan. Kit komt onze kant op rennen en ziet mijbook. Hij kijkt me niet bang aan, maar ziet achter me Yuka en Olivia zitten. Hij steek zijn hand uit om Yuka te pakken. Ik grom diep en hij deinst achteruit. Snel roept hij de rest van de bemanning.

'Olivier pakt dat joch!' zegt hij tegen een van de mannen.
'Waarom laat je hem niet gewoon wolvenvoer spelen?' zegt Tor met een gemene grijns. Kit geeft hem een klap voor zijn hoofd.
'Idioot, zonder dat rot joch kunnen we Luna toch nooit vangen? We kunnen hem altijd nog vermoorden.' sist hij tegen Tor. Een man steekt zijn hand uit naar Yuka. Ik grom woest en bijt in zijn hand. De man piept van de pijn en trekt zijn hand snel terug.
'Fred doe jij het maar!' roept de man. Mijn ogen worden groter. Ik wil Fred niet bijten, maar ik laat Yuka echt niet van me afpakken. Fred steek aarzelend zijn hand uit naar Yuka. Ik grom en bijt hem zachtjes in zijn hand. Snel trekt hij zijn hand terug.
'Stelletje watjes, ik doe het zelf wel!' roept Kit boos. Kit steek zijn hand uit en ik bijt hem zo hard in zijn hand als ik kan. Schreeuwend trekt hij los.

Kit's hand zit nu onder het bloed. Kit kijkt naar Freds hand, waar beduidend minder bloed op zit. 'Fred jou bijt hij minder hard, dus jij pakt dat joch!' sist hij tegen Fred. Fred steek snel zijn hand uit en voor ik iets kan doen heeft hij Yuka vast.
'We hoeven hem toch niet te doden?' vraagt Fred.
'Jawel, Luna begint veel te veel om dit ongedierte te geven.' snauwt Kit.

Ik verander terug. 'Ja en als je hem pijn doet, breek ik nu echt elk botje in je lijf!' Kit kijkt me met grote ogen aan.
'Waar kom jij vandaan en waar is die wolf?' stamelt hij.
'Idioot, ik was die wolf!' roep ik woest. Kit pakt Yuka vast en legt een mes op zijn keel.
'Luna rustig, kom met ons mee dan doen we hem geen pijn.' zegt Kit bang.
'Alsof ik dat moet geloven! Je wilt hem doden! Maar ik zal wat vertellen! Zijn leven is veel meer waard dan van jou! Jij bent het ongedierte hier!'

Geschrokken kijkt Kit me aan. 'We hadden een deal!' stamelt hij.
'Dat klopt en die heb jij verbroken toen je hem pijn deed!' schreeuw ik boos.
'We zouden jou geen pijn doen, ik heb niets over hem gezegd.' stamelt Kit.
'Nou dat heb je wel gedaan, toen je Yuka probeerde te doden!' schreeuw ik over de rooie. Ik word zo boos dat ik geen controle meer heb over mijn magie en plots staat mijn hele dorp achter me.

Mijn vader kijk me geschokt aan. 'Luna kalmeer!' roept hij in paniek. Ik negeer hem, ik kan niet rustig worden zolang Yuka in gevaar is.
'Laat hem los Kit!' Mijn broer ziet waarom ik boos ben en rent met volle snelheid op Kit af. Hij pakt het mes af en rukt Yuka los. Snel rent hij terug en geeft Yuka aan mij. Meteen kalmeer ik en hou Yuka stevig vast.

Mijn dorp verdwijnt weer en alleen Yuka telt nu nog voor me. Stevig hou ik hem vast en kus hem. De wereld om ons heen vervaagd. Alleen wij twee zijn er nog. Als ik hem weer los laat zie ik Kit me ongelovig aan kijken. Snel duw ik Yuka terug in de spleet en hou hem stevig vast. Kit wil nu zijn hand weer uit steken. 'Laat dat vervloekte kind met rust!' roept Tor nu en kijkt me bang aan. Fred knielt naast ons neer en ik grom zacht.
'Rustig Luna, ik doe hem geen pijn.' Ik knik, maar let wel goed op.
'Het spijt me jongen, ik had je daar nooit weg moeten trekken.' zegt Fred zachtjes. Yuka negeert hem en Fred staat weer op.
'Ik had die rot kinderen nooit mee moeten nemen! Sterker nog ik had ze moeten doden toen ik de kans had!' Woedend spring ik bovenop Kit.
'Ze hadden jou in een kooi moeten stoppen toen je klein was!' roep ik boos en geef hem een stomp bovenop zijn neus. Daarna ga ik weer naast Yuka zitten.
'Verdwijn, nu! Voor ik je vil!' roep ik.
'Dit is nog niet voorbij.' zegt Kit zachtjes en gaat er dan met de rest vandoor.

'We moeten naar mijn land. Daar zijn we veilig.' fluister ik tegen Yuka en Olivia. Ze knikken.
'Luister, pak me goed vast en laat me niet los.' Ze knikken opnieuw en doen wat ik zeg. Ik pak hen ook vast en we schieten met de snelheid van het licht weg. Als we eindelijk stoppen sta ik weer in mijn eigen vertrouwde bos. Uitgeput laat Yuka zich in mijn armen zakken. Olivia komt dicht tegen ons aan liggen. Ze is duidelijk nog steeds geschrokken van wat er net gebeurd is l.

Niet veel later komt er een groep wolven aan rennen. Als ze mij zien veranderen ze in mensen. Mijn vader en broer komen voor me staan. 'Luna je bent terug!' roepen ze blij. Als ze Yuka en Olivia zien kijken ze een stuk minder vrolijk.
'Mensen!' gromt mijn vader. Mijn broer knikt en sleurt Yuka uit mijn armen.
'Hunter, laat hem los!' roep ik boos.
'Dit wilde volk heeft jou ontvoert dus zullen ze boeten.' zegt mijn vader boos en pakt Olivia op.
'Morgen zullen ze sterven.' zegt mijn broer. Machteloos en ongelovig kijk ik ze aan.
'Maar vader ik....'
'Zwijg lieverd, je hebt rust nodig.' zegt mijn vader streng en ze sleuren Yuka en Olivia mee naar het dorp, de gevangenentent in. Al snel komen mijn vader en mijn broer weer de tent uit en wijzen twee wachters aan.

Ik ren naar de tent toe, maar de wachters houden me tegen. 'Laat me er door, ik wil ze zien!' De wachters knikken.
'Vijf minuten dan.' Ik knik en ren de tent in. Yuka en Olivia zitten vast gebonden aan een paal. Ik loop naar Yuka toe en begin te huilen. Ze mogen hem niet doden. Maar wat kan ik doen?