The Indian Wolf Girl

Alles voor Olivia - Yuka

Waarom moet die meid ons overal bij commanderen? Ik bedoel begrijp me niet verkeerd ik ben blij eindelijk weg te zijn uit het gevangenenkamp, maar die meid begint me ook stevig op de zenuwen te werken. Ik ga zuchtend op mijn bed liggen. 'Yuka, mag ik bij je liggen?' vraagt Olivia. Ze kruipt mijn kant op en klimt op het bed. Ik druk haar stevig tegen me aan.
'Ik ben echt blij dat we daar weg zijn.' gaapt Olivia slaperig. Ze nestelt zich stevig in mijn armen en valt dan langzaam in slaap. Ik kijk liefdevol naar haar.
'Als jij maar gelukkig bent.' fluister ik. Ik val ook langzaam in slaap.

De volgende ochtend komt Luna al vroeg onze kamer binnen. Ik zat al rechtop in bed met de slapende Olivia op schoot. 'Mag ik erbij komen zitten?' vraagt Luna. Ik kijk haar met een norse blik aan.
'Je doet maar.' zeg ik. Ze glimlacht naar me en gaat voorzichtig naast me zitten. Met haar hand wrijft ze liefdevol over de rug van Olivia.
'Stop daar mee!' stamel ik. Ze trekt haar hand langzaam terug.
'Ik probeer alleen maar te helpen.' zegt ze, terwijl ze me met lichte teleurstelling aankijkt.

Ik kijk nors weg. 'Waarom zou je?’ Ze begreep me gewoon niet, ze kent mijn verhaal niet, ze weet niet wie we zijn, bovendien waarom helpt die meid ons en niet zichzelf, als ze toch zo 'bijzonder' is om niet als gevangenen te houden of te verkopen.
'Omdat ik daar goed aan doe.' zegt ze tenslotte. Opgewekt staat ze op.
'En nu ga ik ontbijt voor jullie regelen, wacht hier.' Ze "huppelt" vrolijk de cel uit.
'Tss, alsof we ergens anders heen kunnen.' Ik luister naar het schip dat wild heen en weer schud. Olivia doet gapend haar ogen open.
'Goe..goedemorgen Yuka.' Glimlacht ze, terwijl ze slapjes overeind komt.
'Goedemorgen.' Glimlach ik lichtjes.
'Ik ben alweer terug!' Vrolijk komt Luna de cel binnenlopen met een dienblad waarop drie borden staan.
'Jullie vinden het niet erg als ik hier eet, toch?'
'Jawel.' zeg ik nors. Olivia kijkt me boos aan.
'Nee, dat vinden we niet.' Ze klimt van mijn schoot af en loopt richting Luna om haar een knuffel te geven.
'Dank je Luna.' Luna kijkt verbaasd, maar omhelst Olivia daarna stevig terug.
'Alsjeblieft je eten.' zegt ze tegen mij. Ze geeft me een bord waar twee boterhammen op liggen.

Ze geeft ook een bord aan Olivia die er gulzig van begint te eten. Zelf pakt Luna ook haar bord en gaat ze op de grond zitten. 'We komen zo aan land.' zegt Luna, waarbij ze de stilte verbreekt. Olivia springt enthousiast in de lucht.
'Waar komen we dan?! Eindelijk in een mooi bos, met dieren en bloemen en...' Ze doezelt langzaam weg in haar eigen gedachten.
'Ik heb geen idee.' antwoord Luna.

Plots wordt er op de deur geklopt. Kit komt binnenlopen.
'Ik wil dat je ze meeneemt naar het dek.' beveelt hij. Luna staat op en stapelt de borden vluchtig op. Ze duwt ze in Kit's handen die er naar staart.
'Dan zorg jij hiervoor.' Kit protesteert niet, wat me verbaasde. Luna tilt Olivia op en ik loop achter haar aan het dek op.
'Gaan we al aan land?' vraagt Olivia enthousiast, terwijl ze naar een eilandje kijkt dat zich dicht bij het schip bevind. Luna knikt instemmend.
'We gaan met de roeiboten.' zegt Kit. Hij laat twee mannen een roeiboot naar beneden zakken en duwt mij er in. Met een klap val ik in de boot. Luna gromt hevig.
'Wat doe je, daar zorg ik voor!' Schreeuwt ze. Kit glimlacht spottend.
'Hij verdient het, hij moet die chagrijnige smoel is van zijn gezicht halen.' Luna kijkt kwaad, maar zegt nu niets meer. Ze kijkt over de rand en springt voorzichtig de boot in.
'Die jongen roeit, ik ga met de motorboot.' zegt Kit, terwijl hij twee roeispanen in het water gooit. Ik kijk hem nors aan, maar pak de roeispanen wel uit het water.
'Wacht maar.' zegt Luna. Ze legt Olivia in de boot en pakt de roeispanen uit mijn handen. Met een touw maakt ze de ene roeispaan aan de rechterkant van de boot vast en de andere aan de linker.
'Wat doe je nou? Zo kan ik toch niet roeien!' Ze gebaard dat ik stil moet zijn.

Onderzoekend kijkt ze naar boven, als ze ziet dat Kit weg loopt pakt ze de roeispanen kort vast. De roeispanen bewegen, zonder dat iemand wat doet! 'Hoe, hoe deed je dat?' Stamel ik overdonderd. Olivia klapt vrolijk in haar handen.
'Goed zo Luna!' Luna glimlacht.
'Een beetje magie kan veel doen.' Ik kijk haar nu ook verwonderlijk aan terwijl we richting het eiland varen. Dan komt Kit met zijn motorboot naar ons toe varen. Ik pak de roerspanen haastig vast en doe alsof ik veel moeite moet doen ze vooruit te krijgen. Kit glimlacht vals. Hij maakt meer vaart en vaart dan ontzettend dicht lang ons heen. De boot begint hevig te schudden.
'Stopt daar mee!' gromt Luna fel. De boot leunt nu helemaal naar rechts waarop ik Olivia probeer vast te pakken.
'Nee, Olivia!' schreeuw ik in paniek.

Met een plons valt Olivia in het water. Ik bedenk me geen moment en spring achter haar aan. Luna doet hetzelfde. Zo snel als we kunnen zwemmen we naar Olivia toe die ligt te spartelen in het water. 'We komen eraan!' schreeuwt Luna. Met een soepele beweging pakt ze Olivia onder haar arm.
'Pak jij de andere kant.' zegt Luna. Ik denk er niet bij na en doe wat ze vraagt. Of ze nu commandeerde of niet, het leven van mijn zusje staat op het spel. We houden Olivia's gezicht zoveel mogelijk uit het water terwijl we terug naar de boot zwemmen. Ik klim de boot in, pak Olivia over van Luna en trek haar de boot in.
'Olivia adem!' stamel ik met tranen in mijn ogen. Ik pak haar bij haar buik en druk er hevig op.

Met een noodgang komt er water uit haar mond zetten. Ze begint hevig te hoesten en te proesten. 'Olivia!' Ik leg haar hoofd opgelucht tegen mijn borstkas. Luna is nu ook de boot in geklommen en slaat ook haar arm om ons heen. Ik verander de positie van mijn hand en druk haar ook tegen me aan.
'Bedankt.' stamel ik. Er lopen nu nog meer tranen over mijn wangen.