Eden's toekomst en verleden - Fate

89 8 0
                                    

Na een hele discussie stem ik toch met Kai's idee in. We hebben afgesproken elke ochtend en elke avond hier af te spreken. Zo valt het niemand op dat we weg zijn en mis ik ook niet te veel tijd met mijn familie en vriendje. Ik haal de boomslierten weg en loop naar binnen. Rustig maak ik de celdeur open en loop naar het eind van de grot. In kleermakerszit ga ik naast Kits matras zitten en wacht tot hij wat zegt. ‘Waarom heb je me hierheen gebracht?' vraagt hij na een tijdje.

'Omdat ik je niet kan laten doden voor ik je verhaal weet. Ik wil weten waarom je zo bent geworden, omdat ik heb gezien dat je ook heel lief kan zijn. Ik wil je verhaal weten voor ik een beslissing neem, want ik weet dat je niet zo bent.' Kit begint te lachen.

'Natuurlijk wel, ik doe wat ik wil. Je bent gewoon een klein dom meisje Fate. Te naïef om te snappen dat ik gewoon zo ben en dat ik aardig tegen je deed om je koest te houden. Ik wilde je in mijn macht, iets wat me bij Luna niet is gelukt vanwege je vader, waardoor jij nu ook bestaat. Ik wilde je moeder, maar door je vader kon ik haar niet krijgen, dus pakte ik zijn dochter om hem te kwetsen. Je was gewoon mijn wraak op dat scharminkel van een vader van je. Je bent zijn dochter, je zal nooit volmaakt zijn zoals ik, zoals Luna. Je bent gewoon een vervanging van je moeder. Je bent net zo dom als je vader door te denken dat de mensen oprecht aardig tegen je zijn. Dat ze echt om je geven, maar uiteindelijk zullen ze je altijd gebruiken. Je bent gewoon een mager scharminkel en omdat je hun dochter bent zal je altijd mijn slaaf zijn. Je vader was een slaaf en daarom ben jij dat ook. Je moeder was van mij en daarom ben jij dat ook. Daarom ben jij mijn slaaf Fate. Je bent te dom en te naïef om dat te snappen!' roept hij en slaat me bij hem vandaan. Ik vlieg tegen de rotswand en Kits toilet valt over me heen, maar dat is niet het ergste. Mijn hele lichaam doet pijn en ik schreeuw het uit. Daarna zak ik in elkaar en wordt alles zwart.

Als ik mijn ogen weer open doe zit ik in mijn ondergoed tegen een boom aan. Kai kijkt me bezorgd aan. 'Uh... Wat is er gebeurt? Waar zijn mijn kleren?' kreun ik en wrijf over mijn achterhoofd.

'Je schreeuwde het hele bos bij elkaar en toen ben ik naar binnen gerend. Je lag bewusteloos in de hoek, onder de urine en met een grijnzende Kit over je heen gebogen. Ik heb Kit een mep verkocht en je naar buiten gedragen. Ik heb de rivier je laten afspoelen en je hier neergelegd. Daarna heb ik je kleren gewassen, die nu liggen te drogen en daarom zit je nu in je ondergoed.' zegt Kai met rode wangen en kijkt weg. Ik draai zijn gezicht weer naar me toe en geef hem een knuffel.

'Bedankt Kai.' De jongen glimlacht en helpt me overeind.

'Zullen er terug gaan?' Ik knik.

'Eerst even opfrissen.' zeg ik rustig en knip in mijn vingers. Mijn lichaam is weer schoon en ik heb schone kleren aan.

'Zo we kunnen.'

'Ik wou dat ik me zo makkelijk op kon frissen, dat zou me veel tijd besparen.' zegt hij lachend. Als we terug lopen blijft Kai opeens met open mond staan en kijkt naar de rivier.

Ik volg zijn blik en zie dat er een meisje en haar vriend zich aan het wassen zijn in de rivier. Af en toe zwemmen ze een stukje of spetteren elkaar nat, maar wat Kai verwonderd is dat ze geen kleren aan hebben. 'Tja Kai, zwemkleding bestond nog niet in deze tijd.' zeg ik grinnikend en trek de jongen mee naar het dorp. Als we daar aankomen is iedereen in rep en roer. Zou dit door Kit komen? Van binnen voel ik de neiging om te vertellen waar hij is. Hij verdient de dood na wat hij heeft gedaan. Ik negeer het gevoel en loop het dorp in. Als ik mijn moeder zie rennen hou ik haar tegen.

'Mam, wat is er aan de hand?' vraag ik bezorgd.

'Melonie... Ze heeft... Eden word niet wakker.' stamelt ze.

The Indian Wolf GirlWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu