The Indian Wolf Girl

Terug op het schip - Fate

Als we aan de andere kant van het portaal komen zie ik dat we een paar minuten later terug zijn dan we zijn vertrokken. Twee minuten om precies te zijn. Kit knielt bij Melonie neer die kreunend op de grond ligt. Aanstelster, zo hard sloeg ik niet en ze wil duidelijk gewoon de aandacht van Kit hebben. Ik kijk Calie en Kai aan.

Ik bescherm Dylan doen jullie Melonie en Kit? Maar denk er om doe ze geen pijn. Calie jij kan beter Kit doen, maar pas op voor zijn messen. Hou hem in leven en Kai jij doet Melonie bij jou hoef ik niet bang te zijn dat je haar verscheurt. Wacht op mijn teken en val dan aan. zeg ik via gedachten. Ze knikken en veranderen zonder al te veel geluid. Kit is druk met Melonie en merkt het niet eens.

'Hallo Kit, heb je me gemist?' vraag ik met een grijns en hou Dylan dicht tegen me aan.

Met een ruk draait hij zich om en kijkt me geschrokken aan. 'Fate waar was je nou?' vraagt hij verward.

'O, ik was even naar de toekomst en heb wat vrienden mee gebracht. Dat vind je toch niet erg hoop ik?' vraag ik met een speelse grijns. Nu pas ziet hij de twee wolven.

'Wat zijn dat?' vraagt hij bang. 'Niet wat wie. Dit zijn Kai en Calie, mijn vrienden uit de toekomst. Ik kon er wel meer meenemen, maar met een hele groep weerwolven en een vampierfamilie wordt het hier zo vol he?' zeg ik uitdagend.

'Vampiers? Groep wolven? Ze hadden mij en Melonie vermoord.' zegt hij bang.

'Sorry Kit, ik moet je teleurstellen mijn vrienden zijn niet gewelddadig, wel heel beschermend. Bovendien is de vampierfamilie vegetarisch, ze drinken dierenbloed net als Eden trouwens.' Kit kijkt me even met open mond aan, maar herstelt zich dan.

'Vrienden of niet jij blijft in je kamer en die rat bind ik vast aan de vlaggenmast.' roept hij woest en springt overeind. Ook Melonie komt met een ruk overeind en kijkt ons met vuurspuwende ogen aan.

Ik glimlach. 'Dat had je nou niet moeten doen. Calie hou hem wel heel wil je.' zeg ik rustig en broer en zus schieten op het tweetal af. Voor hij met zijn ogen kan knipperen ligt Kit op de grond met Calie bovenop hem. Ook Melonie ligt op de grond en opeens zie ik iets blinken.

'Kai nee!' roep ik geschrokken, maar het is al te laat. Melonie boort een mes tussen zijn ribben en hij valt piepend op de grond. Snel onderneem ik actie voor mijn vriend doodbloed of Calie Melonie aanvalt.

'Dylan! Calie! Breng Melonie en Kit naar de cel ik zorg voor Kai en Calie doe Melonie alsjeblieft niks. Ze kan er niks aan doen, ze is gehersenspoeld.' roep ik en ren op Kai af die schokkend terug veranderd. Ik trek het mes uit zijn borst en beweeg met mijn handen over zijn lichaam. Ik laat mijn magie langzaam zijn werk doen. Kai word steeds bleker en ik begin te huilen.

'Kai alsjeblieft niet gaan! Denk aan al mooie momenten die we samen hadden. Dit is niet het einde, er moeten er nog veel meer komen.' zeg ik huilend en mijn tranen belanden in zijn wond. Langzaam begint de wond te genezen en ik trek Kai dicht tegen me aan.

'Ik dacht dat ik je kwijt was.' zeg ik snikkend en begraaf mijn gezicht in zijn nek. Kai slaat zijn armen om me heen en houd me stevig vast.

Als hij me los laat kijk ik hem diep in de ogen aan. 'Wat ik zei meende ik Kai. Onze mooie momenten zijn nog niet voorbij. Er gaan we nog veel meer komen, hier en in het reservaat. Je bent mijn aller beste vriend en ik wil je niet kwijt.' zeg ik, terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Kai veegt ze weg en kijkt me glimlachend aan.

'Ik jou ook niet Fate, we blijven altijd samen, hoeveel tijd er ook tussen zit, je blijft altijd in mijn hart.' zegt hij met een glimlach. Allebei staan we op en ik open mijn armen voor Dylan, terwijl Calie op Kai afrent.