Opeens hoor ik gezang. 'Ik moet sterk zijn, ik moet stoer zijn. Ik moet lief zijn, ik moet braaf zijn. Ik moet knap zijn, ik moet slim zijn en zo sterk zijn als een beer. Want dat wordt van mij verwacht.' Hoor ik Kit zachtjes zingen en blijf staan. Zijn gedachten en verleden zijn nu voor het eerst kraak helder.
‘Waarom lijkt je niet meer op de slaven?! Ze zijn gehoorzaam, lief, sterk, slim en volgens je zussen ook nog knap! Dat moet jij ook zijn! Je moet later het bedrijf overnemen! Er is geen plek voor dromen en wensen!' roept een man boos en geeft hem een klap.
'Au!'
'Watje!' sist de man de begint op hem in te slaan. Kit begint te huilen iets wat de man alleen maar kwader maakt.
'Meekomen jij!' roept hij en sleurt Kit mee.
'Jullie doen het goed, ga zo door!' roept hij tegen de slaven. Hij doet een kleine kooi open en duwt Kit erin.
'En je blijf hier in tot ik je eruit haal begrepen?! Je bent mijn zoon! Er worden dingen van je verwacht, dan kan je je dus niet gedragen als een klein kind! Tot over drie dagen of langer als je weer gaat liggen janken!' zegt de man boos en loopt weer weg. Stilletjes begint Kit te snikken.
'Ik moet sterk zijn, ik moet stoer zijn. Ik moet lief zijn, ik moet braaf zijn. Ik moet knap zijn, ik moet slim zijn en zo sterk zijn als een beer. Want dat wordt van mij verwacht.' zingt de kleine jongen zachtjes. Is dit Kits jeugd geweest? Denk ik verdrietig en krijg medelijden met hem.
Opeens komt er een meisje naar hem toe. 'Sttt!' zegt ze zachtjes en maakt de kooi open. Ze pakt zijn hand en kijkt schichtig om zich heen.
'Kom mee.' zegt ze dan en trek hem mee het bos in.
'Eva.' zegt Kit glimlachend en het meisje knikt. Zachtjes legt hij zijn handen op haar heupen en drukt een kus op haar lippen.
'Hoe heb je me daar uit gekregen?' vraag hij liefdevol.
'Mijn ouders zijn hoofdslaven weet je nog? Je vader gaf die van mij de sleutel en ik vroeg mijn moeder of ik weg mocht. Daarna heb ik gewoon het sleuteltje gepakt.' zegt ze glimlachend en houd een sleuteltje omhoog. Kit grinnikt.
'Kleine dief.' zegt hij lachend en drukt een kus op haar wang.
'Wel jouw kleine dief.' Hij knikt.
'Ja, dat wel, bedankt dat je me hebt bevrijd Eva.'
'Geen dank, alles voor mijn vriendje.' Ze slaat haar armen om zijn nek heen. Zijn glimlacht verdwijnt.
'Als je maar zorgt dat mijn vader hier niks van weet of van het feit dat je me hebt bevrijd.' zegt hij bezorgd.
Ze schud lachend haar hoofd. 'In dit bos zal hij ons nooit vinden en hij komt toch niet bij je kijken, dus maak je geen zorgen om mij. Het komt allemaal wel goed, ik maak me meer zorgen om jou. Je vader behandelt je als oud vuil.' zegt ze bezorgd. Kit zucht.
'Ik weet het, ik kan niet aan zijn verwachtingen voldoen, hij vind jouw broers en de rest beter dan mij en ik heb ook mijn eigen dromen, maar ik zal wel nooit mijn dromen kunnen volgen. Een gezin, een kleine boerderij en lieve vrouw is alles wat ik wil, maar dat is niet goed genoeg voor mijn vader. Ik moet zijn landhuis en plantage overnemen. Ik moet met een krachtige, machtige vrouw trouwen, tientallen kinderen en op zijn minst een zoon krijgen. Het liefst wil hij ook nog dat ze van adel is, maar dat is niet wat ik wil.’ zegt hij verdrietig.
'Ga dan met mij mee, dan gaan we hier samen weg, je kan je dromen volgen en niemand doet je nog langer pijn. Dan kunnen we samen zijn en kan niemand ons nog tegenhouden. We zullen vrij zijn en niet zeggen dat ik alleen moet gaan, want ik ga niet weg zonder jou.' zegt ze en streelt over zijn wang.
'Sorry Eva ik ga niet weg, ik kan mijn zussen en familie toch niet alleen laten? Zeker niet nadat mijn moeder is gestorven. Ze was de enige die van mij hield samen met mijn tweelingzusje, haar kan ik niet alleen laten. Ze is de jongste en vader heeft nauwelijks aandacht voor haar. Al haat hij haar gelukkig niet.' zegt hij zacht.
Eva knikt. 'Goed dan, dan blijf ik ook hier. Ik blijf altijd bij jou, want jij bent mijn droom en ik hou van jou.' zegt ze glimlachend en drukt haar lippen op die van Kit. Hij glimlacht en kust haar terug.
'Ik hou van je.'
'Ik ook van jou.' Ze pakt zijn hand.
'Kit!' roept zijn vader boos en stormt op ze af. Geschrokken kijken ze elkaar aan.
'Eva rennen.' fluistert hij.
'Nooit, ik laat je niet in de steek. Ik ga niet weg zonder jou, ik laat je niet alleen, van mijn langst van mijn leven niet.' antwoord ze al even zacht. Zijn vader pakt het meisje vast en sleurt haar mee naar het veld.
'Luister goed, dit gebeurt er als je in de buurt van mijn zoon komt zonder mijn goedkeuring. Degene die vriendschap of meer met hem sluiten zonder mijn goedkeuring onder gaat hetzelfde lot als dit meisje.' zegt hij en pakt een mes uit zijn zak.
'Eva!' roept Kit nog en rent naar ze toe, maar het is al te laat zijn vader snijd haar keel door.
Het meisje valt op de grond en er komt een rochelend geluid uit haar keel samen met een hoop bloed. Kit pakt haar vast en dan is het voorbij. Ze laat haar hoofd zakken en ligt roerloos op de grond. Kit begint heel hard te huilen en zijn vader kijkt hem minachtend aan. 'Doe wat je wilt, als hij tegen het einde van de dag maar terug in zijn kooi zit. Dat meisje heeft de sleutel in haar hand. Als ze hem niet had gekust, verliefd op hem was, had weggerend en hem niet had bevrijd had ze nog geleefd. Het is zijn schuld dat ze dood is.' zegt hij en spuugt richting Kit. Daarna loopt hij weg.
'Je hebt Eva vermoord!' roepen een paar jongens boos en lopen op hem af. Ze beginnen hem te slaan.
'Ik wilde niet dat haar iets overkwam! Ik hield van haar!' roept hij huilend.
'Vuile leugenaar, je hebt haar gebruikt!'
‘Eva!' roept hij huilend.
'Genoeg!' roept een man opeens en meteen houd iedereen op.
'Schamen jullie je niet?! We zijn geen beesten! Eva had nooit gewild dat jullie je zo zouden gedragen!' roept hij boos en helpt Kit overeind.
'Dank u.' zegt Kit zacht.
'Kop dicht jongen, je vader had wel gelijk het is jouw schuld dat ze dood is, slaven en burgers horen niet met elkaar om te gaan en al zeker niet als je van adel bent, we zijn nietig in jullie ogen!' zegt de man verbittert en duwt Kit de kooi in. Meteen begint hij weer te huilen.
'Zwakkeling.' sist de man en loopt dan weg.
Ik zal wraak nemen, ik zal Eva's dood wreken. Hoor ik hem denken en een paar dagen gaan voorbij. Zodra hij eruit mag sluit hij zich op in zijn kamer en pak een mes onder zijn bed vandaan. Met het ding in zijn handen sluipt hij naar de kamer van zijn vader en steek het mes recht in zijn hart. 'Dat is voor het doden van Eva.' zegt hij zacht en loopt weer weg. Hij kijkt niet eens hoe hij doodbloed en sluipt terug naar zijn kamer. De volgende dag is het nieuws bekend, maar niemand beschuldigd Kit ervan. De slaven worden gedood en het personeel en de kinderen worden verdeeld over belangrijke mannen. Kit komt bij een slavenvanger en handelaar terecht, die hem heeft gemaakt tot wie hij nu is. Toen hij hem kwam halen zag hij zijn zusje voor de aller laatste keer en daarmee alles wat hem lief was. Haat voor de mensen die hem pijn deden was alles wat er over bleef.
Jaren later kreeg hij te horen dat zijn zusje dood was en daarmee verloor hij alles wat hij had. Ik doe hem ergens aan Eva denken en mama zijn zusje, daarom was hij lief voor me en voor mijn moeder, maar niemand mag het weten, want hij wil zijn verleden voor goed vergeten. Liefde zorgt alleen voor pijn, het maakt je zwak in zijn ogen.
JE LEEST
The Indian Wolf Girl
Manusia SerigalaDit verhaal gaat over het indianen meisje Luna dat geboren wordt als de dochter van het stamhoofd van de wolven stam. Ze blijkt geen gewoon weerwolf meisje te zijn. Op jonge leeftijd ontdekt haar vader dat ze magisch krachten heeft, wat haar heel b...