The Indian Wolf Girl

Charlotte en Elliet, Dylan en Melonie - Fate

Als ik bij de tweeling aankom zie ik dat Elliet bij de wiegjes staat. 'Ik kom met je praten over je vriend en zijn zusje. Er een reden waarom ze die krachten hebben. Je moeder heeft lang geleden tegen een oude vriendin van me gevochten en haar vloek opgeheven. En hoewel ze dacht dat Charlotte verdwenen was, was ze nooit helemaal weg. Ze wist wat er zou gebeuren en een deel van haar zit nu in Melonie, wachtend om toe te slaan. Toen je moeder haar versloeg, ging er ook een deel van mij weg en dat zit nu in Dylan. Om Melonie en de wereld te beschermen tegen Charlotte zit er nu een deel van mij in hem en daarom kan ze haar krachten niet gebruiken bij hem. Maar als Charlotte, die diep in Melonie huist, ooit de overhand krijgt zullen haar volledige krachten vrijkomen. Dan zal Melonie sterven en zal Charlotte herrijzen. Hetzelfde zou kunnen gebeuren met Dylan. Als dat deel in hem zou ontwaken om de wereld te beschermen zal Dylan verdwijnen en zal er een strijd ontstaan die niemand kan winnen.'
'Mijn Dylan zal sterven door jou?' vraag ik geschokt.
'Ja, maar alleen als het niet anders kan, als Melonie verdwijnt zal Dylan verdwijnen. Zo zijn ze nou eenmaal verbonden.' zegt hij rustig. Ik word boos op de jongen voor me.
'Ik... Ik... Ik ga je vermoorden!' roep ik boos en vlieg op hem af. Ik druk hem tegen de grond en ondanks dat hij een geest is kan hij niet weg. Mijn magie heeft blijkbaar meer effect op hem dan ik dacht. Ik kan meer dan alleen ik hem kan zien en horen.
'Fate, wat doe je?' hoor ik Kai opeens vragen.
'Ik ga Elliet vermoorden voor hij Dylan wat doet.' zeg ik en knijp zijn keel dicht.

Opeens word ik weggetrokken. 'Je maakt je te veel zorgen Fate, je ziet spoken. Niemand wil Dylan wat doen en iedereen is veilig. Kom mee, je moet even liggen.' zegt hij bezorgd.
'Je mag dit aan niemand vetellen Fate en over je tweeling je werd zwanger van je liefde voor Alex in combinatie met je bezorgdheid om hem en je magie.' zegt Eden en verdwijnt dan. Kai neemt me ondertussen mee naar mijn tent en duwt me in bed.
'Je gaat slapen, ik blijf hier tot je morgen weer wakker word.' zegt Kai en gaat als wolf voor de ingang liggen.

Als ik de volgende dag bij mijn kinderen ga kijken liggen ze alle drie nog te slapen als een roosje. Zwanger van mijn liefde voor Alex? Mijn krachten doen rare dingen, maar dit slaat echt alles.

Als ik weer naar buiten loop hoor ik een baby huilen. Ik loop op het geluid af en zie al snel dat het mijn baby broertje is. Ik pak Deslin voorzichtig op uit zijn wieg. Zou hij ook krachten hebben? Vast niet, anders hadden we dat al lang gemerkt. Hoewel ik een tijdje weg ben geweest zou hij het inmiddels al wel laten weten als hij een van ons was. Blijkbaar zijn mam en ik dan toch uniek. Misschien is het bij Deslin wel hetzelfde als bij mij, maar dan omgekeerd. Ik lijk op mam kwa innerlijk en op papa kwa uiterlijk. Deslin lijkt op mama kwa uiterlijk, maar over zijn innerlijk valt nog niks te zeggen. Hij is nog te jong om dat te weten en hoe pap als baby was zullen we nooit weten.

Mijn kleine broertje is groter dan ik me herinner en de tweeling is eigenlijk ook groter dan ik dacht. Met Alex als vader vond ik dat logisch, maar nu ik Deslin zo zie besef ik dat ik langer weg was dan ik dacht. Zou ik mijn verjaardag gemist hebben? Ben ik nog wel dertien? Of ben ik veertien of zelfs vijftien? Hoe oud is Dylan en hoe oud is Melonie nu? Hoelang hebben we gevangen gezeten en hoelang zijn we bij de Miller gebleven? Hoelang waren we weg en hoelang zijn we onderweg geweest? Hoe oud zijn we nu?! Dat zijn dingen die ik mijn moeder moet vragen, want ik wil het weten. Voor hetzelfde geld ben ik 16 voor ik het zelf weet. Ik wil mijn verjaardagen weer kunnen vieren net als die van Dylan.

Wat een stomme gedachten zijn dit eigenlijk. We hebben problemen met Kit, Melonie en Alex en ik denk aan verjaardagen. Misschien ben ik soms echt een beetje egoïstisch. Ik zou moeten denken aan hoe het nu met Alex en Melonie moet, hoe het met de slaven moet, maar bovendien hoe ik er voor kan zorgen dat Dylan niks overkomt. Als Charlotte terug komt, ontstaat er niet alleen oorlog, maar dan ben ik Dylan ook nog eens voorgoed kwijt. Waarom zijn de problemen die mijn moeder had niet gewoon voorbij?