The Indian Wolf Girl

Hypnose en een vloek - Luna

Yuka begint plots te trillen en te zweten. Snel geef ik Fate aan mijn moeder en ren naar hem toe. Zijn ogen zijn aan het veranderen. Iemand probeert hem te hypnotiseren! Snel trek ik hem weg. 'Niet in hun ogen kijken!' roep ik als hij terug veranderd. Dan vorm ik een schild om mijn volk heen. Met mijn magie bestrijd ik de hypnose en ik ben gelukkig nog net op tijd. Yuka schud met zijn hoofd en kijkt me aan.

'Yuka gaat het weer?' Hij knikt en we lopen naar de rand van het schild.

'Kom hier vuile heks! Geef Roos terug en mijn kinderen ook!' roept Yuka's moeder nu.

'Ten eerste ze heet geen Roos, maar Fate. Ten tweede is ze mijn kind en niet dat van Sara. Ten derde houden we Yuka en Olivia niet vast en ten vierde Sara is nooit in verwachting geweest dus Fate kan haar kind niet zijn.' roep ik boos.

'Je liegt! Je hebt ze in je macht heksenkind! Op de brandstapel moeten ze je gooien! Daar hoort een heks thuis!' Yuka wordt nu boos.

'Nu gaat u echt te ver moeder! Waar is de lieve zorgzame moeder gebleven die ik me herinner?'

'Weg Yuka, sinds jullie hierheen vertrokken. Jij naar je heksenjong en Olivia naar die vieze hond van een broer. Die moeder komt pas terug als jullie en Roos terug zijn.' Olivia rent naar voren en ik grijp haar vast voor ze door het schild rent.

'Hoe durft u! Hunter is geen vieze hond en Luna geen heks! U bent mijn moeder niet meer!' schreeuwt ze en laat zich dan huilend in Hunter's armen vallen. Mijn vader knielt bij de twee neer en ik richt me weer op Yuka's moeder. Even zie ik verdriet in haar ogen. Daarna word haar blik weer koud en kil. Mijn moeder komt naast ons staan met Fate in haar armen. Sara rent naar voren.

'Roos! Geef mijn kind terug!'

Dan verschijnt Elliet midden in het krachtveld en staat alles om ons heen stil. 'Luna er heerst een vloek over dit volk. Ik zal je het verhaal vertellen. Lang geleden werd ver hier vandaan Yuka's moeder geboren. In het dorp woonde een slechte tovenaar. Bij haar geboorte eiste hij het kind op. Als ze achttien was zou ze zijn vrouw worden. Haar ouders vluchtte met hun dochter naar het dorp verderop. Ze hoopte dat hun dochter hier veilig was. Die hoop was te vergeefs. Want de tovenaar vond haar toch. Op haar huwelijksnacht sprak hij een vloek over haar uit. Ze zou twee kinderen krijgen. Als die allebei geboren waren werden ze van haar afgepakt. Ze zouden moeten leiden en nooit meer terug komen.

Mochten ze door een wonder toch terug keren zou de rest van de vloek vrij komen. Ze word net zo gemeen als de tovenaar zelf. Ook zou ze zijn krachten krijgen. Ze zou haar eigen kinderen doden en de rest van haar geliefde. Alleen iemand met magie sterker als die van de tovenaar kan de vloek verbreken. Deze persoon zal ook moeten houden van een van de kinderen van de moeder en haar oprecht willen helpen.' Ik kijk hem met open mond aan en Elliet gaat verder.

'Je kan het Luna! Je moet alleen uit vinden hoe.' Dan verdwijnt hij weer en gaat alles langzaam weer in beweging.

'Dit is Roos niet liefje dit is Fate. Ze is de dochter van Yuka en Luna.' zegt mijn moeder rustig tegen Sara die hysterisch begint te krijsen om 'haar' kind.