The Indian Wolf Girl

Waarom doe je me pijn Fate? - Dylan

Huilend ren ik naar buiten. Hoe kan Fate me dit aan doen? Eerst zegt ze dat ze van me houd en neemt ze me mee naar een andere tijd. Maar nu is Kai belangrijker en zegt ze dat ze niet zonder hem kan. Ik dacht dat ik dood was, maar nu zou ik dood willen zijn. Want dit is echt de hel op aarde. Fate geeft meer om Kai dan om mij, de Millers en de rest kennen haar al vier jaar en zullen zeker voor haar kiezen. Ik heb hier dus niemand en ik kan hier niet weg. Waarom heb in niet naar Melonie geluisterd en Fate met rust gelaten? Als ik me aan de regels had gehouden was dit niet gebeurt. Denk ik, terwijl ik huilend door het bos ren.

Opeens ren ik tegen iemand op en val op de grond. Verbaast kijk ik omhoog. Er staat een meisje voor me. Ze heeft blond haar en is echt prachtig. Ik denk dat ze rond de Dertien jaar oud is. 'Hallo.' Haar stem klinkt als een engel en haar rode ogen fonkelen in de zon. Ze is te mooi om menselijk te kunnen zijn.

'Hallo mooi meisje.' zegt ik stotterend. Wacht eens even rode ogen, onmenselijk mooi? Dat meisje is een vampier. Ze drinkt mensenbloed en ik ben alleen en weerloos. Bang kruip ik achteruit.

'Wat is er nog nooit een meisje gezien met rode ogen?' vraagt ze zoet. Binnen een paar seconde staat ze voor me en pakt me aan mijn shirt vast. Ze tilt me in de lucht en kijkt me grijzend aan.

'Ik kan wel even eten voor ik verder ga met mijn missie. Er toch niemand die ons hier kan zien.' zegt ze grijzend. Ik kijk haar bang aan. Ze gaat me zo doden terwijl ik gewoon naar huis wil.

Opeens hoor ik gegrom achter ons. 'Laat hem los Merian! Voor ik je mijn klauwen laat zien!' gromt Fate woest. Kai zucht.

'Toch niet weer die tijger he?' vraagt hij hoofdschuddend. Fate schud haar hoofd.

'Maakt me niet uit hoe, ze moet van Dylan afblijven.' Kai en Fate staan vlak achter me met de rest om ons heen. Het meisje lijkt even na te denken, maar grijnst dan.

'Fate liefje, waar heb je mijn broertje gelaten?' vraagt ze met een mier zoete stem en gooit me op de grond. Fate gromt naar haar.

'Ergens waar jij hem geen pijn kan doen. Hij en Silvie zijn veilig net als onze tweeling trouwens.' gromt ze. Nu kijkt het vampiermeisje, dat blijkbaar Merian heet, haar verbaast aan.

'Jij en Alex hebben kinderen? Maar je bent nog steeds een mens.' zegt ze verward. Fate gromt.

'Weerwolf Merian en ja ik leef nog zonder een vampier te worden.' zegt ze boos.

'En waar zijn mijn lieve broertje en neefjes en/of nichtjes dan?' vraagt ze poeslief. Fate grom.

'Ze zijn in mijn tijd, waar ze veilig zijn voor jou. Je blijft van mijn gezin af Merian!' zegt ze boos.

Die woorden doen me meer pijn dan wat dan ook. Nog een bewijs dat Fate me niet nodig heeft. Ze heeft een gezin met Alex, onze relatie was gewoon een illusie. Verdrietig kijk ik Fate aan. Ik hou echt van haar en ik gun haar al het geluk van de wereld, maar dat betekend nog niet dat het geen pijn doet. Merian merkt mijn verdriet en staat ineens voor me. Ze pakt me vast en drukt me dicht tegen zicht aan. Fate begint woest te grommen en haar ogen spuwen vuur.

'Merian mag ik je een goede raad geven, blijf van die jongen af. Hij betekent alles voor haar en als je hem ook maar een haar krenkt ontketen je haar ware kracht. Dan is ze niet meer te houden en zal ze je vernietigen, samen met de alle Vampierheersers en misschien zelfs wel de hele wereld.' zegt Casey rustig. Merian grijst en brengt haar tanden naar mijn nek. Ik ril als haar tanden mijn huid aanraken en kijk doodsbang naar Fate. Houd ze dan toch van me?

Opeens worden haar ogen van goud en haar lichaam van zilver. Ze vliegt de lucht in en het begint te stormen. Om ons heen kijkt iedereen bang naar het meisje. Dan veranderd haar lichaam en trekt de zilveren kleur weg. Haar lichaam lijkt nu van kleine kristallen, ze heeft wel wat van een diamant weg. Haar ogen gloeien fel en ze zakt voor ons neer.

'Ik vraag het je maar een keer. Laat Dylan los dan zal ik je leven sparen. Zo niet is dit je einde en meteen dat van alle Vampierheersers. Alleen degene met een goed hart zullen gespaard blijven en geloof me Merian daar val jij niet onder. Alex’s zus of niet voor Dylan ga ik door het vuur. Ik zal altijd van hem houden en hem altijd beschermen. Hij is mijn alles en als je hem ook maar een haar krenkt zal ik je hele wereld vernietigen. Mijn vrienden zal ik sparen, maar mijn vijanden zullen sterven. De goeden zullen blijven en de slechte zullen de wereld verlaten.' zegt ze woest en kijkt Merian zonder enige emotie aan.

Ik kijk verbaast naar mijn 'vriendin'. Ze lijkt wel een soort god of zoiets. 'Dit gaat niet goed als Dylan iets gebeurt zal Fate de aarde vernietigen. Merian heeft onze toekomst in handen.' hoor ik Jax zeggen.

'We moeten maar hopen dat Luna dit merkt anders zal het verkeerd aflopen.' hoor ik Jonah zeggen. Kai schud zijn hoofd.

'Luna zou nu niks kunnen doen, Fate is veel te machtig. Haar ware kracht zat diep van binnen. Dylan heeft die er uit gehaald, maar op de verkeerde manier. Ze beheerst haar krachten niet, haar krachten beheersen haar.' zegt hij bezorgd.

'Toen met Yuka werd Luna toch ook gek?' piep ik zachtjes. Fate heeft met dit ooit vertelt, vandaar dat ik dat weet. Jackson schud zijn hoofd.

'Ja, maar dat was toen lang niet zo erg als dit. Fate is nu echt heel gevaarlijk, als Merian ook maar iets doet valt ze aan en zal ze alles vernietigen wat op haar pad komt. Zoals Kai zei het al ze beheerst haar krachten niet meer en ze houd zich ook niet meer in.' zegt Jackson bang.

Als Merian wil bewegen is er opeens een lichtflits. Luna vliegt naar Fate toe en probeert haar te kalmeren.

'Fate rustig nou...' Zodra Luna Fate's schouder aan raakt steek haar dochter haar hand uit en met veel kracht blaast ze Luna weg. Ik zie dat Eden op de grond staat en naar Kai toe loopt.

'Samen.' fluistert hij en dan schieten ze een boom in. Yuka probeer ondertussen Luna te helpen en Hunter probeert een oplossing te vinden. Ik kijk wanhopig rond. Niemand heeft Fate ooit zo meegemaakt en niemand weet wat hij moet doen. Ik denk dat Merian wil bijten en kijk verdrietig om me heen. Als ze me leegdrink ga ik dood en kan niemand Fate nog stoppen, maar als ik een vampier word is het zeker over.

Op dat moment springen Kai en Eden bovenop haar en Fate gooit ze woedend van zich af. Dan besef ik dat ik de enige ben die wat kan doen, ik ben de enige die haar kan kalmeren. Ik voel een kracht diep in me. Een kracht die wil vechten, een kracht die naar Fate wil. Ik sla mijn ellenboog in Merians buik. 'Laat me los!' zeg ik boos en zie Merian ineen krimpen. Ze laat me geschrokken los en ik spring de boom in. Ik zet mezelf af en spring naar Fate toe. Zodra ik mijn armen om haar heen sla word ze weer rustiger. Er is een flits en dan wordt alles zwart.

Als ik wakker word lig ik in het bos. Fate komt op me afgerend en slaat haar armen om me heen. 'Dylan ren alsjeblieft niet meer voor me weg. Kai is mijn beste vriend, maar jij bent degene van wie ik hou. Ik wil Kai niet kwijt, maar jou al helemaal niet. Ik wilde hem gewoon af en toe opzoeken als we terug zijn. Als we weer veilig thuis zijn en alles goed is wil ik af en toe naar de toekomst en mijn vrienden opzoeken. Ik hou van je Dylan, vergeet dat niet.' zegt ze huilend en kruipt dicht tegen me aan. Oké wat is er gebeurt? Ik herinner me nog dat Fate me kwetste en ik wegrende, maar daarna is alles zwart. Zou er wat gebeurt zijn of ben ik tegen een boom opgerend? Ik schud mijn hoofd. Het is niet belangrijk. Ik heb hun gesprek verkeerd begrepen en alles is weer goed. Ik sla mijn armen om Fate heen.