The Indian Wolf Girl

Klifduiken - Dylan

We zijn nu al dagen bij de Millers. Evelyn heeft me leren zwemmen en ik ben vrienden geworden met Nico geworden. Het enige probleem is dat ze Alex kennen en dat we ooit terug moeten. Terug naar Kit en zijn vernederingen, terug naar Melonie die me pijn heeft gedaan. Met dat mes deed ze niet alleen lichamelijk pijn, maar ook van binnen. Het voelde alsof ze het mes recht in mijn hart stak. Mijn eigen zusje me wilde vermoorden om Kit te beschermen en hem te bewijzen dat Fate anders is. Het probleem bij de Millers is dat ik Fate soms zo graag wil kussen, maar omdat ze Alex kennen ben ik bang dat ze dat niet leuk vinden. En omdat Fate het ook niet doet waar de Millers bij zijn, durf ik het risico ook niet nemen. Als ze kust doet Fate dat altijd als we alleen zijn of bij Kai, Jax of een van de anderen weerwolven. Van alle Millers is Sofie de enige die ons ooit heeft zien zoenen en toen was Jax er bij. Misschien is Fate bang voor hun reactie, omdat ze Alex kennen en waarschijnlijk ook vrienden met hem zijn. Tenminste dat denk ik, ik zie geen andere reden die ze kunnen kennen.

'Dylan?' Fate staat voor me en gaat met haar hand voor mijn gezicht heen en weer.

'Uhm sorry wat zei je?' vraag ik verward.

‘Ik vroeg of je mee ging zwemmen. Kai en ik willen gaan klifduiken.' zegt ze bezorgd. Ik glimlach.

'Leuk! Mag ik mee?' vraag ik opgewonden. Ze schud haar hoofd.

'Klifduiken is veel te gevaarlijk Dylan. De stroming is veel te sterk voor mensen en dan heb ik het er nog niet eens over wat er gebeurt als je verkeerd terecht komt. Kai en ik zijn weerwolven, wij kunnen het wel aan, maar jij bent een mens en Jaxs zus is de vorige keer bijna verdronken.' zegt ze bezorgd.

‘Maar ik ben haar toch niet.' werp ik tegen. Ze zucht.

'Dylan je kan pas net zwemmen en ik wil niet dat je iets overkomt. Kai en ik zijn nou eenmaal wild en ongeremd, we zijn dol op klifduiken, maar dat betekend niet dat jij dat ook moet doen.' Ik zucht.

'Oké, ik blijf wel op het strand.' zeg ik teleurgesteld. Fate glimlacht.

'Dank je.' Ze geeft me een knuffel.

'Jax mag ik weer op je rug?!' roept Sofie. Jax glimlacht en knikt. Sofie rent naar buiten en ik loop rustig achter haar aan. Fate staat al buiten en ik klim op haar rug. Fate en Sofie hadden gelijk, dit is echt leuk. De wind door je haar en de snelheid die je maakt als je door het bos vliegt. Opeens staat Fate stil en ik moet me goed vasthouden om niet naar voren te vliegen. Fate veranderd terug en ligt roerloos op de grond. Geschrokken stap ik van haar af en kijk Jax en Kai geschrokken aan.

'Heeft ze dit wel vaker?' vraag ik bezorgd.

'Een keer en toen...' zegt Jax aarzelend. Kai geeft hem een vreemde blik en hij houd meteen zijn mond. Kai loopt naar ons toe en pakt Fate op.

'We moeten naar Jackson Jax.' zegt hij vastberaden.

'Oké laten we gaan.' zeg ik geschrokken.

'Nee, dit zijn wolven zaken. Jij gaat met Sofie mee terug. Zeg Rachel dat we een manier moeten vinden om Luna te bereiken.' zegt hij streng.

Hij klinkt opeens heel volwassen en is duidelijk bezorgd. Normaal zou ik naar hem luisteren, maar het gaat hier wel om mijn vriendin. 'Nee ik ga me Fate mee.' zeg ik vastberaden. Kai zucht.  

'Jonah breng jij Sofie en Dylan even terug dan gaan wij naar Jackson.' Een jongen stapt van achter de bomen vandaan en gooit me over zijn schouder.

'Hé! Laat me los!' roep ik boos en sla hard tegen zijn schouder. Ik voel mijn hand breken en schreeuw het uit van de pijn. Dan schieten Fate's ogen opeens open en ze kijkt Kai aan.

'Kai ze...' Dan stopt ze opeens met praten. Kai kijkt haar bezorgd aan.

'Weet je dat zeker?' vraag hij bezorgd. Ze schud haar hoofd.

'Dan kunnen we Jackson beter in lichten.' zegt hij en zet haar op de grond. Weer schud ze haar hoofd.

'Weet je heel zeker dat je dat wil doen?' Ze knikt en hij zucht.

'Goed Jonah nieuw plan zet die jongen neer en ga Jackson inlichten. Zeg hem maar dat... Fate flauw gevallen is en vraag hem wat we het beste kunnen doen. Wij zijn naar het strand. Fate vind het geen reden om ons zorgen over te maken. Ze wil de anderen niet overstuur maken.' zegt hij met een nadruk op anderen. De jongen knikt en kijkt naar Sofie. Jax knikt en fluistert iets in haar oor. Ze luistert aandachtig, maar knikt dan. 'Oké ik zal het zeggen, ik zie jullie bij Jackson.' zegt ze en loopt met Jonah mee.

Daarna loopt Fate naar me toe en pakt mijn hand. Hij begint te genezen en al snel doet mijn hand geen pijn meer. 'Een tip lieverd, nooit een weerwolf slaan.' zegt ze met een knipoog.

'Ja dat heb ik gemerkt, maar gaat iemand me nog vertellen wat er aan de hand is?!' vraag ik verward. Ze kijken elkaar vreemd aan en Fate zucht.

'Weet je nog dat ik dacht dat je Kai was toen Melonie me sloeg en ik de realiteit kwijt was?' vraagt ze. Ik knik.

'Nou dit was net zoiets, ik raakte even de realiteit kwijt, dat komt waarschijnlijk doordat ik zo stom was om even niet op te letten en tegen een boom aan rende. Ik heb misschien een hersenschudding of gewoon een na schok van die klap. Met magie weet je het immers nooit. Hoe dan ik moet het wel even melden en ik wil niet dat je je zorgen maakt. Daarom praatte Kai en ik net via onze gedachten, dat hoort bij weerwolven. Het is een soort telepathie.' vertelt ze en trekt me mee naar het strand.

Even later staan Kai en Fate op een klif en zit ik met Jax op het strand. 'Kai zet me neer! Ik wil zelf springen!' roept Fate lachend als Kai haar de lucht in tilt. Ik zucht.

'Geloof me, je wil die twee waaghalzen echt niet na doen. Als ze samen zijn ze gewoon compleet gestoord.' zegt Jax lachend. Ik zucht.

'Ik wil ook klifduiken, maar Fate laat me niet mee doen.' zeg ik somber.

'Dat snap ik wel Dylan, Fate geeft echt heel veel om je. Ze wil niet dat je wat overkomt en dat water is te wild voor mensen. Ik heb mijn zusje nog maar net kunnen redden toen ze sprong.' vertelt Jax verdrietig. Ik zucht.

'Ik ga een stukje lopen.' zeg ik rustig.

'Doe je wel voorzichtig, Fate zal me vermoorden als je wat overkomt.' zegt hij bezorgd. Ik knik en begin te lopen.

Zonder dat ik door heb loop ik naar de klif toe en kijk naar beneden. Fate en Kai zijn nergens te bekennen. Dit is mijn kans om te bewijzen dat ik heus wel wat aan kan. Zonder na te denken spring ik van de klif af en land in het water. Ik glimlach. Ik wist wel dat ik het kon. Fate is gewoon overbezorgd. Denk ik blij en wil naar de kant zwemmen. Dan komt het water met veel kracht op me af. Ik wordt onderwater geduwd en probeer weer boven te komen, maar de sterke stroming duwt me steeds dieper onderwater. Ik krijg geen lucht meer en denk aan Fate. Ze had gelijk. Dan wordt alles zwart.