Verbonden - Yuka

83 11 1
                                    

Het is een tijdje stil om me heen, niet dat het ook echt stil is, maar ik ben zo in mijn gedachten verzonken dat ik niet goed meer door heb wat er aan de hand is. Ik weet dat Luna weet wat we moeten doen, ik wil helpen en ben aan het nadenken hoe. Is er geen manier voor mij om te helpen. Dan hoor ik Luna's gedachten door mijn hoofd galmen. Doe alsof je dood bent beveelt ze. Ik schrik op en begin weer door te krijgen wat er aan de hand is. Mijn moeder vuurt met al haar kracht een pijl door het krachtveld op me af. Nog voor de pijl me geraakt heeft duik ik naar beneden en verroer ik geen spier meer.

Luna komt nu met betraande ogen op me afrennen. Ik hoor haar kort goed zo zeggen in mijn gedachten en voel dan hoe haar tranen mijn wangen vochtig maken. Olivia komt nu ook op me afrennen. Haar tranen rollen ook over haar wangen. Ze is ontzettend overstuur. Ik wil haar zeggen dat alles oké is, maar, dat kan niet. Ik voel hoe ze me omhelst en hoe ze daarna op me neervalt. Een kleine schrok gaat door mijn lichaam. Dan ruik ik bloed. De geur wordt steeds sterker.

'Olivia!' hoor ik Hunter nu roepen. Ze wordt van me afgetild als alles om mij heen ook zwart wordt, alsof de dood van Olivia een deel van mijn leven weggenomen heeft. Ik probeer het zwarte voor mijn ogen weg te krijgen, ik wil Olivia zien, ze mag niet dood zijn! Het mag niet! Ik voel nu hoe ook mijn gehoor minder wordt. Ik hoor Luna mijn naam nog een paar keer roepen, maar terug roepen gaat niet. Mijn spieren willen niet meer werken. Het bloed stroomt langzaam mijn lichaam uit. Ik weet niet wat er gebeurd. Ik voel dat ik opgetild wordt voor ik mijn bewustzijn geheel verlies…

The Indian Wolf GirlWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu