The Indian Wolf Girl

Alex - Fate

We zijn nu een paar jaar verder en ik ben nu twaalf jaar oud. Mijn ouders hebben me geleerd met welke vampiers ik wel en niet om mag gaan. Bij Eden en de Millers ben ik veilig, maar voor de andere vampiers moet ik oppassen. Vooral de bij de Vampierheersers moet ik wegblijven. Dat zijn slechte mensen.

In de afgelopen tijd is er best veel gebeurd. Mijn vader is vampiers meer gaan vertrouwen en hij is zelfs vrienden geworden met Casey. Eden is volledig overgestapt naar dierenbloed en mensenbloed doet hem niets meer. En dan heb je nog die rare gevoelens die ik krijg als ik bij mijn beste maatje Kai ben. Het is een raar kriebelend gevoel in mijn buik, het zelfde gevoel dat ik soms bij Eden heb. Ik weet niet echt goed wat het is, maar ik vind het maar een stom gevoel. Ik ga er raar van doen. Verder gaan Silver, Sem en ik sinds kort naar school. Het is een speciale school vlak bij ons huis en wat er bijzonder aan is, is dat er alleen mensen van hier op zitten. De meeste zijn weerwolven net als wij. Kai zit er ook op, alleen zit hij een paar klassen hoger. Onze roedel heeft dezelfde taken als de rest. De mensen beschermen tegen slechte vampiers en ons eigen gebied verdedigen. Tot nu toe hebben we nog geen andere vampiers gezien dan de Millers en hun vrienden. Geen slechte vampiers dus. Ik denk dat ik zo even bij de Millers langs ga, mijn ronde zit er toch op.

Als ik halverwege mijn route ben ruik ik opeens een verdachte geur. Voorzichtig sluip ik er op af. Ik wil de indringer namelijk niet afschrikken, anders kom ik nooit weten wie of wat het is. Als ik dichterbij kom zie ik dat de indringer naar het huis van de Millers gluren. Aan de geur te merken is het duidelijk geen mens. Zonder te aarzelen spring ik met volle vaart op mijn doelwit af. Als ik grommend op mijn doelwit land kijk ik recht in het geschrokken gezicht van Alex, de jonge vampier jongen, hij hoort bij de Vampierheersers, dus hij zou hier eigenlijk niet eens mogen komen. Alex kijkt me even verbaasd aan beseft dan wat we met indringers doen als we ze te pakken krijgen. Hij gebruik zijn gave die mij langzaam omringt. Helaas voor hem heb de magie van mijn moeder geërfd en daar hoort immuniteit voor gaves bij.

Als hij merkt dat zijn gave geen effect op me heeft raakt hij langzaam in paniek. Ik zit nog steeds bovenop hem te twijfelen wat ik moet doen. Hoe vaak hebben mijn ouders, Jax en Kai me al niet gewaarschuwd voor de Vampierheersers? Hoe vaak hebben ze niet gezegd dat ze slecht zijn? Me vertelt wat ze bijna met mijn vampiervrienden hebben gedaan en hoe vaak heeft Jackson niet gezegd dat je slechte vampiers meteen moet doden? Heel vaak, dat is zeker. Ik zou hem moeten doden, maar als ik naar Alex's angstige ogen kijk weet ik niet of ik dat wel kan. Hem zo maar doden zonder dat ik weet wat hij hier doet, alleen omdat zijn groep slecht is? Want zo ver ik weet was Alex nooit gemeen tegen iemand toen wij er waren een paar jaar geleden. Zijn tweelingzus Merian daar in tegen deed Eden bewust pijn, omdat ze het leuk vond. Zal ik het risico nemen dat hij iemand pijn kan doen? Of zal ik de anderen roepen? Of hem doden? Waar is Merian eigenlijk? Die twee zijn toch bijna nooit alleen? Ik neem al mijn opties nog een keer door en kijk dan opnieuw naar Alex. Als ik zijn angstige ogen zie weet ik dat ik hem niet kan doden, zeker niet zonder goede reden.

Langzaam verander ik terug. 'Wat doe je hier Alex?' Voor hij kan antwoorden hoor ik de gedachtes van mijn soortgenoten en vrienden.

'Ik ruik een Vampierheersers vampier.'

'Op ons terrein nog wel!'

'Ik hoop dat de kleintjes niks overkomt.'

'Fate zal hier ook ergens rond moeten lopen.'

 'We maken hem af.'

Geschrokken verander ik terug en sleur Alex door het bos naar de andere kant van de rivier, daar is hij veilig. Als ik over de rivier ben en naar het huis van mijn vampiervrienden ren staan ze al buiten op me te wachten. Als ik voor hun neus stop laat ik Alex los en verander terug.