The Indian Wolf Girl

Een fijne dag met Kai - Fate

Silvie is nu al een paar dagen bij ons en ik voed haar op als mijn eigen dochter. Ondanks dat ik nog erg jong ben heeft mijn moeder mijn keuze toch accepteert en mag ik zelf voor Silvie zorgen. Natuurlijk helpt ze me wel waar ze kan, net als Kai trouwens. In tegenstelling tot Jackson is Kai het hele voorval met Alex al vergeten. Hij zegt er niks meer van en we zijn weer maatjes net als vroeger. Hoe dan ook Jacksons woorden baden me zorgen. Volgens hem zullen de Vampierheersers terug komen om Silvie te halen en dan staat hij klaar om haar te beschermen. Ook al komt ze hier niet vandaan, Silvie hoort nu hier. Bij onze familie en Jackson zal er alles aan doen om die te beschermen, net als mijn vader trouwens. Ook hij had Silvie al snel geaccepteerd, hij vond het alleen niks dat ik voor haar zou gaan zorgen, maar aangezien hij zich de vorige keer nog herinnert dat iemand tussen moeder en kind komt, zei hij er niks van. Hij wil me namelijk niet weer kwijt raken. Ik voel me er nu best schuldig. Ik heb mijn ouders flink laten schrikken door met Alex weg te lopen.

Om over Kai, maar niet te spreken. Hij schijnt mijn vader helemaal gek gemaakt te hebben door steeds te vragen of ze naar Bran gingen. Hij schijnt zelfs gezegd te hebben dat hij wilde dat hij niet mee was gegaan. Dan had hij mezelf kunnen zoeken in Bran ook al had hem dat veel geld gekost. Dat is echt heel lief van hem. Ik wist niet dat mijn beste vriend zoveel voor me over heeft.

Ik schud mijn hoofd. Hoe dan ook ik maak me zorgen. Wat als de Vampierheersers echt terug komen? Wat als ze Silvie pijn willen doen? Zou ik dan tegen Alex moeten vechten? En zou ik dat wel kunnen? Zou ik Alex echt pijn kunnen doen? Of zelfs doden? Als ze echt terug komen zal ik wel moeten. Ik zal Silvie hoe dan ook beschermen. Ik zucht. De kans is groot dat ze haar komen halen. Volgens de vampierwet mag niemand van hun bestaan weten. Buiten onze soort en zijzelf dan. Anderen mogen het niet weten en William zal daar zeker weten voor willen zorgen. Hoe zou ik dat dan kunnen voorkomen zonder te vechten? Ik vind Alex namelijk nog steeds leuk en wil hem geen pijn doen.

Ik zucht opnieuw. Ik moet maar eens bij Allison langs gaan. Misschien kan zij me helpen. Want ondanks alles wat ik heb meegemaakt en het feit dat hij daar zo anders was, mis ik Alex nog steeds. Heel erg zelfs, het is namelijk niet zo dat ik het daar nooit leuk heb gehad. In tegendeel zelfs. Als ik het niet verwachte deed Alex de liefste dingen. Hij nam me mee naar het bos, gaf me 's nachts een rondleiding door de stad en liet me de mooie plekken van het kasteel zien. Zelfs de plekken waar niemand van wist behalve hij. Of hij vertelde me verhalen uit het verleden. Dingen die hij had gezien of legendes uit zijn tijd en anderen tijden die hij had meegemaakt. Sommige waren mooi andere triest, maar ik was altijd blij dat hij me ze vertelde. Ik heb soms een arm om hem heen geslagen. Als hij bijvoorbeeld vertelde over de heksenjacht. Ik vind het zo erg dat hij dat heeft moeten meemaken. Het liefst was ik terug gegaan in de tijd om hem te redden. Dan had hij bij ons kunnen wonen zonder problemen en zouden we samen gelukkig kunnen zijn. Ik schud mijn hoofd. Niet aan denken Fate, je moet hem vergeten.

Ik schiet overeind. Het word tijd om met Allison te praten. Ze zou me vast wel begrijpen. Of anders moet ik met Rachel praten, ik weet het niet. Ik loop mijn kamer uit en maak Silvie's deur open. 'Kom je kleine meid? We gaan wat vrienden bezoeken.' Silvie knikt blij en samen lopen we naar de rivier. Met magie laat ik ons zweven en vliegen we er overeen. Opeens bedenk ik me iets. Misschien moet ik met Samuel praten. Hij weet nog niks van dit alles en zal het beste weten hoe William zal reageren.

Even later staan we voor het huis en voor ik op de bel kan drukken gaat hij al open. Rachel kijkt me lachend aan.

'Fate! Wat leuk dat je er bent! Fijn dat je weer helemaal bent opgeknapt!' roept ze blij. Ik kijk haar glimlachend aan. Silvie loopt bij me aan de hand en kijkt Rachel bang aan. Ik kniel bij Silvie neer.