The Indian Wolf Girl

Yuka's echte moeder - Luna

Ik heb Yuka gezegd dood te spelen en dat doet hij heel goed. Iedereen trapt erin. Olivia komt huilend op ons af. Net als ik haar in wil fluisteren dat het niet echt is vliegen er nog twee pijlen op ons af. De een raakt Yuka en de ander Olivia. Nu barst ik echt in tranen uit. Ik pak Yuka op en zie Hunter hetzelfde doen bij Olivia. We brengen Yuka en Olivia naar mijn moeders tent. Ik moet ze redden! Het moet! Mijn moeder rent achter ons aan met Fate in haar armen, terwijl mijn vader woedend tegenover Yuka's moeder staat.

Als we in de tent staan begin ik te gloeien. 'Leg ze op de bedden! Snel!' roep ik. Ik ga tussen de bedden in staan en trek de pijlen uit hun lijf. Ik leg mijn hadden op hun borst en laat mijn energie door hun lichaam stromen. Olivia's wond begint te genezen en even later begint ze te hoesten. Hunter trekt haar van blijdschap tegen zich aan. Maar ik kan niet lachen. Yuka wordt steeds kouder en zijn hart begint steeds langzamer te kloppen.

'Kom op Yuka, laat me niet in de steek!'

Dan stop zijn hart ermee. 'Nee!' Ik begin te huilen.

'Hij-hij is dood.' snik ik. Buiten begint het hevig stormen zoals het nog nooit heeft gedaan. Mijn vader komt nu binnen rennen.

'Ze heeft haar krachten niet meer onder controle...' hoor ik hem nog vaag zeggen. Mijn vader vervaagt. Iedereen vervaagt. Ik heb alleen nog de dode Yuka in mijn armen.

'Als jij sterft zal ik ook sterven.' fluister ik in zijn oor.

Met een klap kom ik terug op de wereld. Er komt een bliksemschicht op me af. Maar als hij me raakt ben ik niet dood. Raar genoeg neemt mijn lichaam het in zich op en ik begin nog meer te gloeien. Ik geef nu echt licht en omdat ik Yuka nog steeds vast heb begint hij ook te gloeien. Plots hoor ik zijn hart weer zachtjes kloppen. Ik druk hem steviger tegen me aan en geef hem net zo lang energie tot hij zijn ogen weer open doet.

Buiten stopt het meteen met stormen en de zon gaat weer schijnen. Yuka gaat rechtop zitten en Olivia schiet op ons af. Mijn moeder kijkt me vol ongeloof aan. 'Luna hoe deed je dat? Hij was al dood en die bliksem heeft je niet eens bezeert.' zegt ze verbaast.

'Echte liefde overwint alles mam. Kom mee Yuka, we maken hier een einde aan.' Ik trek hem mee naar buiten. Zijn moeder kijkt me vol ongeloof aan.

'Dat kan niet! Hij is geraakt door twee giftige pijlen! Hij was dood!' roept ze woest.

'Ik zal u wat vertellen mevrouw. Echte liefde is sterker dan wat dan ook! Waar u mijn kind ook heen brengt, ik zal haar vinden. Wat u ook met Yuka doet ik zal hem redden. U kan dat ook! Diep in u hart bent u nog steeds zijn moeder. Vecht tegen de vloek! Ik zal u helpen!' Ik schiet al mijn magie op haar af tot Yuka en ik stoppen met gloeien. Ze zakt in elkaar net als de rest van haar volk. Even lijkt het of ze dood is, maar dan staat ze weer op. Haar ogen staan vriendelijk en dankbaar.

'Bedankt meisje dat je ons hebt geholpen ondanks alles en dat je mijn kinderen hebt gered. Yuka je mag bij je vrouw blijven en Olivia bij haar vriend. Maar jullie mogen ook alle vier bij ons komen wonen. Samen met Fate natuurlijk. Wat je ook doet ik ben je moeder en zal van je houden. Alles wat ik heb gezegd en gedaan wilde ik niet. Maar ik kon niet tegen de vloek op. Tot nu.'