The Indian Wolf Girl

'Vader Dochter moment' - Yuka

Gekwetst staar ik haar na, soms begreep ik Luna niet, ze kon zo, zo voor zichzelf kiezen, iedereen achterlaten en gewoon voor zichzelf kiezen. Fate komt met tranen in haar ogen op me af rennen. Ik druk haar in een omhelzing. 'Waar.. waarom gaat mama weg op mijn... mijn verjaardag.' stamelt ze bedroeft. Ik veeg een traan van haar gezicht en blaas haar wang sussend droog.

'We gaan haar zoeken, morgen.' zeg ik vastbesloten, waardoor er alweer een glimlachje op het gezicht van Fate te zien is.

Olivia komt aanlopen en draagt een overstuure Sem, ook hij lijkt door te hebben dat er wat mis is. 'Dit is niet goed.' stamelt Olivia. Ik knik instemmend en staar bedenkelijk voor me uit. Ik vraag me af waar ze naar toe zou gaan en of het wel slim was om daar heen te gaan, maar als ik en Fate niet instaat zijn haar terug naar het dorp te halen, wie dan wel? Mijn blik valt op Hunter die Luna het bos in verdwijnt. Ik zie dat Olivia hem achterna wil gaan maar ik hou haar tegen.

'Hij vertelt het ons wel, als dat nodig is.' Ze knikt en ik sla een arm om haar heen.

Fate kijkt nu nog bedroefder en in een poging haar op te vrolijken loop ik samen met Olivia, Sem en Fate naar haar slaaptent. Het is immers nog steeds haar verjaardag, haar cadeau wisten we al die tijd al. Ik schuif het tentdoek opzij en kijk naar Fate die met grote ogen naar binnen kijkt. Ze staart naar het grote hemelbed dat versiert is met bloemen decoraties en lichtjes uit het hart van het bos.

'Mama en ik hebben dit voor je gemaakt.' Met een snoekduik springt ze erop.

Ze lijkt even vergeten dat Luna weg is en geniet van de zachte kussens. 'Papa, kom je bij me liggen?' piept ze plots. Ik knik en ga naast haar op het grote bed liggen. Olivia loopt samen met Sem de tent uit, waarschijnlijk omdat ze wist dat dit een 'vader, dochter' momentje ging worden. Ik draai mijn hoofd naar Fate die naar de velen lichten om haar heen kijkt.

'Papa, Dank je.' Ik hoor een lichte trilling van bedroefdheid in haar stem en druk haar dicht tegen me aan.

'Mama doet geen dingen zonder reden, geloof me, ze houd ontzettend veel van je, en we vinden haar, dat beloof ik je.' Ik kijk van haar weg, omdat ik weet dat deze belofte moeilijk is om waar te maken, ik woon hier nu al lang genoeg om het bos uit mijn hoofd te kennen, maar Luna, die woont hier haar hele leven al, ze kent ieder schuilplekje, ieder plekje veilig van mensen, dieren of anderen dingen die haar misschien kwaad kunnen doen, hoe kon ik haar ooit vinden?

Fate pakt mijn hand vast als ze ziet dat er en traan over mijn wang loopt. Ze kijkt op en veegt hem langzaam weg. 'Het komt goed papa.' Ik knik als Hunter de tent in komt lopen.

'Olivia zei dat je hier was Fate, kan ik je misschien even spreken?' Ze staat op van haar bed en wil mij meetrekken maar Hunter schud nee.

'Dit is iets tussen jou en mij.' Ik geef haar een porretje dat ze mee moet gaan en ga zelf richting Olivia om naar het verhaal bij het kampvuur te gaan luisteren.

Het begint al te schemeren en er zijn al enkele sterren aan de hemel te ontdekken. 'Broertje.' zegt Olivia met een glimlach. Ze gaat tegen me aan liggen en samen staren we naar het kampvuur tot Fate en Hunter terugkomen zodat alles kan beginnen. Fate loopt naar voren en wijst naar iemand in het publiek.

'Vandaag wordt het verhaal verteld door, Kit!' Ze nestelt zich op een steen bij het vuur en Sara komt liefkozend naast haar zitten met de baby in haar armen. Het verhaal begint spannend en het volk lijkt even vergeten wie het verteld, ik zelf begin ook meer vertrouwen in hem te krijgen, misschien had hij nu dan echt een goed hart.