The Indian Wolf Girl

Inprent - Luna

Ik lig in de armen van een huilende Yuka. Zachtjes maak ik hem van me los en sluit hem in mijn armen. 'Sssst stil, maar. Ik weet dan wel niet wat er allemaal met jullie gebeurt is, maar ik zal zorgen dat het stopt.' zeg ik zachtjes tegen hem en wrijf geruststellend over zijn rug.
'Hoe?' vraagt hij huilend.
'Het word tijd dat ik jullie de waarheid vertel.' zeg ik zachtjes en stuur met magie de boot terug naar het schip.
'Wat doe je? Straks krijg je problemen.' zegt Olivia bang.
'Dat is dan maar zo. Ik wil Kit even niet zien, anders vlieg ik hem nog aan. Je had wel kunnen verdrinken! Bovendien heeft hij me drie dagen vrij beloofd.' zeg ik een beetje boos. Ze knikt en we lopen naar mijn kamer.

Als we binnen zijn doe ik alle deuren op slot, droog ik ons af met magie en haal het laatste water uit Olivia's longen. 'Ga maar even zitten, want jullie zullen hier misschien van schrikken. Ik ben geen gewoon meisje, ik kom uit een dorp van weerwolven. Mijn vader is het stamhoofd en de alfa. Dat maakt mij dus de prinses, maar dat is niet het enige, bij mijn geboorte ontdekte mijn vader dat ik magie bezit. Ik werd dus extra beschermd. Ik werd er gek van. Ik kon nergens alleen heen en als dat wel mocht moest ik als wolf. Dan was alles en iedereen bang voor me. Ook hier werd ik gek van. Toen ik 16 werd was ik het zat. Ik ging als mens het bos in en toen hebben ze me gevangen. Ik kon ze makkelijk aan, maar als ik zou ontsnappen kwam mijn dorp in gevaar. Toen ze me probeerde te verkrachten, heb ik de touwen los getrokken en heb Kit van me af geslagen. Hij was onder de indruk van me en wilde dat ik me bij hen aansloot. Ik had geen andere keus, dus ging er mee akkoord.'

Yuka kijkt me ongelovig aan en ik ga verder met mijn verhaal. 'Toen ik in het kamp kwam schrok ik van wat ik zag. Het liefst ging ik het schip weer op, maar van Kit moest ik op jou letten. Toen die man je mee sleurde ben ik er achter aan gerend en zag ik dat hij je aftuigde. Ik werd woest. Ik pakte de zweep af en ging voor je staan. Daarna wilde hij mij slaan en begon ik te grommen. De man is toen bang weg gerend, maar kwam terug met Kit. Hij bracht je terug naar je kooi en onderweg ben je bewusteloos geraakt. Ik kwam met Olivia in gesprek en zij vertelde me dat ze je bijna iedere dag sloegen. Ik wilde jullie daar weg hebben en heb een klein beetje magie op Kit gebruik om hem zo ver te krijgen dat jullie mee mochten.' vertel ik.

'Mag ik je als wolf zien?' vraagt Olivia enthousiast.
'Tuurlijk, maar jullie moeten niet bang zijn, want ook als wolf doe ik jullie niks.' Ze knikt en ik verander in een grote sneeuwwitte wolf met blauwe ogen. Ik loop naar haar toen en duw mijn kop zachtjes tegen haar hand, zodat ze weet dat ze me kan aaien. Ze snapt het meteen en begint me enthousiast te aaien. Ik kijk naar Yuka die bang terug kijkt. Ik loop naar hem toe en geef hem een lik over zijn wang. Daarna verander ik weer terug in een mens.
'Ik hoop dat jullie snappen dat niemand dit mag weten.' Ze knikken.
'Ik ga het dek op. Willen jullie alsjeblieft hier blijven? Kit heeft waarschijnlijk al ontdekt dat we weg zijn en zal woedend zijn. Ik zal het mezelf nooit vergeven als jullie iets overkomt.' Yuka knikt en ik loop de kamer uit. Achter me doe ik de deur weer op slot en net op tijd, want Kit komt op me af.
'Waar is hij?! Dit zal hem bezuren!' roept hij woest.
'Je blijft van hem af! Yuka brak bijna zijn been door jou en Olivia is bijna verdronken! zeg ik kwaad.
'Ah, wat schattig je geeft je slaafjes namen. Nou zeg op, waar is hij?!' zegt hij met een gemene grijns.
'Als je ook maar een van de twee met een vinger aanraakt breek ik elk botje in je lijf!!' snauw ik kwaad.
'Hij zal moeten boeten omdat hij niet heeft geluisterd!' werpt Kit tegen.
'As je iemand straft straf mij dan maar, want ik was degene die terug ging.' zeg ik rustig. Kit kijkt me verbaast aan, maar hersteld zich weer.
'Maar hij was degene die moest roeien, dus hem zal ik straffen.' zegt Kit met een grijns.
'Dat kun je vergeten! Ik zal zorgen dat je hem met geen vinger aanraakt en wat heb je toch tegen hem?!' vraag ik kwaad.
'Hij is een gevangenen Luna, niks meer dan een gevangenen!' zegt Kit boos.
'O, en wat ben ik dan?!' vraag ik kwaad.
'Jij bent een van ons. Wil je het anders zelf doen?' vraagt hij grijnzend.
'Ik sterf nog liever dan dat ik hem pijn doe!' roep ik boos.
'Luna, het is een mager scharminkel met een grote mond die het nog geen dag langer had gered daar! Waarom bescherm je hem?!' vraagt Kit nu.
'Omdat ik om hem geef oké! Laat hem gewoon met rust of je krijgt met mij te maken!' bijt ik hem toe. Hij zucht.
'Zoals je wilt dan!' Hij loopt nijdig weg.

Ik loop terug naar Yuka en Olivia die me met grote ogen aankijken. 'Je hebt wel lef om zo tegen Kit in te gaan.' zegt Yuka en glimlacht. Kit komt binnen stormen en sleurt Yuka op de grond. Hij steekt hem in zijn maag met een mes. Woest spring ik op Kit af en pin hem tegen de grond.
'Ik had je gezegd van hem af te blijven!' schreeuw ik en knijp hard in zijn armen. Kit piept van de pijn en kijkt me bang aan. Ik roep Fred die meteen aan komt rennen.
'Fred neem hem mee voor ik hem wat aan doe!' roep ik boos. Fred knikt en neemt Kit mee. Ik ren naar Yuka toe die kreunend op de grond ligt. Huilend neem ik hem in mijn armen.
'O, Yuka ik had beter op moeten letten. Dit is allemaal mijn schuld!' Huil ik nu. Yuka kijkt me met zijn mooie bruine ogen aan en drukt dan zijn lippen op de mijne. Geschrokken kijk ik hem aan, maar geef me dan over aan dit heerlijke gevoel en kus hem terug. Er gebeurt iets magisch tussen ons en Yuka's buikwond geneest. We laten elkaar los en kijken elkaar in de ogen. Ik weet niet waarom hij dat deed, maar ik weet wel dat hij mijn inprent is.