The Indian Wolf Girl

Besluit - Luna

Ik probeer Eden gerust te stellen, maar als dat niet werkt kijk ik Nico smekend aan. De vampierjongen knikt en Eden word langzaam weer rustig. Ik leg geruststellend mijn hand op zijn schouder. Gelukkig heeft Nico de gaven om anderen te kalmeren en rustig te houden wat er ook gebeurt. Hij kan daar naast ook emoties voelen, maar hier invloed op krijgen kan hij alleen in uitzonderlijke gevallen. Buiten kalmeren en iemand rustig houden onder druk heeft Nico geen verdere invloed op anderen.

'Luister Eden, ik weet dat weerwolven het niet zo op vampiers hebben. Maar ik weet dat niet alle vampiers slecht zijn, hoewel ik mijn twijfels heb over die Vampierheersers of meesters zoals jij ze noemt. Vooral van die William krijg ik de kriebels. Ik heb dingen in zijn hoofd gezien die het daglicht niet kunnen verdragen.  Terwijl Alex, als je hem alleen aan zou treffen best aardig kan zijn. Ik ben er bij hem niet helemaal uit, maar bij jou wel. Jij zal ons nooit kwaad doen net zo min als de Millers, dus Yuka laat die vete met Casey alsjeblieft varen.' zeg ik kalm.

Samuel kijkt me verbaast aan. 'Wat bedoel je met dingen die het daglicht niet kan verdragen Luna?'

'Het is beter voor iedereen dat niemand dat weet Samuel. Dat zou voor totale chaos zorgen.' zeg ik zachtjes en kijk mijn familie aan.

'Komen jullie mee?' Ze knikken en iedereen verandert van vorm. We rennen naar de rivier en springen er overheen. Al snel staat alle anderen wolven weer voor onze neus. Ze grommen naar Eden en wij gaan opnieuw beschermend om hem heen staan.

'Jackson dit is de vampier waar ik je over had vertelt.' zeg ik via gedachten tegen hem.

Waarom heeft hij dan rode ogen?!' roept Jackson woest.

'Het duurt even voor zijn ogen van kleur veranderen. Hij weet sinds gister pas dat hij ook dierenbloed kan drinken. Maar zoals ik al zei wij houden hem in de gaten.'

'Daar heeft ze gelijk in Jackson het duurt even tot je ogen goudkleurig worden. Dat was ook bij Allison en zij heeft nog nooit een mens aangevallen.' hoor ik opeens een andere stem zeggen.

‘Goed dan, maar voor jullie aan je huis beginnen kom alsjeblieft eerst mee naar mijn huis. Iedereen is heel nieuwsgierig naar jullie.’ Ik kijk hem onderzoekend aan.

‘Je beseft toch wel dat je nu een vampier in je huis uitnodigt?’

'Ja, maar ik zie geen andere oplossing. Wat ik alleen niet snap is dat je zo'n bloedzuiger zomaar vertrouwt. Hij heeft mensen gedood Luna.' Mijn ogen vernauwen zich.

'Dat heeft hij zelf nooit gewild en als je denkt dat het leven van een vampier makkelijk is heb je het mis. Een foutje en hun leiders maken ze af. Ik geef toe ergens snap ik je wel. Toen ik klein was joegen ze vampiers ook altijd weg, maar ze hebben nooit een kans gekregen. Ik kom uit een andere tijd en toch vind ik je denkwijze ouderwets. Net mijn vader, bang voor wat hij niet kent. Je kan wel zeggen dat ze gevaarlijk zijn, maar eigenlijk ben je gewoon bang voor wat je niet kent.'

‘Niet iedere vampier is hetzelfde. Kijk maar de verschillen tussen de Millers en de Vampierheersers.’ voegt mijn broer er rustig aan toe. Hij heeft de laatste tijd deze gave ook ontwikkelt en kan het zelfs al beter gebruiken dan Yuka. Jackson gromt.

‘Ik lijk niet op jouw vader.’

‘Ik ben het met mijn zusje eens. Met bepaalde dingen lijk je wel op hem. Je bent net zo koppig en eenkennig.’ Jackson zucht.

‘Laten we nu maar gaan.’ Hunter en ik veranderen terug en de rest volgt ons voorbeeld. Samen volgen we Jackson naar zijn huis. Een vrouw kijkt ons lachend aan.