ESER

10.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Gözlerimi açtığımda başımın üstünde cellat gibi beni bekleyen abimi gördüm.
Abi kelimesi bile ona yakışmıyordu. Korkudan elim ayağım titremeye başladı.

Ali:kalk!

Dedi ve odadan çıktı. Saate baktığımda saat 05:55 ti. Çabucak kalkıp rahat bişeyler giydim. Valizimi alsaydım abim şüphelenirdi.

Niye evdeki. Kalbim korkudan daha hızlı çarpıyordu. Salona indiğimde camın önünde duran abimi gördüm.

Ali:okul yok iş!

Başımı olumlu anlamda sallayıp mutfağa girdim. Dolabı açtığımda bom boş dolap göz kırpıyordu bana. Dolabın kapısını kapatıp salona geçtim.

Aç kaldım. Abim ceketini giyinip kapıya ypneldi. Benimlemi geliyordu. Olamaz. Nasıl planımı uygulayacaktım şimdi. Vazmı geçseydim.

Hayır asla. Ceketimi ve çantamı alıp bende çıktım. Abim evin kapısını klitleyip bana döndü.

Ali:anahtarını ver!

Anahtarımı verirsem ben nasıl evdeki valizimi alırdım her şeyim onun içindeydi. Şüphelenmemesi için anahtarı verdim.

⏰⏰⏰

Benimle geliyordu. Korku.. heyecan... panik....
Tüm olumsuz duygularım bir birine karışmıştı. Biraz daha yürüseydik lokantanın önünde olucaktık.

Eğer oraya girseydim bir daha çıkamazdım. Patron abimle iş birliği yapmışsa beni de takip ederdi. Bir anda önümüzde lüks siyah bir araba durdu.

İçinden iki siyah takım elbiseli ve kaslı adamlar indi. Gözüyle abime bin işareti yaptı. Korkum sınırını geçmişti.

Ali:sen git akşam görüşürüz.

Arabaya binip gittiler. Araba uzaklaştığında son hız eve koşmaya başladım.

⏰⏰⏰⏰

Bir süre koşmuştum. Biraz daha koşsaydım evin önünde olucaktım. Koşmaktan nefes nefeseydim. Zamanım yoktu.

Ama koşamıyordumda. Koşmaktan yorulmuştum. Nefesim kesiliyordu.

Düzene sokamasaydım kalp krizi geçire bilirdim. Nefesimi düzene sokmak için yavaş yavaş yürümeye başladım.

Bir süre sonra nefesin düzene girmişti. Yürümeyi bırakıp koşmaya başladım. Bir süre sonra evin önündeydim. Anahtarım yoktu.

Nasıl giricektim eve şimdi. Oflamaya başladım. Sinirimden kapıya tekme attım.
Bir daha ve bir daha.

Olanlar gözümün önüne geldiğinde sinirim tavan yapmıştı. Kendimi kaybetmiştim kapıya omuz attım. Kapı kırılmıştı.

Zaten bir daha gelmeyecektim bu çöplüğe.
Koşarak odama çıktım. Yatağımın altındaki valizi alıp aşağıya indim. Kapıyı kapattım ve kendimi sokağa attım.

Önüme çıkan ilk taksiye bindim.
Gideceğim yeri anlatıp kafamı cama yasladım.
Başım çatlıyordu.

Kafamı cama vuruyordum.
Sanki biraz daha acısını alıyordu.
Bir süre sonra yurdun pnündeydim. Valizimi görevliye bırakıp kendime çeki düzen verdim.

Kendimi sakinleştirip yüzümdeki korkuyu sildim ve sevgi yerleştirdim.
Zil çaldığında herkes dersten çıkmıştı.
Tenefüs ziliydi bu.

Bahçede saklanıp telefonumu çıkardım.
Asyaya mesaj attım.

Asya kişisine mesaj
Asya bahçedeyim gizli in.