ESER

47.BÖLÜM

🖤🔥🖤

-EDA-

1 hafta sonra..

Gözlerimi açmama odama sızan ışık sebep olmuştu. Yatağımdan çıkıp banyoya ilerledim.

Yüzümü yıkadıktan sonra dolabıma yaklaşıp güzel bir şey seçmişmiştim.

Siyah kot pantolonun üzerine kırmızı tişört seçip giyindikten sonra saçımı da tarayıp salona indim.

Yaralarım iyileşmişti. Arada bir sızlıyorlardı ama eskisi kadar acımıyordu.

O gece kalbimi kırmış beni kendinden uzaklaştırmıştı. O günden sonra da ona yaklaşıpta ne bir laf attım ne de baktım.

1 hafta sessiz sakin geçmişti. Tabi geceleri içimde kopan fırtına hariç.

Artık dayanma gücüm kalmamıştı. Bir ihtimaldi onu dal bilip tutunmam. O da olmamıştı.

Ben boş hauellerdeymişim bunu çok iyi anlamıştım. Artık hiç bir şey umrumda değildi.

Bir an önce elifime kovuşmak istiyordum. Bu cehennemden kaçmak istiyordum.

Düşüncelerimden ayrılıp salondaki koltuğa geçtim. Bir sürü dışarıyı izlemiştim.

Hizmetçiler masanın hazır olduğunu haber edince masaya gemtim. Çok sıkılıyordum bu koca evde.

Kimse yoktu. Ben ve duvarlar. Gerileri de duvardan farksızlardı.

Ağzımı açınca efendim efendim diyip duruyorlardı. Bende kimseyle konuşmuyordum.

Kahvaltımı yaptıkyan sonra salona girmiştim. Canım acayip sıkılıyordu.

Bahçeye doğru yöneldiğimde kapıdaki koruma tam ağzını açacakken konuştum.

Ben:canım sıkıldı yav bahçeye çıkcam.

Koruma:efe beyin emri olmadan çıkamazsınız efendim.

Efe beyinizin başına benim kadar taş düşe inşallah. Tekrar salona dönmüştüm.

Bir süre koltukta oturup dışarıyı izledikten sonra evi dolanmıştım. Her yeri gezdikten sonra yine salonda durmuştum.

Canım çok sıkılıyordu. Saate baktığımda saat 3 olmuştu. Ne de geç geçmişti zaman.

Kapının çalmasıyla bakışımı oraya döndürmüştüm. Gelen denizle hülyaydı.

İçeri girip selamlaşıp sarıldıktan sonra koltulara oturmuştuk.

Biraz sohbetten sonra birlikte yemek yapmıştık. Onlarda bir huyda gibilerdi.

Hem çalışanlara zahmet vermek istemiyor hem de kendi işlerini kendileri yapıyorlardı.

Karnımızı doyurduktan sonra gilim izlemiştik. Biraz eğlendikten sonra işleri olduğunu söyleyip gitmişlerdi.

Saate baktığımda saat 7 olmuştu. Hava hala açıktı. Yine yalnız kalmıştım. Odama çıkıp yatağıma atmıştım kendimi.