73.BÖLÜM

286 27 5
                                    

🖤🔥🖤

-EDA-

Sırtımı kapıya verip ağlamaya başlamıştım. Odasından sesler kesildiğinde  ellerimle ağzımı kapatmıştım.

Odasının kapısın açıldığında kapımın önünde durduğunu hissede biliyordum.

Ne olur gel. Sadece iki dakika. İki dakika yeter sakinleşmeme.

Hayır hayır uzaklaşma. Sesler uzaklaştığında tekrra dönmüştüm karanlığıma.

Çik ağlamıştım. Çok. Gözkerim feki acıyordu. Canım çok yanıyordu.

Merdivenlerden ses geldiğinde sesimi tamamen içime sokmuştum.

Beni düşünmeden odasına girmişti. Sabaha karşıydı. Bense hala ağlıyordum.

Kararımı vermiştim. Kaçacaktım. Hayatımın pahasına. Kaçacaktım.

Beni umursamayanı önümde gprmek istemiyordum.

Gözüne bakmak istemiyordum.
Yatağıma girip gözlerimi hafif kapatmıştım.

Gözlerimi aralamıştım. Kaçıncıya uyanmıştım hatırlamıyorum.

İki dakika gözümü kapatıyım demiştim ama onu da kabuslarla uyanarak geçirmiştim.

Saate baktığımda saat 7 olmuştu. Bir ve ya iki saat uyku anca almışımdır.

Gözlerim çok acıyordu. Çok yorulmuştum. Hem ruhsal hem de fizikseldi bu yorgunluk.

Aynanın karşısına geçtiğimde gpzlerim dikkatimi çekmişti.

Kan dolmuştu gözüm. Umursamadan aşağıya inmiştim.

Masanın üzerindeki kitabımı alıp odama çıkmıştım. Okuldan dönüşte kaçacaktım.

Kitabım farklı geliyordu. İstemsizce kitabı burnuma götürmüştüm.

O. O kokuyordu. İçini açıp baktığımda yapamadığım çalışmalar yapılmıştı.

Anlatım şeklinde de yazmıştı. O mu yazmıştı. Kitabımı kenera fırlatmıştım.

Umrumda değilsin efe kara. İnsanlar ne aşklar yaşıyir da sonra vazgeçiyor.

Ben daha başlamamış bir aşkı mı unutamayacağım.

Çok yorgundum. Adım atacak halim yoktu. Biraz kestirsem iyi mi gelirdi acaba.

Yatağıma yatıp gpzlerimi ısa süreliğine kapatmışım.

Gpzlerimi açtığımda evden ses gelmiyorsu. Saate baktığımda saat 1 sularıydı.

Uyuya kalmışım. Offf. Telefenuma baktığımda eliften mesaj gelmiş.

Aklıma ilk gelen şeyi yapmıştım. Ona kendimi iyi hissetmediğimi ve emreye ısrra edip onu buraya getirmesini istemiştim.

Tamam dediğinde  telefonumu kapatıp banyoya girip yüzümü buz gibi suyla ayıltmaya çalıştım.

Hava soğuktu. Kar bile yağardı. Öyle soğuktu. Ama insanların acımasızlığına dayanamayıp yağmıyordu.

Üzerime son derece rahat bir şeyler giyinip mutfağa indim. Karnımı doyursam iyi olurdu.

Atıştırmalıklarla karnımı doyurup salona çıkmıştım ki emre ve elif gelmişti.

Yüzümün halinden belliydi halim. Elif hiç düşünmeden boynuma sarılmıştı.

Salona geçip oturmuştuk. Elife sıkı sıkı sarılıyordum.

 ESERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin